|
** Twee wegen en een driesprong **
(Roos)
Eigenaar: Roos
Verhaal begonnen door: Roos
|
|
|
Hoofdstuk 1: Ups and downs
|
|
OK
|
12 Oct 2011, 21:06:05
(Gew: 7 Nov 2011, 17:18:27)
|
Roos :
|
Ik kan er niet meer tegen!! Ik haat het hier allemaal!
Ik haat de wereld en alles erbij.
Oh… Dominic!! Waarom?
Wil weg. Nooit meer terug.
Ik HAAT alles hier. Dood.
DOMINIC!!!!!!!!
|
|
OK
|
12 Oct 2011, 21:07:24
(Gew: 7 Nov 2011, 17:19:02)
|
Roos :
|
Ik las mijn dagboek en schrok. Ik werd weer boos, ik werd heel driftig.
Ik las de onsamenhangende zinnen en als laatste een heftige uithaal aan het einde.
DOMINIC….. Oh, Dominic!!!!!!! Waarom? Waarom nou JIJ?
‘Oh, Dominic…’ fluisterde ik.
Mijn hart deed pijn; pijn van verdriet of was er iets mis met mijn hart?
Wat maakte het ook uit. Mijn hart deed zeer. Felle steken schoten erdoorheen. Ik was kapot.
‘Waarom, Dominic? Waarom jij? Waarom ben jij zo onbereikbaar ver weg?’
Ik kon er niet meer tegen.
Ik hield van hem. Ik hield zielsveel van hem. Waarom moest ik nou net verliefd worden op deze jongen? Hij was zó mijlenver van mij verwijderd, terwijl hij toch altijd dichtbij was.
Wat wist ik eigenlijk van hem?
|
|
OK
|
12 Oct 2011, 21:07:30
|
Roos :
|
|
|
OK
|
12 Oct 2011, 21:08:20
|
Roos :
|
Ik haatte mezelf. Moest ik nou echt mijn leven kapot maken door hem?
Maar ik wist dat ik het niet lang meer zou trekken. Er moest iets gebeuren. Ik was kapot en ik wist niet meer wat ik deed. In mijn hoofd rijpte zich een plan.
Ja, waarom zou ik het niet doen? Niemand zou me missen.
Met mijn boeken voor mijn neus lag ik op mijn bed. Ik zuchtte. Leren… leren en nog eens leren. Bah… waar sloeg het eigenlijk op. Wat had ze er nou aan om te weten hoe ver een satelliet van de aarde afstond? Waarom moest ze weten in welk jaartal keizer Augustus was overleden?
Eén en al onzin. Wat heb je daar nou aan, was mijn mening. Wat kan mij het nou schelen wie de bondgenoten van Duitsland waren in de eerste wereldoorlog.
Rusland, Engeland of Frankrijk; allemaal hetzelfde. Het is en blijft dezelfde oorlog.
Ik hoorde voetstappen in de gang. Mijn moeder. Een beetje sloffend met hier en daar een zachte tik: haar schoenzool zat los.
De voetstappen gingen naar de achterdeur en even later klonk er een hard gerinkel van een bel.
Dat was bij ons thuis het signaal voor eten. Ik bleef nog even liggen. Mijn moeder liep naar de kamer van mijn zus. ‘Evi!’
|
|
OK
|
12 Oct 2011, 21:08:44
|
Roos :
|
‘Ja?’ klonk er een stem uit haar kamer.
‘We gaan eten!’
‘Ja, ik kom!’
Mijn moeder sloot de deur en liep naar de trap. Ik hoorde dat ze op de eerste tree stapte en de leuning vastpakte: de trap kraakte bij iedere aanraking.
‘Ricardo, Jurrian! Eten!’
‘Jaaa!’ dat was de gillende stem van mijn broertje. Een deur werd opengesmeten en haastige voetstappen bonkten van de trap af. ‘Wat eten we? Pizza?’
‘Nee, Jurrian, dit keer géén pizza. Vandaag eten we vis met spruitjes en erwten.’
‘Hm… lekker!’
Ik wist niet hoe het kon dat mijn broertje dat lekker vond. Ik haatte spruitjes en erwten en vis al helemaal. Ik moest altijd kokhalzen van dat spul.
Mijn moeder liep terug naar de eetkamer. Aardig dat ze mij ook even roept, dacht ik sarcastisch.
|
|
OK
|
12 Oct 2011, 21:09:00
(Gew: 19 Oct 2011, 11:52:51)
|
Roos :
|
Ik bleef dus heerlijk liggen op mijn bed. Hallo, ze roept me niet en we eten iets dat ik niet te eten vind. Dan weet ik wel wat ik doe; ik blijf prinsheerlijk hier liggen.
