Hoofdstuk 0: Vanaf het begin
Hoofdstuk 1: Hoe het begon
Hoofdstuk 2: Een nieuw gezin
Hoofdstuk 3: De koopman gaat op reis
Hoofdstuk 4: Vermist!
Hoofdstuk 5: Veranderd leven
Hoofdstuk 6: Anders dan de anderen
Hoofdstuk 7: Afscheid van Molly
Hoofdstuk 8: Het huis zonder Molly
Hoofdstuk 9: Winter
Hoofdstuk 10: Lente
Hoofdstuk 11: Toekomst, toekomst, toekomst
Hoofdstuk 12: Geen echte dochter
Hoofdstuk 13: ...
Hoofdstuk 6: Anders dan de anderen
Er kwamen meer problemen met Molly. Op ene dag vond Cinderella het dienstmeisje tobberig in de keuken. Met een vlekkerig gezicht roerde ze in de pan waarin de pap voor het ontbijt zat.
Cinderella schrok toen ze haar zag.
"Molly, wat is er gebeurd!" riep ze geschrokken uit. "Heb je gehuild?"
Molly antwoordde niet, maar roerde stevig door.
"Molly, toe, zeg het me. Mij kan je alles vertellen," smeekte Cinderella. "Heb je slecht nieuws gehad?"
"Nee, nee, nee," zei Molly terwijl ze bleef doorroeren. "Nee, dat is het niet. Dat is het helemaal niet."
"Maar wat is het dan?" vroeg Cinderella. "Toe, zeg het me."
"Het is niet zo erg," zei Molly terwijl ze de lepel liet rusten en Cinderella met tegenzin aankeek. "Er komt een gast voor je moeder, en ik moet de logeerkamer in orde maken. Alleen, ik weet niet wanneer ik dat moet doen. Er ligt al zo veel werk op me te wachten! Werk dat ook belangrijk is. En zo'n logeerkamer kost veel tijd."
Molly draaide zich weer terug naar de pap.
"Ik vind het heel vervelend, want ik ben graag netjes en heb graag alles gedaan. Maar het werk is veel, en nu deze logeerkamer er ook nog bij."
"Maar Elisa kan toch niet verlangen dat je alles moet doen?" zei Cinderella geschrokken. "Mijn vader zou dat nooit van je verlangen."
"Je vader is al heel lang weg," zei Molly zachtjes, en Elisa heeft het huishouden overgenomen. "Ik ben blij dat Nathalie weer weg is, maar ik had wel wat meer begrip voor mij verwacht. Je stiefmoeder verlangt meer van mij dan je vader toen deed. En het wordt me gewoon te veel. En dat vind ik erg. Dat vind ik heel erg."
De vrouw keek verdrietig om zich heen de keuken rond.
"Ik ben al heel lang in dit huis," vertelde ze tegen Cinderella. "En ik houd van het huis. Elk plekje is mij bekend, en overal ben ik wel een keer langsgeweest om het schoon te maken. Ik wil mijn werk goed doen, maar mensen kunnen niet te veel van mijn verlangen."
Molly stopte ineens met praten.
"Heb je hier met Elisa over gesproken?" vroeg Cinderella.
"Ja," antwoordde Molly vlak.
"En toen?" vroeg Cinderella.
"Ze gaf geen antwoord," zei Molly. "Ze was vaag en draaide er om heen. En het komt er eigenlijk op neer dat ik alles moet doen. Ik moet maar zien hoe ik het klaar speel. Maar dat kan ik niet. Neem nu die logeerkamer. Ik zit hier te bedenken hoe ik die toch kan doen, maar het gaat niet lukken, dat weet ik nu al. Ik heb te veel ander werk dat ook af moet."
"En als ik je help?" vroeg Cinderella. "Ik heb wel tijd. Zal ik je helpen met die logeerkamer?"
Molly liet haar lepel weer rusten en keek Cinderella aan.
"Je bent zo lief," zei ze tegen het meisje. "Net als je moeder. Zij zou me ook geholpen hebben. Maar die Elisa, die kan alleen bevelen uitdelen, en weet niet waar ze het over heeft."
Cinderella liep naar Molly toe en omhelsde haar.
"Ik ga je helpen," zei het meisje tegen het dienstmeisje. "Ik trek een andere jurk aan en dan ga ik je helpen. Vertel me maar wat ik moet doen. Niet huilen hoor. Ik laat je niet in de steek."
Elisa was heel verbaasd toen ze niet veel later Cinderella in haar oude jurk met een emmer sop en een dweil in de weer zag.
