-----***-----

Stel je eens voor dat je het leven heb als een beroemd iemand...
Neem nou bijvoorbeeld Miley Cyrus.
Zij is de rijkste tiener op aarde!
hier heb je het verhaal als jij Miley Cyrus ben.
veel lees plezier!


TTTTrrrriiiinnnnggggggg!!!!!!!! Het is 8 uur in de ochtend. ik schrik wakker van mijn wekker.
"Nou!!!, nog 5 minutjes!!!" zeurde ik.
ik ging weer verder slapen.
om kwart voor 12 werd ik wakker.
"Shit,ik moet om 12 uur al in de limo zitten. ooooohh nee ik heb me verslapen!!!! uggh voortaan moet ik ook gewoon naar mijn wekker luisteren!" ik dacht op dat moment: ik mag me fans niet teleur stellen!
maar ik moet nog douchen,eten,tanden poetsen,me haar doen,make-up op doen! en nog veel meer!!! ik begon ineens heel erg te stressen.
me vader kwam binnen.
miley! ben je bijna klaar?
neeh pap ik heb me verslapen alweer!
nou schiet op dan ik maak je eten wel klaar.
dankje pap. en ik gaf hem een zoen op zijn wang.
ik was klaar met douchen en met me make-up op doen en met m'n haar.
nu nog eten en me tanden poetsen.
ik ging eten en zei ondertussen tegen me vader.
pap? ja miley. wil je misschien mee naar mijn concert?
ja hoor miley. zei me vader.
ik was klaar met me me broodje. ik liep de trap op en schreeuwde naar beneden tegen me vader:PAP! IK GA ME TANDEN POETSEN!!! me vader schreeuwde terug: IS GOED HOOR SCHAT!
ik liep naar de badkamer om me tanden te poetsen. ik deed de deur open en schrok.ik zag me broer in de badkamer helemaal naakt staan. hij sloeg een handdoek om zich heen en zei miley! mag ik misschien even alleen zijn? en toen zei ik neeh jij gaat maar mooi uit de badkamer en als ik klaar ben met me tanden poetsen mag jij weer! dacht het eens even niet ik was er het eerst en ik blijf er dan ook in! ik duwde hem uit de badkamer en zei tegen hem ik moet over 3 minuten weg gaan! en ik sloeg de deur dicht en deed hem op slot en ik zei toen in me zelf miley! het is je weer gelukt.
ik was klaar met me tanden poetsen en ik liep uit de badkamer.mijn broer viel me aan ik schreeuwde!!! PAAAAAAAAAAAAAP!!!!!! me vader kwam er aan gerent. wat is er? nou die viezerik viel me aan!
me vader zei niet doen!kom miley we moeten gaan zet je pruik maar op!
ja pap doe ik. mijn vader en ik liepen naar de limo en me vader zei miley je ziet er beeldig uit! dankje pap. jij ook.

de rest van het verhaal lees je in mijn andere deel.
xxxjes

Ik stap de limo in en vraag aan de chaffeur: "Heb je nog nootjes?" Ik rammelde van de honger, want ik had geen tijd meer om mijn eten op te eten. De chaffeur lacht: "Kijk maar, er ligt vast wel ergens iets." Vader zwaaide me uit, en ik zwaaide terug.


"Hannah Montana!" Echode het door de zaal heen. Het publiek barstte in luid gejuich los en ik zwierde lachend het podium op. Ik zwaaide naar mijn fans en begon te zingen...

Als ik zing, vergeet ik alles. Dan ben ik er alleen nog maar voor mijn concert. En voor mijn fans. Die waren weer geweldig vandaag. Ze gingen uit hun dak. En op dat podium ging ik natuurlijk met ze mee.
Alles liep als een eitje. Het was een fantastisch concert.

Had ik toen maar geweten dat het de laatste zou zijn. Had ik het toen maar geweten, en beter opgelet.
Maar ik wist het niet. En ik draaide het programma af zoals ik het altijd deed: Vrolijk, zorgeloos, helemaal opgaand in de muziek, en alles voor mijn fans gevend.

Maar toen stond ze daar. Ik kende haar nog, van school. Fannie Crain. Het was een verschrikkelijk kreng, dat altijd de baas over me speelde. Ze keek me met een jaloerse blik aan, haar ogen schoten gifpijlen op me af. Ik kreeg een steek in mijn buik en mijn stem schoot uit. Het viel gelukkig niet erg op...



Maar toch... Iets in mij was gebroken.
Het lukte me mijn optreden af te maken. Maar eenmaal terug in de kleedkamer stortte ik in.
De tranen vloeiden over mijn wangen. Ik was vreselijk boos op mijzelf. Ze had me weer te pakken! Zelfs nu ik Hannah was, kon ze me nog te pakken krijgen. Zelfs nu ik niet Miley was. Ik was Miley niet, ik was Hannah! En nog had ze me! Zou het dan nooit over gaan? Zou ik dan nooit los van haar kunnen komen?
Maar het ergst vond ik nog wel dat ik angst in mijzelf voelde. Ik was bang. Bang voor die Fannie. En bang wat ze met mij, nee met Hannah, zou gaan doen....

Mijn manager kwam binnen.
"Hee, wat is er met jou? vroeg ze. Wat heb je? Jonge, wat een tranen."
Ik keek haar aan, maar ik kon niets zeggen.
Moest ik zeggen dat ik een oud klasgenootje had gezien? Moest ik zeggen dat ik bang was? Bang voor haar? Het was te bespottelijk voor woorden. hannah die bang was voor een van haar fans. Onmogelijk. Ik kon het niet. Ik kon niets zeggen. Daarom schudde ik alleen met mijn hoofd.