De kamerdeur naast mijn kamer ging open. Evi, wist ik. Juist toen ze weg was, kwam er iemand de trap afgebonkt. Dat moest Ricardo, mijn broer, wel zijn.
Even later hoorde ik gepraat en het getik van bestek. Zo nu en dan klonk er luid gelach.
Tevreden bleef ik naar het plafond staren, maar plotseling moest ik heel nodig naar de wc.
Ik stond op en liep door de gang naar de wc.
Jammer genoeg zaten er ruitjes in de kamerdeur en mijn broertje zag me lopen.
‘Waarom kom jij niet eten?’ gilde hij. Hij gilde altijd en ik werd daar altijd heel sacherijnig van.
Mijn vader keek om. ‘Waarom kom je niet?’ vroeg hij. ‘Hup, kom er bij.’
Nu moest ik wel. Ik ging naar binnen en plofte neer op mijn stoel. Ik zei niets en bleef zitten met mijn armen over elkaar.
|
|
OK
|
12 Oct 2011, 21:09:15
|
Roos :
|
Mijn moeder had niet eens een bord klaar gezet. Nou, jammer dan. Ik ging dus echt niet eten. Mijn vader stond op om een bord te halen. ‘Alsjeblieft,’ hij dumpte het bord voor mijn neus. ‘Ga maar lekker eten!’
Ik trok mijn neus op. Mijn moeder schepte een grote hoeveelheid eten op mijn bord.
Ik protesteerde, maar het hielp niet.
‘Je bent geen klein kind!’
Ik schoof mijn bord weg. ‘Ik vind dit echt niet te eten. Waarom eten we altijd van die vieze…’
‘Hoor eens,’ zei mijn moeder. ‘Ik kan niet met iedereen rekening houden!’
‘Ja, dat zal wel!’ mokte ik. ‘En Jurrian dan? Hij krijgt altijd iets wat hij lekker vindt!’
‘Dat komt omdat jij gewoon niets lust,’ was mijn moeders antwoord.
Ik werd nog bozer. ‘Je doet het gewoon expres!’ gilde ik.
|
|
OK
|
17 Oct 2011, 18:53:58
|
Roos :
|
‘Hé! Nu is het afgelopen! Ga maar weer naar je kamer! Waarom was je daar niet gebleven?’ Mijn moeder keek me boos aan.
‘Ik moest hier naar binnen van papa! Dat deed ik niet! Maar… ik zal gaan, met alle plezier zelfs.’
Ik stond op en liep naar mijn kamer. Ik haatte het als mijn moeder zo deed.
Ik werd dan altijd zó boos. Ik plofte dus maar weer neer op mijn bed.
Mijn blik viel op mijn geschiedenisboek voor me.
|
|
OK
|
17 Oct 2011, 18:54:18
|
Roos :
|
Ik greep er naar en keilde hem toen door mijn kamer. Het boek vloog door de lucht en viel met een keurige boog op mijn kast om er daarna weer van af te vallen. Het boek viel open neer op de grond en ik keek recht in het gezicht van Barack Obama.
Was ik maar in Amerika, dacht ik. Ver weg van mijn familie. Wat zou dat heerlijk zijn! Lekker rustig, doen waar je zelf zin in hebt. Ik wilde dat ik volwassen was, dan kon ik hier weg. Net als mijn broer Leonard, die reisde de hele wereld rond. Dat leek me echt fantastisch! Al die landen… als ik mijn ogen dicht deed, rook ik al de typische geurtjes van India en Arabië. Niemand die je daar ziet, India is zo’n overvol land. Verdwijnen in zo’n menigte. Dat was toch te gek!
|
|
OK
|
18 Oct 2011, 16:05:35
|
Roos :
|
Gapend plofte ik neer in de stoel.
‘Moe?’ grijnzend keek mijn vriendin me aan.
‘Ja, wat dacht jij dan,’ zei ik, al gapend.
Een eindje voor me klonk luid gegil, even later gevolgd door hard gelach.
Ik greep naar mijn hoofd. Au. Mijn hoofd voelde alsof er een grote hamer tegenaan werd geslagen.
Ik kwam overeind. ‘Hé! Stelletje kleuters, hou op met dat geschreeuw!’
Een joch keek me brutaal aan. Ik keek boos terug.
‘Ik weet niet,’ zei ik, ‘Maar het is kwart over zeven. Kwart over zeven!’
‘Ja, en?’ zei de jongen.
‘Niks ja en!’ was mijn antwoord. ‘Ik wil slapen, dus stil jullie.’