"Wat doe jij nou?" vroeg ze verbaasd.
"Ik maak de logeerkamer schoon," antwoordde Cinderella. "Molly vertelde me dat we een gast krijgen. Is dat zo? Wie komt er?"
"Een tante van mij, je kent haar niet," antwoordde Elisa. "Maar waarom maak jij de kamer schoon? Dat had ik toch aan Molly gevraagd?"
"Molly heeft geen tijd, ze heeft nog een heleboel werk liggen. En dus bood ik aan het te doen," antwoordde Cinderella.
Elisa schudde haar hoofd toen ze dit hoorde.
"Meisje toch, dat is toch niets voor jouw stand," zei ze. "Dit is geen werk voor ons."
"Maar Molly heeft geen tijd, en de kamer moet klaar," zei Cinderella zachtjes maar beslist. "Iemand moet het doen."
Het bleef even stil. Elisa wist niet wat ze moest zeggen.
"Wanneer komt die tante?" vroeg Cinderella.
"Vanavond," antwoordde Elisa. "Schiet maar op meisje. En zorg ervoor dat je er weer netjes uitziet als ze verschijnt. Ze moet niet denken dat ik een sloof als dochter heb."
De zomervakantie ging langzaam ten einde. Nog steeds leerden Anna en Paula iedere dag met juffrouw Willis hun lessen. Maar daaraan zou een einde komen. Juffrouw Willis had een nieuwe betrekking gevonden ergens op een landgoed ver weg, en ze zou daar met het nieuwe schoolseizoen beginnen. Van te voren had ze nog een week vakantie gereserveerd, zodat het tijdstip waarop ze vertrok rap naderde.
Elisa vond het erg jammer dat ze vertrok. Maar ze had geen geld om de gouvernante te betalen. De vrouw dacht na over wat ze verder met haar dochters aan moest. Ze opnieuw naar de school van meneer Klein, de leraar van Cinderella, sturen, trok haar niet. Daar zouden ze niet de dingen leren die Elisa haar dochters wilde laten leren. De dingen die dames van hun stand nodig hadden in het leven. De vrouw zuchtte als ze daar aan dacht. Hoe moeilijk was het om haar dochters in deze omstandigheden met de juiste bagagae op te laten groeien! En wat een pech had ze dat het haar opnieuw overkomen was!
Toen kreeg Elisa een idee. Ze zou haar dochters niet naar school sturen. Maar ze zelf onderwijzen. Per slot van rekening wist zij heel goed wat haar meisjes moesten kennen. Ze was niet minder dan een juffrouw Willis. Dus kon ze het makkelijk zelf doen. En als ze dan toch bezig was, kon ze best Cinderella ook meteen onderwijzen. Het werd tijd dat die ook een dame werd. En op die manier bespaarde ze ook weer de schoolkosten voor haar uit. Elisa glimlachte toen ze hierover nadacht. Ja, dat zou ze doen. Ze zou haar dochters zelf gaan onderwijzen. Het was niet zo sjiek, een gouvernante zou beter zijn geweest. Maar nood breek wetten, en ze had nu gewoon niet veel geld.
Dus werd de school van Cinderella opgezegd, en toen juffrouw Willis vertrokken was, moest Cinderella meedoen met de lessen.
De twee stiefzusters protesteerden toen ze hoorden dat ze direkt door zouden gaan.
"He, nu al verder, moeder?" zeiden ze tegen hun moeder. "We hebben helemaal geen vakantie gehad. Laten we volgende week beginnen, gelijk met de scholen. Alsjeblieft. Gun ons een weekje rust."
Maar Elisa wilde daar niets van horen. Ze was wat bang dat mensen van de stad bij haar zouden gaan zeuren waarom de kinderen niet naar school gingen, en daarom wilde ze voordat de scholen begonnen zelf al begonnen zijn,.
"We beginnen rustig kinderen," beloofde ze haar dochters. "Jullie krijgen nog wel wat vrije tijd."
