-----***-----

Het duurde een jaar voordat ze er achter kwamen.
Niemand had het door, tot op de ene dag.
Ik zal het nooit vergeten.


Ik zat net helemaal weg te kwijnen onder de les van Mnr. Jansen toen de afdeling leider binnen kwam.
‘Liza, kan je even mee komen?’ ik schrok en keek van schrik meteen naar Mnr. Jansen.
Je kon aan zijn gezicht zien dat hij ook was geschrokken, hij knikte vriendelijk dat ik mee mocht gaan.
De rest van de klas maakten een ‘oehh’ geluid omdat ze het me nog moeilijker wouden maken.
Ik liep achter de conrector aan met een hart die duizend slagen per minuut bonsde.
Hij liet me een kamertje ingaan, schoof een stoel opzij met als gebaar dat ik daar op moest gaan zitten.
Toen liep hij het kamertje weer uit, deed de deur licht en liet mij pardoes achter.
Daar zat ik dan, only the lonly.
Voor mijn gevoel heb ik daar uren zitten wachten, maar toen ik op mijn mobiel keek was het pas 5 minuten later.
6 minuten, 7 minuten en zo begon ik te tellen.
Toen ik bijna bij acht minuten was ging de deur weer open.
Ik stopte snel mijn mobiel weg, en keek de conrector recht aan.
Er kwam nog een man aan, en hij keek niet erg vriendelijk.
Ik wist echt niet wat er aan de hand was, ik had wel een vermoeden, maar dat kon toch niet?


De man ging tegen over me zitten en de conrector naast hem.
Hij pakte een koffertje, haalde er een pen en een kladblok uit en schreef mijn naam bovenaan.
Toen zij hij eindelijk wat, ‘Liza, hoe gaat het op school?’ ik gaf antwoord met een strak gezicht ‘Uhm,, wel goed hoor’ ik had nog een idee dat het ergens anders over ging, misschien een slecht cijfer of zo.
Maar nee, daar kwamen zijn eerste woorden zijn mond uit rollen.
Het was zo ver, het moment was daar waar ik al die tijd aan gedacht had, maar gehoopt had dat het NOOIT zal gebeuren, die ene vraag.
Die ene naam, de brandende vraag was er uit ‘heb jij een relatie met een Erik Jansen?’ ‘je mag de keuze nemen hier niet op te antwoorden’ liza fluisterd zachtjes ‘alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden’ ‘sorry, wat zeg je?’ vraagt de man. Liza kijkt hem aan en doet net of ze niets zij
Ik dacht terug, ver terug, ongeveer een jaar.
Het begon allemaal op dinsdag ochtend kwart over 10.
Ik liep door school naar mijn lokaal toen ik hem voor het eerst zag.
Daar stond hij, perfect, helemaal volmaakt.
Ik was meteen helemaal weg van hem!
Ik liep lachend door met blozende wangen.
Ik liep het lokaal in en ging naast Elizabeth zitten, ik vertelde haar natuurlijk meteen dat ik een super hotte jongen had gespot in de gang.


En dat hij de nieuwe leerling was, in de pauze liepen we een paar keer langs hem, maar het viel ons al op dat hij helemaal alleen liep.
Dus gingen wij op hem af om te vragen wat zijn naam was.
Toen we dichter bij kwamen maakte hij een lieve glimlach op zijn gezicht.
Ik rook zijn aftershave en het rook heerlijk.
Ik probeerde te raden wat voor een geurtje het was, maar dat lukte me niet zo snel.
En toen, hij begon te praten.
‘hee meiden, alles goed’ ‘ik ben de nieu….’ Elizabeth liet hem niet eens uitpraten en viel hem al in de reden, ze stak haar hand uit en zij ‘hallo, ik ben Elizabeth en dit is Liza’ hij schudde haar de hand en daarna de mijne.
‘Hoi, ik ben Erik’
Wow, ik was helemaal sprake loos, en gaf de domste antwoorden.
In mijn oren dan.
Ik kon alleen maar naar zijn prachtige stem luisteren, maar niet naar wat hij zei.
En ik kon alleen maar denken aan zijn hand druk, die hand ga ik zeker niet meer wassen.
Na even gekletst te hebben liepen we weer weg, naar de kantine om een uitgebreide discussie te gaan voeren over wie hij het vaakste aan keek.


We kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat hij toch echt het vaakste naar Elizabeth keek.
Jammer maar helaas, ik kom vast wel nog een jongen tegen.
De bel ging, en Eliz en ik gingen naar ons volgende les uur.
We zaten pas net 10 minuten in de klas toen Erik binnen kwam.
Ik stootte Eliz aan en zij zag het ook meteen, we bleven wachten tot hij eindelijk iets zei.
Maar hij zei niks, hij stond daar alleen een beetje stom te glimlachen.
Toen vertelde de lerares van wie we les hadden dat dit Mnr. Jansen was.
Ik vroeg meteen aan een joch dat naast me zat waarom Erik in de klas was.
Hij wist natuurlijk niet wie Erik was, dus ik wees hem aan.
Toen vertelde hij dat de lerares blijkbaar aan het begin van de les had verteld dat er een nieuwe leraar in onze klas kwam en dat die gingen wisselen.
Want mijn docente was zwanger, dus moesten wij een invaller.
Dat was mij en Eliz volledig ontgaan.
Maar we wisten nu wel meteen dat Erik geen leerling was, maar een stage loper.
De rest van de les hebben we alleen maar naar hem gekeken en zitten lachen naar hem.
Maar voor ons doen hielden we ons nog in.

Toen de les voorbij was vroegen we meteen aan Erik waarom hij niet vertelde dat hij een leraar was.
‘dat wou ik doen, maar jullie lieten mij niet uit praten’ ‘maar zie ik er zo jong uit dat jullie dat zelf niet zagen dan?’ we moesten lachen en vroegen dus ook hoe oud hij was ‘Ik ben gisteren 20 geworden’ ‘Gefeliciteerd’ Yes, ik was eerder dan Elizabeth dus ik had zijn blik te pakken.
Hij bedankte ons vriendelijk en liep door.
De rest van de dag was saai, alleen niet als we hem zagen.
Meestal maakten we even een praatje of zeiden we hoi en liepen door.
De volgende dag zat er aan te komen en Eliz en ik smolten nu al bij het idee hem weer te zien.
Ik kon die nacht dus ook helemaal niet in slaap komen en hoopte dat ik over hem zou dromen.
Helaas dat gebeurde niet, maar wat wel gebeurde, ik kwam Erik tegen op de fiets.
Ik was rustig met me i-podje op aan het fietsen, wat bleek, hij fietste al een kilometer achter me.
En was mijn naam aan het roepen.
Ik met me domme kop had helemaal niks gehoord.
Toen hij naast me kwam fietsen en zijn hand op mijn arm legden om even te laten weten dat hij naast me fietsen schrok ik me een ongeluk.


En slingerde over het fiets pad.
Ik schreeuwde wat lulligs en hij keek me verbaasd aan.
‘Nou jij bent ook niet echt vriendelijk meer’ ik keek hem aan en merkte nu pas dat hij het was.
‘oh, sorry, nee zo bedoelde ik het niet!’ ‘hahah, maakt niet uit, ik wist dat je zou schrikken’ ‘oh, dus daarom deed je het, je wou me graag zien schrikken’ hij lachte heel schattig en ik vroeg nog wat dingen aan hem onderweg naar school.
Hij raakte me heel vaak aan, en lachte veel naar me.
Ik had echt het idee dat hij met me aan het flirten was.
Maar dat zou toch niet kunnen?
Toen we op school waren aangekomen zag ik Elizabeth staan bij de fietsen.
Ze was aan het schelden want ze kreeg haar fiets niet in het rek.
Ik begon te lachen en Erik ook.
Toen we naar binnen liepen riep ik Elizabeth en zei Erik gedag.
Hij liep door naar het hokje waar die leraren hun kluisjes hebben staan.
Ik vertelde alles aan Eliz en ik kon de rest van de dag nergens anders meer aan denken dan aan hem.
Ik heb die dag nog heel veel met hem gepraat en ook geflirt.
Zo hielden we dat ongeveer 4 weken aan.