Eersteklasser.
Ik vond eersteklassers altijd irritant. Ze gingen net naar school en deden alsof ze overal van af wisten. Ze schreeuwden en schepten op over wie de stomste leraren had. En, dat was het ergste nog: ze konden ‘s ochtends in de bus nooit hun mond houden.
|
|
OK
|
18 Oct 2011, 16:05:51
(Gew: 19 Oct 2011, 11:51:26)
|
Roos :
|
Voor het gemak vergat ik maar eventjes dat ik ook twee jaar geleden ook een eersteklasser was geweest en dat ik toen even irritant deed.
Ik liet me achterover zakken en sloot mijn ogen. Ik was blij dat we een touringcar hadden, dit keer.
Vaak hadden we zo’n stadsbus. Daar zitten amper stoelen en ook geen verwarming.
Touringcars waren groot en heerlijk warm. Bovendien kon je stoel helemaal naar achteren gezet worden.
Ik was blij dat ik nu nog heerlijk tot half negen kon pitten. Algauw zakte ik weg in een lichte slaap.
Jammer genoeg werd ik na een half uur al weer gewekt door Ronald.
|
|
OK
|
19 Oct 2011, 11:51:46
|
Roos :
|
‘Heb jij Engels goed geleerd?’
‘Huh?’ vroeg ik half slaperig.
‘Engels! We hebben een so, weet je nog.’
‘Shit!’ ik sloeg me met mijn hand tegen mijn voorhoofd. Wat stom dat ik dat vergeten was.
‘Is het veel?’
Ronald knikte. ‘4 bladzijden woordjes leren.’
Ik kreunde. ‘Dat meen je niet…’
Ronald lachte. ‘Heb je weer eens niet geleerd?’
‘Hé, eh, lag me niet uit hè. Alsof ik er wat aan kan doen dat ik dat niet in m’n agenda heb staan.’
‘Ja ja, je geheugen laat je weer in de steek, of niet? Pas zei je nog dat je altijd alles onthield!’
|
|
OK
|
19 Oct 2011, 11:52:02
(Gew: 19 Oct 2011, 11:52:15)
|
Roos :
|
‘Hé, spot er niet mee. Ik word ook een dagje ouder. Ik denk dat ik er die les gewoon niet was, Ronaldje!’
‘Ja, klopt! Ik weet het weer. Je werd toch een dagje ouder? Je was je aan het aanmelden bij het bejaardentehuis, maar dat was je vast vergeten.’
‘Vast. Maar… ik heb direct ook al een kamer voor jou geregeld. Naast die van mij. Gezellig hè? Kunnen we lekker samen kletsen over die goeie ouwe tijd.’
Ronald schoot in de lach. ‘Gezellig, ja! Ga maar gauw leren!’
Hij vertrok weer naar zijn plaats.
Zuchtend haalde ik uit mijn tas mijn Engelse boek. Heerlijk, nog gauw even die so leren…
daar ging mijn voornemen om even te slapen.
|
|
OK
|
20 Oct 2011, 20:34:30
|
Roos :
|
Met een schok stond de bus stil. Ik keek op van mijn boek. Waren we al op school?
Dat kon toch niet? Ik keek op mijn mobiel. Vijf voor acht.
Kan nooit. Met mijn jas veegde ik de condens van het raam en keek naar buiten.
Ah, file.
Nou, dat is mooi meegenomen. Dan kan ik nog wat langer leren.
Ik stootte Linde aan. ‘Kijk, file!’
Ze trok haar neus op. ‘Dat heb ik weer!’
‘Hoezo?’ ikzelf vond het altijd fantastisch om te laat op school te komen.
Dan miste je lekker een stuk van de eerste les.
‘Ik heb het eerste vrij!’
Ik deed moeite om niet te lachen. Mijn vriendin had altijd heel weinig uitval en als er dan een les uitviel, ging ze helemaal uit haar dak. En nu had ze er niets aan omdat we te laat op school zouden komen!
‘Misschien is het maar een korte file,’ probeerde ik Linde gerust te stellen.
‘Niet dus,’ zei ze somber. Ze wees naar buiten.
|
|
OK
|
20 Oct 2011, 20:34:55
|
Roos :
|
Ik beet op mijn lip. Inderdaad. Zo ver als je kon kijken stonden auto’s.
Voor in hoorde ik een paar eersteklassers gillen. ‘Draai maar weer om! Ga maar naar huis!’
‘Hé, Roel, we komen toch te laat. Alsjeblieft?’
Ik was het niet zo vaak eens met de eersteklassers, maar dit keer wel.
