Hoofdstuk 0: Vanaf het begin
Hoofdstuk 1: Hoe het begon
Hoofdstuk 2: Een nieuw gezin
Hoofdstuk 3: De koopman gaat op reis
Hoofdstuk 4: Vermist!
Hoofdstuk 5: Veranderd leven
Hoofdstuk 6: Anders dan de anderen
Hoofdstuk 7: Afscheid van Molly
Hoofdstuk 8: Het huis zonder Molly
Hoofdstuk 9: Winter
Hoofdstuk 10: Lente
Hoofdstuk 11: Toekomst, toekomst, toekomst
Hoofdstuk 12: Geen echte dochter
Hoofdstuk 13: ...
Hoofdstuk 8: Het huis zonder Molly
De volgende ochtend na het ontbijt vertrok Molly. Hartelijk nam de vrouw van iedereen afscheid, terwijl de koerier de twee hutkoffers met zich meenam en achterop de koets vastbond. En toen was het zo ver. Molly ging het huis uit, liep het paadje af naar de straat, en stapte in de koets. Een paar seconden later zette de koets zich in beweging en ratelde de straat uit.
En toen was Molly weg, en was Cinderella nog alleen in het huis over. Het huis van haar vader, dat nu volledig door haar stiefmoeder en haar stiefzusters was ingenomen. Cinderella vluchtte naar haar kamer, en ging daar in de vensterbank van de erker zitten. En terwijl het meisje uit het raam naar de voortuin keek, huilde ze zachtjes van verdriet over het verleden dat steeds verder van haar weg gleed.
Een vreemde stilte viel over het huis toen de dienstmeid was vertrokken. Vooral in de keuken was het vreemd stil. Geen geluiden van werk meer, niemand die er bezig was. De keuken was helemaal verlaten.
In de woonkamer klapte Elisa in haar handen.
"Kom meisjes," zei ze tegen haar dochters. "We gaan met de lessen beginnen. Waar is Cinderella? Ik wil het nog een keer proberen met haar."
Cinderella werd van haar kamer gehaald en de ochtend werd met lessen doorgebracht. Toen werd het tijd voor het eten. Elisa eindigde de lessen en iedereen ging naar de eetkamer.
Maar wat een schok wachtte hun daar: de ontbijt boel stond nog op tafel en er was niet afgewassen. En ook was er nog helemaal niets klaargemaakt voor de lunch!
Dat was een tegenvaller. Elisa was het huishouden helemaal vergeten. Maar de vrouw pakte zich samen.
"Anna, Paula," zei ze tegen haar dochters. "Als jullie de boel van vanochtend naar de keuken brengen, dan zorgen Cinderella en ik voor de lunch. Afwassen doen we wel na het eten. We hebben vast nog wel genoeg gerei om het tot dan uit te zingen."
Zo gezegd zo gedaan. Zo met z'n allen ging het toch nog wel snel, en na tien minuten zat het gezin aan tafel te eten.
Elis was tevreden over zichzelf.
"We hebben Molly helemaal niet nodig," dacht de vrouw bij zichzelf.
Maar na het eten moest er echt afgewassen worden.
"Wie gaat het doen?" vroeg Elisa aan haar dochters.
Anna en Paula hielden zich stil. De twee meisjes hadden helemaal ging zin in afwassen! Maar ook Cinderella hield zich stil, zodat er helemaal niemand iets zei.
"OK," zei Elisa na een poosje. "Dan doen we het op volgorde van leeftijd: Anna, jij wast af, Paula, jij droogt af, en Cinderella ruimt de boel op."
Dat gaf een grote schok bij de zusters.
"Ik kan helemaal niet afwassen," protesteerde Anna verontwaardigd.
"Ik ruim de spullen wel op," zei Paula. "Als Cinderella en ik nou van taak wisselen."
Moeder zweeg. Ze kon hier niet tegenop.
"Ik ga even liggen," zei ze tenslotte. "Het lesgeven heeft me moe gemaakt. Ik zie jullie straks, meisjes."
Ze durfde het worod 'afwassen' niet meer in haar mond te nemen.
"He," zei Anna brutaal. "Ik ben ook moe, hoor."
Maar haar moeder reageerde daar niet op. De vrouw stond op en verliet de kamer. De kinderen hoorden haar naar boven gaan.
Even keken de drie zusters elkaar aan. Toen schoof Anna haar stoel resoluut naar achteren.
"Ik ga ook naar boven," zei ze tegen de anderen.
