Hoofdstuk 0: Vanaf het begin
Hoofdstuk 1: Level 1.
Hoofdstuk 2: Level 2.
Hoofdstuk 3: Level 3.
Hoofdstuk 4: Level 4.
Hoofdstuk 3: Level 3.
Level 3.
Ik bekijk mezelf in de spiegel, mijn donkerblonde, stijlen haar, zit net niet zoals ik het wil. Ik houd mijn hoofd een beetje schuin. “Aaargh, het zit ook nooit goed. “ roep ik uit ergernis. Ik zucht diep. Langzaam doe ik elk kledingstuk voorzichtig uit, zet de kraan van het bad aan, zodat het hete water klotsend het bad in gaat. In mijn bh en string kijk ik nog even in de grote wand spiegel. “Meisje, wat is er toch aan de hand met je?” denk ik bij mezelf.
De rozengeur verspreidt zich, wanneer ik de shampoo in het bad laat zakken. Voorzichtig stap in het warme bad in. Ik zak erin tot mijn kin. Langzaam zak ik weg, ik denk terug aan gister, nadat die Allen de deur uit was gestapt.
Flashback:
Ik zit wat aan me haar te frummelen, ik voel me wat ongemakkelijk met die groenblauwe ogen op mij gericht. Zijn strenge blik verdwijnt en een glimlach verspreid zich over zijn mond. Een prachtig gezicht. Ik sluit mijn ogen een enkele seconde en denk:”Kom op Aurora, laat je niet verleiden, niet nu, niet vandaag, je bent sterk.” Ik open mijn ogen. “Waar is de wc?” vraag ik blozend. “Gang in tweede deur links.” “Dank je.” murmel ik naar Alex toe.
Ik schuifel door de gang, naar de tweede deur links. Het is een lichtblauwe deur, met een bordje WC. “Tja, dat is duidelijk.” denk ik hardop.
Weer terug op de leren, bruine bank, bedenk ik me; hoe ik hier in Gods naam weg kan komen. Alex heeft de thee op tafel gezet, en heeft sierlijk plaatsgenomen op de plek naast mij.
Normaal zou ik mijn thee in 1 teug hebben leeggedronken, maar ik kon het nu niet. Iets weerhield me, alsof iets belangrijks gezegd of gedaan moest worden. “En hoe is het nu met je? Hockey je nog steeds?” vraagt hij opgewekt. Ik glimlach, hij zag talent in mij, hij is altijd de sportfanaat geweest. “Ja alles gaat goed, en ik hockey ook nog.” vertel ik hem. Ik grijns. Eindelijk weet ik hoe ik hier weg kan komen, want ik weet hoeveel sport voor hem betekend, dat zal zijn zwakke punt wezen. “Nu je het over hockey heb, ik moet weg, extra training ingelast, omdat we deze winter in de zaal spelen vinden ze dat we ook in de zaal moeten trainen.” Hij kijkt me schuin aan. “Oke, dat laat ik je even uit, succes met de trainen Aura!” Ik stap de deur uit, hij zwaait me na. Als ik meer dan 10 meter verwijderd ben van zijn huis, sluit hij eindelijk de deur. Ik haal opgelucht adem.
Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 4: Level 4.