Tot op die ene dag.
Hij werd onze nieuwe leraar.
Mijn lerares gaf op donderdag afscheid van ons, ze was toen volgens mij 5 of 6 maanden zwanger.
Ik wist het niet precies.
Maar goed, who cares!?
Wij kregen hem als nieuwe leraar.
Elizabeth en mijn cijfer gingen omlaag bij Engels.
Want dat was het vak wat hij aan ons gaf.
Elizabeth vertelde dat ze van haar ouders haar cijfer moest ophalen anders zouden ze stoppen met zakgeld geven.
Dus ging ze op bijles.
Mij werd ook bijles aangeboden maar dat wou ik niet, tot dat Eliz vertelde dat Erik die bijles ook gaf.
Ik veranderde van gedachte en ging ook op bijles.
Elizabeth vond hem na een week of 2 niet meer zo leuk als in het begin.
Dat was natuurlijk positief voor mij, en een tijdje daarna ging ze zelfs van bijles af.
Ik was nu helemaal alleen met hem.
Ik had zo erg zin in de les!


Toen ik binnen kwam lachte hij heel lief en hij zei hoi.
Ik ging naast hem zitten en ik voelde dat er het hele les uur een bepaalde sfeer hing.
Ik weet zeker dat hij het ook voelde!
Hij raakte dat uur heel vaak mijn hand aan en we zaten heel dicht bij elkaar.
Toen we klaar waren zei hij dat hij al zin had in de volgende les.
En dat hij me een hele aardige en slimme leerling vond.
Ik lachte, zij doei en liep het lokaal zo ontspannen mogelijk uit.
Toen ik niet meer in zijn zicht liep begon ik even te flippen van binnen.
De conrector liep langs en keek me vreemd aan.
Dus ik verzon even een smoesje.
De volgende dag zag ik Erik weer in de pauze, ik liep op hem af en vroeg of we deze week nog wat leuks gingen doen tijdens de Engels les?
‘ja, je hebt les van mij’ ik begon een beetje te blozen en lachte zo lief mogelijk naar hem.
Toen de bel ging keken we elkaar aan, we liepen nergens heen en zeiden even niks.
We keken gewoon naar elkaar en lachte een beetje.


Toen stootte er iemand hard tegen mij aan en het moment was verbroken.
Ik liep door en dat was dus blijkbaar het einde van ons gesprek.
De rest van de dag was ik er helemaal niet meer bij.
Zodra ik hem zag begon ik te lachen en kon ik me niet in bedwang houden.
Elizabeth werd er een beetje gek van, en soms zelf boos als ik weer in de pauze naar hem toe ging.
De volgende bijles was pas maandag weer, maar ik had morgen weer les van hem.
Die nacht heb ik alleen maar naar een foto van hem gekeken.
Ik heb denk ik maar 6 uur geslapen.
Terwijl ik normaal 8,5 uur slaap.
Ik was best moe op school, maar dat heb ik opgelost door onder Frans en Natuurkunde te slapen.
Niemand die het merkt.
En de Engels les was al inzicht, eerst nog pauze en daarna naar hem toe.
Ik kwam in de pauze uiteraard weer bij hem staan en we stonden te kletsen.
Dit was inmiddels ons dagelijks tussendoortje samen geworden.
Dit deden we nu altijd, gewoon standaard samen de pauze houden.
En niemand die er wat van dacht.


De Engels les begon en ik liep samen met hem naar het lokaal.
Ik zat helemaal vooraan en luisterde als de beste, ik wist alle antwoorden en ving zo zijn waardevolle blikken op.
Ik kon zo ook de hele les hem voordurend aankijken.
Toen de bel ging moest ik nog 2 uur lessen.
En daarna zou ik samen met Elizabeth naar de stad gaan.
Zo als afgesproken ging ik met haar naar de stad.
Het was best wel saai, want we spraken niet meer over leuke jongens die langs ons passeerde.
Het enige wat ze tegen me heeft gezegd is ‘je bent wel helemaal in to the leraren hé’ ik ben toen boos weg gegaan en heb haar verteld dat ik maar een leraar leuk vind, en dat hij mij ook toevallig leuk vind niet mijn schuld was.
Ik kon het even niet meer hebben en ben boos naar huis gegaan.
Ik ben de rest van die dag niet meer van mijn kamer gekomen.
Toen was het ook dus al snel vrijdag.
Deze dag ging echt veel te sloom voorbij, ik had geen vriendin meer om mee te roddelen en Erik was niet op school vandaag.
Ik zat in de pauze alleen.