Natuurlijk zei ik dat niet hardop. Iedereen zou me gelijk kinderachtig vinden als ik ook ging vragen of hij naar huis wilde rijden. Roel deed dat toch niet.
Roel was een aardige vent, maar dit zou hij nooit doen.
Ik moest weer lachen bij de gedachte aan die ene middag.
Oh, wat had ik Charlotte gepest met Roel!
Dat ging ongeveer zo:
|
|
OK
|
20 Oct 2011, 20:35:26
|
Roos :
|
Het was een keer op een middag en we reden van school naar huis. Ik zat naast Charlotte. Op een gegeven moment stootte ze me aan.
‘Hé, die buschauffeur zit steeds naar me te kijken!’
Dus ik boog me een beetje over Charlotte heen om het te zien. En inderdaad, hij zat de hele tijd naar Charlotte te staren.
‘Hij vindt je vast leuk,’ proestte ik. ‘Zal ik het hem vragen?’
‘Wat vragen?’ onbegrijpend had Charlotte me aangekeken.
‘Of hij je leuk vindt, natuurlijk!’
‘Nee joh, hij heeft een ring om.’
‘Zoveel mannen hebben een ring om,’ was mijn weerwoord. ‘Zal ik vragen of hij getrouwd is?’
‘Ha, dat durf je toch niet!’ zei Charlotte. ‘Maar goed, als je dat wilt… je gaat het niet over mij hebben, hè?’
‘Nee, natuurlijk niet!’
Ik stond op en liep naar voren. Het zusje van mijn vriendin Linde hield me tegen.
‘Je gaat toch niet met hem flirten?!’
‘Natuurlijk wel!’ lachte ik.
Ik duwde haar aan de kant. Ik ging nonchalant tegen een van de schermen aan staan die de plek van de buschauffeur afscheidden met de rest van de bus.
‘Hoi!’
|
|
OK
|
20 Oct 2011, 20:35:42
|
Roos :
|
De buschauffeur draaide zich om. ‘Hi!’
Ik begon mijn vragen op hem af te vuren.
‘Hoe heet je?’ vroeg ik.
‘Roel,’ was zijn antwoord.
‘Heb je een vriendin?’
‘Ik ben getrouwd, ja.’
‘Oké, bedankt.’
‘Waarom wil je dat weten?’ de jonge vent had me onderzoekend aangekeken.
‘Oh, niks,’ zei ik, terwijl ik me omdraaide. Er rijpte zich een plan in mijn hoofd. Zonder na te denken riep ik door de hele bus: ‘Jammer voor je, Charlotte, hij is al getrouwd!’
Charlotte werd knalrood en dook onder de bank. Roel schoot in de lach. Ik haastte me weer terug naar mijn plek.
‘Stommerd!’ zei Charlotte.
‘Nou, dank je,’ was mijn antwoord. ‘Doe ik iets, is het nog niet goed!’ zei ik quasi boos.
|
|
OK
|
20 Oct 2011, 20:36:08
|
Roos :
|
Hadassa keek Charlotte hoofdschuddend aan. ‘Je moet zoiets ook nooit door haar laten doen!’
‘Kan ik dat weten?’ vroeg Charlotte.
Ze was hier pas komen wonen en wist dus niet dat ik altijd zo iets deed…
‘Ik wil me hem wel mijn excuses aanbieden hoor,’ bood ik Charlotte aan.
‘Graag…’ zei die.
Ik knipoogde naar Hadassa.
Die probeerde niet te lachen toen ik weer naar Roel liep. Hadassa had me al door.
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 13:59:50
|
Roos :
|
‘Hoi,’ zei ik toen ik weer bij Roel aankwam. ‘Daar ben ik weer!’
Hij begon te lachen. ‘Jij weer?’
Ik knikte. ‘Zoals je ziet. Hé, eh, Roel…’
‘Ja?’
‘Heb jij kinderen?’
Roel schudde zijn hoofd.
‘Jammer,’ zei ik spijtig. Ik draaide me om. ‘Charlotte! Hij heeft geen kinderen! Dus geen leuke zoons voor jou… Jammer voor je!’
Roel begon nog harder te lachen en knipoogde naar Charlotte.
Dit werd zo mogelijk nog roder. Ik lachte en liep terug.
‘Jij zou je excuses aanbieden!’ zei ze.
‘Oh, hè, toch! Helemaal vergeten!’
‘Smoesjes!’
‘Zal ik het nu nog even doen…?’
Charlotte had me wantrouwend aangekeken. ‘Hoe weet ik dat je geen spelletje met me speelt?’
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 14:29:35
|
Roos :
|
‘Alsjeblieft… bovendien, wat zou ik nog meer moeten vragen aan hem!’