De lessen van Elisa begonnen. Het was voor de zusters even wennen om nu met z'n drieen in de leskamer te zitten in plaats van met z'n tweeen. De tafel was niet breed genoeg, en dus kreeg Cinderella een plaatsje aan de kop van de tafel, en moest het arme meisje steeds haar hoofd draaien als haar moeder haar wat vertelde
Hoewel Elisa in kennis misschien niet voor juffrouw Willis onder zou doen, deed ze dat wel in lesgeven. Haar lessen waren vreselijk saai, en ook nog warrig omdat ze gewoon vertelde wat in haar hoofd opkwam. Ze praatte en praatte maar door. Het was erg moeilijk voor de drie zuters om haar te volgen. Vooral Cinderella had hier erge moeite mee. De onderwerpen waarover Elisa vertelde, vond zij niet zo interessant, waardoor het voor haar nog moeilijker was om de aandacht bij haar moeders verhalen te bewaren. Het putte het meisje enorm uit. Hoe verlangde ze naar haar school! Waar de lessen altijd interessant waren geweest, waar de leraar goed kon vertellen, en waar ze altijd lol had gehad met de andere kinderen. Ze miste de school, en ze miste de kinderen. Hier waren alleen Anna en Paula en met hen vond ze het nou niet echt zo fijn.
"Meisjes," zei haar stiefmoeder op een ochtend aan het ontbijt. "Vandaag hebben jullie maar kort les. Er komt een man met wie ik vanmiddag naar de opera ga."
"Oh, wat spannend!" reageerde Paula meteen. "Een nieuwe vader!"
"Paula!" zei Elisa scherp. "Zo ver is het nog helemaal niet.
Maar Paula trok zich van haar moeders opmerking niets aan."
"Is hij rijk?" vroeg ze.
"Dat kun je zelf beoordelen," antwoordde haar moeder toch wel een beetje trots, "want hij komt hier vanmiddag eten. En ik verwacht dat jullie je dan alledrie goed zullen gedragen!"
"Natuurlijk doen we dat, moeder," antwoordde Anna die zich soms al heel volwassen voelde. Zeker op die momenten wanneer Paula weer zo kinderlijk deed. "Wat fijn dat je weer iemand hebt."
"Het is nog wel pril," zei Elisa, terwijl ze bloosde. "We zullen zien. Maar we moeten een goede indruk maken. Cinderella, ik wil dat je Molly vandaag helpt bij de voorbereidingen van de lunch. Ik heb er geen twijfel over dat Molly het alleen afkan, maar ik wil dat er geen fouten worden gemaakt. Dus geen haastwerk. En daarom lijkt het mij verstandig als jij haar helpt. Ik zal Anna en Paula vandaag maar kort lesgeven, dus veel zul je niet missen."
"Dat is goed," antwoordde Cinderella.
Ze zag haar stiefzusters verafschuwend naar haar kijken. Maar heimelijk was het meisje erg blij dat ze vandaag bij Molly in de keuken kon zijn. Wat heerlijk om die vervelende lessen te ontlopen! Molly helpen was veel beter dan naar die lange monologen van haar moeder te moeten luistern.
Natuurlijk was Cinderella op tijd klaar met haar werk, en natuurlijk stond ze opgedoft naast haar stiefzusters toen de man kwam. Ze hadden gezamenlijk lunch. Anna en Paula lieten zich van hun netste kant zien, en toonden dat ze goede manieren hadden. Cinderella was gewoon zichzelf. Maar omdat ze nog vrij jong was, gaf dat niet.
De man was een echte heer uit de kringen waarin Elisa graag kwam: Netjes, welbepraakt, grappig, en van veel zaken op de hoogte. Na het eten ging Elisa met hem weg. Toen ze weg waren, lieten Anna en Paula hun manieren varen en praatten opgetogen met elkaar over hoe een goede vader dit voor hun zou kunnen zijn. Cinderella deed niet met haar zusters mee. Ze wilde de tafel gaan afruimen, maar Molly die net binnenkwam wierp haar een gefronsde blik toen. Even begreep Cinderella niet waar ze het over had. Toen zag ze het.
"Ok, ik trek mijn oude jurk wel even aan," zei ze. "Daarna zal ik je helpen, Molly."
Toen glimlachte Molly haar breed toe.
"Dank je wel, meisje," zei ze warm.
Cinderella had door dat het met Molly niet goed ging. Molly was geen vrouw van klagen, maar tegenover Cinderella liet ze er af en toe wel iets over vallen.
Het ging gewoon niet goed meer. Elisa liet haar veel te hard werken. Molly moest in haar eentje het hele huis schoonhouden, en grondiger dan dat Cinderella's vader van haar gevergd had. Cinderella's vader had Molly altijd de vrije hand gelaten: de vrouw had zelf kunnen beslissen wat ze deed en wanneer ze dat deed. De ruimtes die vaak werden gebruikt, had ze vaker gedaan; en de ruimtes die minder vaak werden gebruikt, minder vaak. Nu wilde Elisa dat alle ruimtes altijd tip-top in orde waren. En dat trok Molly niet.