Voor de allereerste keer had ik medelijden met de mensen die dit altijd hebben.
Ik had nooit gedacht dat dit mij ooit zou overkomen, dus ik beslood het goed te maken met Eliz.
Ik liep gewoon op haar af, gaf haar en dikke knuffel en barste vervolgens uit in tranen.
Elizabeth moest ook huilen en die kinderen om ons een zaten allemaal raar te kijken.
Maar het maakte me op dat moment helemaal niets uit.
Ik wou gewoon mijn vriendin terug, we hebben het toen uitgepraat en onze problemen uitgelegd aan elkaar.
Zij vond het heel irritant dat ik nooit meer wat met haar deed, en dat ik haar al die pauzes alleen liet zitten.
Daar had ik eerlijk gezegd nog helemaal niet over nagedacht, dus ik zei dat het me vreselijk speet.
En dat ik niet meer elke pauze met Erik ging.
Ik zou nu nog maar 2 keer in de week met hem pauze houden en de rest met haar.
Dat vond ze goed, en ze begreep ook best dat ik het graag over hem wou hebben.
Dus we zouden het vaker over hem hebben en we zouden vaker samen de pauze houden.
Die dag was het wel leuk, we hebben veel gelachen en ze wou alle roddels en weetjes over hem weten.
Het weekend hebben we nog leuke dingen samen gedaan.
Gewoon onze dagelijkse uitjes, leuke jongens spotten en na fluiten.


We hebben toen heel veel plezier samen gehad.
Maar ik had al wel heel erg zin in maandag.
Toen het eindelijk maandag was, was ik een uur te vroeg op school, maar hij was er ook al dus hebben we heel leuk zitten kletsen.
Ik heb het er toen met hem overgehad dat ik alleen nog maar op de dinsdag en donderdag pauze met hem zou houden.
En als het anders werd ik het hem zou laten weten.
Toen de bel ging gaf hij me een hand, en lachte heel lief.
Hij drukte een briefje in mijn hand:
‘Ik heb zin in Engels!’ ik keek hem toen nog na, maar hij was al weg.
Ik keek die hele dag uit naar de bijles.
Ik had er zo erg zin in, ik had het er over met Eliz en ze vertelde dat ik mijn kans moest grijpen.
Want ze zei dat ze zeker wist dat hij mij ook wel zag zitten.
De bijles begon en hij zat al in het lokaal.
Net zoals de eerste keer liep ik naar binnen en ging naast hem zitten.
Hij legde me even iets uit en toen raakten onze handen elkaar weer heel veel.
Toen keek ik hem aan en hij mij, dat ene moment was er weer.
Die stilte, we keken elkaar alleen aan.
Ik was de kleuren in zijn ogen aan het tellen en toen, hij zoende me.
Zo, op mijn mond.


Maar hij bleek er al snel spijt van te hebben want hij sprong zowat van zijn stoel af en zei meteen dat het hem heel erg speet.
En dat hij niet wist waarom hij dat deed.
Ik stelde hem gerust en zei dat ik het fijn vond dat hij de eerste stap had gezet.
En dat ik hem al vanaf het begin heel erg leuk vond.
We hebben toen de verder weken steeds als we alleen waren gezoend en geknuffeld.
We hadden vaak dates in grote steden waar niemand ons opmerkte, we sms’te heel veel en hadden allebei msn.
Er kwam bij de bijlessen niks meer van werken, ik stond ook al lang weer een voldoende voor Engels maar ik maakte mijn ouders en iedereen wijs dat ik het fijner vond om toch maar bijles te houden omdat ik dan zeker wist dat mijn cijfer goed bleef.
Niemand die het op merkte, niemand vond het vreemd.
Steeds als we elkaar zagen begonnen we te lachen en te blozen.
Ik had alleen niet door dat er waarschijnlijk ogen meekeken.
Iemand had ons door, maar ik weet nog steeds niet wie.