Paula keek naar haar, en schoof toen ook haar stoel naar achteren.
"Tot straks," zei ze tegen Cinderella. Toch wel met enige schaamte in haar stem, want ze vond het toch wel moeilijk om het meisje met de vuile boel achter te laten.
De twee zusters verlieten de kamer, en toen was Cinderella alleen met de vuile tafel. Even overwoog het meisje om maar gewoon te beginnen. De vaat moest toch gedaan worden! Maar toen schudde ze haar hoofd. Ze ging naar het graf van haar ouders! In dit huis had ze niets te zoeken.
Cinderella bracht de middag bij het graf van haar ouders door. Ze maakte de plek netjes, huilde, en zat soms zwijgend stil. Pas toen het avond werd, keerde ze weer naar het huis terug.
Thuis kwam ze in een groot tumult terecht.
"Ik moet je even spreken," zei haar stiefmoeder tegen haar. "Waar heb je gezeten?"
"Bij het graf van mijn ouders," antwoordde Cinderella naar waarheid.
Haar stiefmoeder nam haar mee naar een bijkamertje.
"Luister," zei ze tegen Cinderella. "We hebben niet genoeg geld meer. De society waar je vader lid van was, betaalt maar erg weinig. We kunnen ons niet meer een dienstmeisje veroorloven. We zullen het dus vanaf nu zelf moeten doen."
Cinderella antwoordde niet, maar bleef haar stiefmoeder aankijken.
"Het is niet goed als je wegglipt," zei haar stiefmoeder tegen haar. "We moeten het met z'n allen oppakken, en dus moet jij er niet tussenuit knijpen."
Cinderella was verbaasd dat haar stiefmoeder dit tegen haar zei. Anna was toch als eerste opgestaan? Maar ze zei niets tegen haar moeder.
"Voortaan verwacht ik van je dat je hier blijft en ons helpt als er wat gedaan moet worden," ging haar stiefmoeder. "Je laat je zusters niet met het werkt achter. Heb je dat goed begrepen?"
Er viel niets tegenin te brengen. Cinderella knikte maar, hoewel ze er niets van begreep.
"Goed zo," zei haar stiefmoeder toen ze Cinderella zag knikken. "Dan moeten we ons nu over het avondeten buigen. Kan jij wat voor ons maken?"
Het liefste dat Cinderella nu wilde, was alleen zijn. In de keuken zou dat vast wel lukken. De familie kwam eigenlijk nooit in de keuken, zeker niet als er werd gekookt. Elisa en haar twee dochters hadden een hekel aan kooklucht. Ze waren altijd bang dat die in hun kleren trok. Dus meden ze de keuken als er werd gekookt. Cinderella zou niet worden gestoord. Het meisje vond het wel prettig. Zij zou wel koken. Ze vluchtte weg naar de keuken.
Toen Cinderella in de keuken kwam, zag ze dat de afwas nog steeds niet was gedaan. En de boel van de lunch stond nog steeds op tafel in de eetkamer! Maar daar kwam Paula al binnen met de eerste lading.
"Bah, wat wordt eten toch vies als je het zo laat liggen," zei ze terwijl ze haar neus optrok. "De hele eetkamer stinkt. Mijn eetlust is al bedorven. Maak maar niet zo veel klaar, Cinderella."
"Gaan jullie ook afwassen?" vroeg Cinderella aan haar stiefzuster.
Maar Paula maakte een afwezig gebaar.
"Moeder zegt dat dat na het eten wel kan. Zeker lukt dat nog wel, niet?"
"Ik hoop het," antwoordde Cinderella.
Paula trok een boos gezicht.
"Er is toch wel genoeg servies," zei ze geergerd.
"We zullen wel zien," antwoordde Cinderella vaag.
Het meisje ging aan de slag met het eten. En niet veel later kon de familie aan tafel. Gelukkig was er nog net genoeg servies. Maar nu moest er echt wel afgewassen worden. Het was al een hele berg!
Duis toen eht eten afgelope nwas, stelde Elisa opnieuw de vraag die ze ook al 's middags had gesteld: "Wie gaat er afwassen?"
Anna haalde haar schouders op.
"Ik kan niet afwassen," antwoordde ze haar moeder. "Laat Cinderella het maar doen."
"Ik heb al gekookt!" protesteerde Cinderella.
Zowel de twee zusters als hun moeder schudden direkt met hun hoofd van nee.
"Afwassen doen we met z'n allen," zei de stiefmoeder beslist. "Dus jij doet ook mee, Cinderella. Dus, wie doet wat? Graag vrijwilligers, anders moet ik jullie indelen."