Cinderella had veel medeleiden met het dienstmeisje, want ze was erg gehecht aan haar. Ze hielp Molly waar ze kon. En zo kon Elisa haar stiefdochter steeds vaker met emmer en dweil en stofdoek in de weer zien. Elisa was verbaasd en geergerd. Maar na de eerste paar keren er wat van te hebben gezegd, hield ze er maar mee op. Heimelijk was ze blij dat het huis gedaan werd. Met die ene man met wie ze toen naar de opera was geweest, was het niets geworden; maar er waren andere mannen gekomen. Ze had nu heel vaak invite's op bezoek, en ze wilde dan natuurlijk een goede indruk maken. De mannen moesten niet denken dat zij zomaar een vrouw was! Ze had gezien dat het Molly niet goed afging. Altijd ellende met die dienstmeisjes! En ze had er even over zitten piekeren. Ze had geen geld voor een tweede dienstmeid, en zelf kon ze het niet doen. Poetsen veruineerde je lichaam, en ze moest mooi blijven om een goede man te kunnen vinden. Een goede partij om de toekomst van haar dochters zeker te stellen. Dus toen Cinderella Molly zo ging helpen, was de vrouw erg blij geweest. Dit loste het probleem op! Nu kon zij zich volledig aan haar taak wijden!
Maar het vergrootte de afstand tussen Cinderella en haar twee stiefzusters wel. Die trokken hun neus op bij het poetswerk dat Cinderella deed.
"Moet je dat nou echt doen?" had Anna een keer aan Cinderella gevraagd.
"Waarom niet? Het moet toch gedaan worden?" had Cinderella toen terug gevraagd.
"Ja, natuurlijk," had Anna geantwoord. "Maar niet door jou! Daar hebben we Molly voor!"
"Molly heeft geen tijd," had Cinderella gezegd.
"Pff, ja dat zal wel. Dat ken ik van die dienstmeiden," had Anna geantwoord." Echt, Cinderella, dienstmeiden klagen altijd dat ze het te druk hebben. Ik heb nog nooit wat anders gehoord. Neem dat maar van mij aan."
"Molly is geen klager," verdedigde Cinderella ernstig. "Ze probeert om niet te klagen. Volgens mij heb je haar nog nooit horen klagen, Anna."
"Maar jij wel," zei Anna venijnig. "Anders zou je hier nu niet zitten. En dus klaagt ze. Ze doet het alleen niet openlijk, maar in het geniep. Ze weet dat je haar zult helpen."
Cinderella werd boos.
"Dat is niet waar," zei ze heftig tegen Anna. "En dat weet je best."
Maar haar oudste stiefzuster keek haar aan en schudde met haar hoofd.
"Laat je toch niet zo overhalen," zei ze tegen Cinderella. "Dit is geen werk van jou. Werk liever aan je lessen!"
De lessen, poeh! Dat waren de lessen die Elisa gaf. Cinderella vond ze vreselijk, en ze probeerde er zo veel mogelijk onderuit te komen. Gelukkig kreeg Elisa vaak visite en had Molly Cinderella nodig om alle voorbereidingen op tijd af te krijgen. En kreeg Cinderella toestemming om Molly te gaan helpen in plaats van de lessen te volgen.......
Het meisje verscheen steeds minder bij de lessen van haar moeder. Ze raakte hopeloos achter. En dat gaf weer problemen als ze er wel was, want dan snapte ze er niets van en irriteerde zowel haar moeder als haar zusters.
"Cinderella is gewoon niet geschikt voor mijn lessen," dacht Elisa wel eens wanhopig. Maar de vrouw probeerde toch door te zetten. Cinderella was nu een van haar dochters, en dus moest zij ook goed worden opgevoed. Maar het was erg vermoeiend. En als alleen zij er nog last van had gehad... De vrouw zag dat het Anna en Paula enorm irriteerde als de les weer eens door Cinderella opgehouden werd. En dat vond ze niet fijn. Door dat vreemde meisje, kregen haar echte dochters ook niet de aandacht die ze verdienden. En dat moest natuurlijk niet.
De oplossing voor iedereen was heel simpel. Na een les waarin Elisa weer eens wanhopig naar Cinderella was uitgevallen omdat het meisje nog op zo'n laag nivo zat, en waarin Anna en Paula verveeld en geirriteerd hadden toegekeken, besloot Cinderella er zelf een eind aan te maken. Ze kwam niet meer bij de lessen. In plaats daarvan trok ze nu iedere ochtend haar oude jurk aan en zat bij Molly in de keuken. Zij blij, Elisa blij, haar stiefzusters blij, en Molly ook nog blij.
Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 7: Afscheid van Molly