‘Hé, ben je er nog wel bij!?’ ‘ik vroeg je wat!’ ik schok.
Helaas, ik zat er nog steeds, en dit was nog lang niet voorbei!
Ik begon te trillen en kon niks meer zeggen, dat was opzich voor mij niet zo erg maar niet een goed moment.
Ik verstijfde gewoon, ik wist dat het niet goed was maar kon me niet duidelijk maken.
Ik stotterde en wou niks meer zeggen.
Er werd naar me gedreigd dat ik hier heel veel problemen mee ging krijgen op school en dat ik dit nooit had mogen doen.
Ik keek alleen maar voor me en zei gewoon niks.
Toen liepen ze helemaal geërgerd het hokje uit en ik zag mijn kans.
Er werd op het raam achter me geklopt en ik schrok me dood.
Het was Erik, ik deed het raam open en ik vroeg wat hij daar deed.
Hij wou weg lopen, samen met mij.
BAM, de deur sloeg dicht, bah het was een droom.


Ik kreeg waanbeelden, over dat Erik me zou redden uit deze hel, en dat we er samen vandoor zouden gaan.
Toen zag ik Erik door het raampje naast de deur, hij liep met die enge man naast zich.
Ik schrok en de rector had het blijkbaar door.
Hij keek naar achteren om te zien waar ik naar keek.
Hij legde een pen en papier voor me neer, en zei niks.
Het was gewoon eng, de stilte die er hing, ik kreeg er helemaal de kriebels van.
‘schrijf het maar op!’ ‘sorry, meneer maar ik weet niet waar u het over heeft’ hij ging toen helemaal door het lint, ‘je weet het wel maar wilt het gewoon niet weten!’ ‘Liza, dit is niet normaal, die man ik ziek’ ik voelde dat er een traan over mijn wang rolde, ik kon me zelf gewoon niet inhouden.
Ik kon het niet meer inhouden.
De tranen begonnen steeds harder te stromen en ik schreeuwde dat ik eerst met Erik wou praten.
Gelukkig mocht dat en ik rende naar hem toen.
We liepen een lokaal in en ik zoende hem.
Uit angst ik vertelde hem dat ik het ze ging vertellen en dat dit de laatste keer zou zijn dat hij me zou kunnen zoenen.
We hebben toen hartstochtig gezoend, en het leek een eeuwigheid.


Zijn warme lippen op de mijne, ik kon zijn hard voelen kloppen.
Op dat moment waren we een.
En voor het hoogtepunt van onze zoen stopte ik.
Ik gaf hem een knuffel nog een zoen op zijn mond en liep het lokaal uit.
Hij zei dat hij van me hield en ik keek nog een keer achter om.
Dat was de laatste en eerste keer dat ik hem zo heb gezien.
Het was heel naar.
Ik liep terug naar het kamertje en begon te schrijven, ik schreef alles van me af.
Ik hield het niet langer meer voor mezelf.

Een week later was het overal te zien, zijn hoofd en er waren dingen bij geschreven, gemene dingen.
Iedereen noemde hem pedo en als ze mij zagen begon iedereen meteen te roddelen over dat ik ‘dat ene meisje’ was.
Dat meisje die met hem gezoend had, een bed had gedeeld.
Maar dat was niet wat ik me goed herinnerde, het enige wat echt op mijn netvlies staat gebrand is onze eerste kus en zijn gezicht, zijn verdrietige en betrapte gezicht, de laatste keer dat ik hem zoende.


Elizabeth bleef me gelukkig altijd trouw, ze zorgde voor me in moeilijke tijden en was er altijd voor me.
Zij was ook de enige, mijn ouders hadden het er nooit met me over, ze zeiden nooit meer iets tegen me, tenzij het echt dringend was.
Leraren deden raar bij mij in de buurt, en veel progamma’s belden mij om te vragen of ze me mochten interviewen.
Ik heb mijn nummer toen laten veranderen.
Maar nu.
Ik ga nu afscheid nemen.


Papa, mama ik hou heel erg veel van jullie.
En het spijt me dat het zo heeft moeten lopen.
Ik hoop dat jullie me kunnen vergeven,
Dat ik gezondigd wordt, en dat Erik een 2e kans krijgt.

Elizabeth, bedankt.
Jij was er altijd voor me, en ik mis je nu al.
Ik zal er altijd voor je zijn
Fluister mijn naam en ik ben bij je.

Erik, ik blijf altijd van jou houden.
Jij bent mijn eerste echte liefde, en het spijt me heel erg dat ik je dit allemaal heb aangedaan.