Bah, wat klonk dat vervelend. En het bleef weer stil rond de eettafel. Moeder zuchtte.
"OK, ik deel jullie in. Anna, jij wast af; Paula, jij droogt af; en Cinderella ruimt de spullen op."
"Maar ik kan niet afwassen," protesteerde Anna nogmaals.
"Cinderella zal het je wel leren, nietwaar Cinderella?" zei Moeder.
"Wat gaat u doen, moeder?" vroeg Paula.
"Ik ruim de tafel hier af," antwoordde Cinderella's stiefmoeder. "Verdwijnen jullie meisjes maar naar de keuken. Ik kom zodirekt met de spullen."
De afwas werd een heel gedoe. Cinderella deed Anna voor hoe ze het moest doen. Natuurlijk was het heel eenvoudig. Maar Anna had gewoon geen zin. Ze vond het vreselijk het te moeten doen.
"Waaaat, zo'n heet water?" vroeg ze toen Cinderella de teil vulde. "Daar gaan mijn handen van kapot. Nee hoor, gooi er maar wat koud water bij. Hier ga ik niet in."
En dus werd er met vrij koel water afgewassen, waardoor het weer extra moeilijk was om de spullen schoon te krijgen.
Terwijl Anna met het water in de weer was, en Paula de droogdoek hanteerde, probeerde Cinderella de keuken een beetje aan de kant te krijgen. De grote tafel in het midden stond vol met vuil servies. Daar moesten straks de afgedroogde spullen staan! Cinderella schoof het vuile servies aan de kant, en maakt de vrijgekomen plek op de tafel schoon. Zo, daar kon het schone servies worden neergezet.
Maar daar kwam haar stiefmoeder de keuken binnen met een lading vuile spullen vanuit de eetkamer. Met een bons zette ze het op tafel. Op het net schoongemaakte gedeelte!
"Zo, dit was alles, meisjes," zei ze. "Ik ga in de woonkamer zitten. Ik heb nog wat brieven te schrijven."
Cinderella was geergerd. Had Elisa het niet even bij de rest van de vuile vaat kunnen neerzetten? Ze besloot er niet aan te zitten, en het gewoon te laten staan. Maar een geschreeuw van Paula deed haar even later opspringen.
"Cinderella, er is geen plek! Waar moet ik mijn spullen neerzetten?"
Na veel gedoe en gemopper was de afwas klaar, en was de keuken enigszins aan kant. Op de tafel in de eetkamer lagen nog allemaal kruimels en etensresten. Maar die was iedereen vergeten. Het was inmiddels al aardig laat geworden.
"Tjonge, moeten we dit elke dag zo gaan doen?" vroeg Anna mopperend. "Ik hoop dat moeder spoedig een nieuw dienstmeisje vindt. Dit is niets voor mij."
De volgende ochtend ging het precies hetzelfde. Toen de famillie beneden kwam, was er natuurlijk nog niets klaargemaakt. En wat was de eettafel smerig!
"Cinderella, pak maar een schoon tafelkleed," zei Elisa tegen Cinderella. "Laten we gaan kijken of wat er voor het ontbijt is."
De bakker had verse broodjes bij de keukendeur gezet, dus er was te eten. Nadat Cinderella het tafelkleed verwisseld had, werd de tafel gezamenlijk opgedekt, en toen kon er worden ontbeten.
Het ontbijt was nog redelijk gezellig. De pijn van de afwas gisteravond was vergeten, en iedereen was in een goed humeur. Maar na het eten, zei moeder tegen Anna en Paula:
"Kom, het is tijd voor jullie lessen. Komen jullie mee?"
Maar tegen Cinderella zei ze niets!
Anna en Paula schoven hun stoelen naar achteren, en samen met hun moeder verdwenen ze uit de eetkamer. Cinderella was verbaasd en verward. Het meisje wist niet goed wat ze moest doen. Moest ze ook opstaan, en met de familie meelopen? Of was ze niet uitgenodigd bij de lessen? Haar stiefmoeder had duidelijk alleen tegen haar eigen dochters gesproken.
Cinderella had ook geen zin in de lessen. Gisteren had ze zich vreselijk verveeld. En waarschijnlijk hadden de andere drie zich ook weer aan haar geirriteerd. Zoals al zo vaak gebeurd was. Ze was gewoon niet geschikt voor die lessen. Nee, ze zou maar niet gaan. Haar moeder had echt alleen haar twee eigen dochters uitgenodigd.
