|
OK
|
15 Feb 2010, 12:14:33
(Gew: 3 Jan 2011, 07:56:44)
|
Nanine Kamp :
|
Het geluid van het gevecht klonk vreemd in de natuur. Het leek er niet te horen. En in afwachting van wie zou winnen, hield het bos haar adem in.
Het was een mooi gevecht dat zich daar tussen de bomen afspeelde, een gevecht tussen twee grootmeesters. Prachtig en perfect. Beide mannen waren goed getraind, en ze vochten met verstand en koele blik. Ze waren aan elkaar gewaagd. Maar slechts een van hen zou kunnen winnen.
Naarmate de tijd vorderde, werd duidelijk wie van de twee mannen het zou worden. De ander werd duidelijk zwakker, en verloor steeds meer terrein. Toch streed hij moedig verder en probeerde er bovenop te komen, maar het lukte hem niet. En tenslotte was het dan zo ver. De verloren man zonk hijgend naar de aarde.
"Je hebt me overwonnen," zei hij met schorre stem tegen zijn tegenstander die vlakbij hem stond. "Ik ben verslagen. Ik zal je dienen."
De andere man antwoordde niet. Een moment bleef hij stil staan. Toen trok hij zwijgend de kap van zijn hoofd zodat de eerste man zijn gezicht kon zien.
Toen de verslagen man zag met wie hij had gevochten, uitte hij een kreet van verbazing en zonk nog dieper naar de grond.
"Vergeef me heer," zei hij nederig tegen de man die voor hem stond, "ik ben slecht."
Maar de overwinnaar wilde daar niet van horen.
"Sta op," zei hij met ongeduldige stem tegen de verslagene. "Sta op, want ik heb je nodig."
|