En dus bleef het meisje achter aan de eettafel.
Cinderella voelde zich rot. Ze voelde zich ongewenst. Wat deed ze nog in dit vreemde huis? Met die vreemde vrouw, en die stiefzusters die helemaal geen familie van haar waren. Wat had ze hier nog te zoeken? Ze had veel zin om weg te gaan. Opstaan en weg van dit huis. Maar dat was geen goed idee. Op een gegeven moment zou ze toch weer thuis moeten komen, en dan zou haar stiefmoeder weer net zo'n preek voor haar hebben als gisteren.
De bel ging. Cinderella wist dat het de melkman was met de afrekening. Het was weer zijn tijd. Ze stond op. Meestal stond Molly hem te woord, en Cinderella had het ook wel eens gedaan. Ze wist wat ze moest doen. Ze betwijfelde of Elisa het zou weten. Even bleef het meisje nog wachten. Zou Elisa nog uit de studeerkamer komen? Zou zij de melkman afhandelen? Maar het bleef stil. Had Elisa de bel wel gehoord? Of was ze zo gewend dat een ander reageerde, dat ze niet besefte dat hij nu voor haar ging? Nogmaals luidde de bel. Cinderella zuchtte en stond op. Toen ging het meisje vlug naar de deur.
Het was inderdaad de melkman. Cinderella handelde hem af en gaf hem het geld. Toen ze hem gedag had gezegd en de deur weer gesloten had, bleef ze stil in de gang staan en dacht na. Wat zou ze doen? Zou ze de tafel gaan afruimen? Zou ze naar de leskamer gaan en meedoen met de lessen? Zou ze naar het graf gaan? OF zou ze in bed gaan liggen en de dekens over haar hoofd trekken. Ze had veel zin in het laatste. Maar dat zou het minst verstandig zijn. Wat was het meest verstandigst? En ook nog voor haar goed? Ze besloot naar de leskamer te gaan. Ze ging erheen en klopte op de deur. Er kwam geen antwoord van binnen. Achter de deur hoorde Cinderella de stem van haar stiefmoeder. Ze waren al met de lessen begonnen. Ze hadden haar niet gehoord. Toen opende Cinderella maar de deur.
Elisa en haar twee dochters schrokken alledrie op toen Cinderella binnenkwam.
"Wat kom je doen? Toch niet met ons lessen volgen, he?" vroeg Paula hatelijk als eerste. "We waren juist zo interessant bezig."
Elis negeerde haar dochter. Ze vroeg wie er aan de deur was. Ze had de bel dus toch gehoord!
"Het was melkman," antwoordde Cinderella. "Hij kwam vooor de afrekening. Ik heb hem betaald."
"Goed zo," antwoordde Elisa. "Dank je wel."
Toen bleef de vrouw even stil. Ze keek van haar dochters naar Cinderella, en zei toen voorzichtig:
"Deze lessen zijn niets voor jou, Cinderella. Je zou je doodvervelen. Kan jij vanochtend misschien wat van het huishouden oppakken?"
Cinderella wist niet wat ze moest antwoorden. Ze stond perplex. Werd dit werkelijk aan haar gevraagd? Dat zij het huishouden moest doen terwijl haar stiefzusters hier les kregen? Werktuiglijk knikte het meisje.
"Goed zo," antwoordde Elisa toen ze het knikken. "Dank je wel."
Het klonk wat opgelucht.
De vrouw draaide zich naar haar boeken en Cinderella begreep dat ze met haar klaar was. Zij wist zelf ook niets meer te zeggen. Dus trad ze naar achteren en verliet de kamer. Toen ze de deur had gesloten, hoorde ze dat haar stiefmoeder binnen weer doorging met de lessen.
Cinderelle was vreselijk verdrietig en de de tranen liepen over haar wangen, toen ze terugliep naar de keuken. Ze voelde zich verloren. Het zou uitgekomen! Haar bange voorgevoel zou uitkomen! Zij zou het huishouden moeten gaan doen. Zij zou de plek van Molly moeten gaan innemen! Een goedkope dienstmeid. Anders dan haar stiefzusters. Cinderella was bang. Geen lessen, alleen maar huishoudelijk werk. Wat zou er van haar worden? Dit wilde ze niet1 Dit wilde ze echt niet! Maar kon ze het keren?
Het meisje ging op een stoel zitten en sloeg haar handen voor haar gezicht. Ze huilde heel lang.
Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 9: Winter