Dat klonk logisch, vond ik.
‘Of hij nog een leuke vader heeft, natuurlijk!’ grinnikte Charlotte.
‘Ja? Zal ik dat doen?’ ik had Charlotte glinsterend aangekeken.
‘Nee, bied je excuses maar aan, maar nu wel echt, hé!’
Ik antwoordde niet, maar liep weer naar Roel.
‘Hé Roel, ik moest van Charlotte vragen of je nog leuke broers had, neven, vrienden of wat dan ook.’
‘Nee, sorry,’ zei Roel. ‘Ik heb alleen een zus en leuke vrienden heb ik ook niet. Maar ik heb wel een zus! Is dat ook goed?’ zijn ogen glinsterden.
Ik knikte lachend. ‘Prima!’ Ik draaide me om en vertelde Charlotte dat hij nog wel een leuke zus had. Opeens herinnerde ik me dat ik m’n excuses aan moest bieden, dus zei ik tegen Roel: ‘O ja, ik moest m’n excuses aanbieden van Charlotte.’
‘Excuses aanvaard!’
‘Gelukkig, ik was al bang,’ zei ik met een knipoog.
Hij lachte. ‘Ga maar gauw zitten voor ik…’
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 14:30:19
|
Roos :
|
‘Voor je?’
‘De bus stil zet!’
‘Oei, dan ga ik maar gauw zitten,’ had ik gezegd. Toen ik wegliep had ik me nog omgedraaid en gezegd: ‘Doe de groeten aan je zus!’
Oei, wat was Charlotte boos geweest! Ik had haar later moeten beloven dat ik zoiets nooit meer zou doen.
Nu stonden we dus stil in een file. Opeens schoot het me te binnen dat ik nog niet had gevraagd aan Roel of hij wel de groeten had gedaan aan zijn zus.
Dus stond ik op en klom over Linde heen.
‘Wat ga je doen?’
Ik grijnsde. ‘Even Charlotte pesten.’
Charlotte had me gehoord en kwam omhoog. ‘Hoorde ik mijn naam vallen?’
‘Ja, dat klopt!’ zei ik.
‘Wat ga je nu weer uitvoeren?’ vroeg Charlotte hoofdschuddend.
‘Wacht maar af!’
Ik liep naar voren, hier en daar half struikelend over een paar tassen.
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 14:30:52
|
Roos :
|
‘Roel!’
Roel draaide zich om. ‘Jij weer?’
‘Ja, ik weer!’ zei ik tevreden, hij was me dus nog niet vergeten.
Dat was inderdaad zo, want het eerste wat hij daarna zei, was:
‘En, hoe gaat het met Charlotte? Heeft ze wel kunnen slapen ’s nachts?’
‘Ik kwam eigenlijk vragen of je de groeten had gedaan aan je zus,’ was mijn antwoord, ‘maar ik geloof dat ze wel nachtmerries heeft gehad.’
Roel lachte. ‘Zeg haar maar dat het me spijt.’
‘Doe ik. Hoe laat zijn we op school?’
Roel keek op zijn horloge. ‘Ik denk kwart voor negen, op z’n vroegst.’
‘Ah, lekker!’ zei ik.
‘Wat mis je nu dan?’
‘Het eerste uur, en dan heb ik Frans.’
‘Zo, jij hebt geluk! Ik vond Frans altijd zo’n vreselijk vak, vroeger.’
‘Oh, ik ook!’ zei ik. ‘Ik heb altijd ruzie met mijn leraar.’
Er werd aan mijn arm getrokken. Ik draaide me om.
Het was Thijs, één van die irritante eersteklassers. Zijn broer Stef was heel wat aardiger, hoewel ik ook heel vaak ruzie met Stef had.
‘Ha, Titus!’
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 14:31:10
|
Roos :
|
‘Hoe laat waren we nou op school?’
‘Als we hard doorrijden kwart voor negen.’
‘Yes!’ en toen tegen Roel: ‘Buschauffeur! Rij maar lekker zacht, hoor! Niks mis mee!’
Ik lachte. ‘Hé, Titus, ik ga weer.’ Ik woelde zijn haar door elkaar, want ik wist dat hij daar niet tegen kon. Thijs was altijd heel ijdel als het om zijn haar ging.
Ik wist niet hoe lang hij voor de spiegel stond, maar ik kon het wel raden.
‘Hé!’ Hij ging staan en trok aan één van mijn rode lokken.
‘Titus, wil je dat wel laten,’ zei ik streng.
‘Ja, mama.’
Ik grinnikte, gaf hem een duw en ging er vandoor.
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 15:01:57
|
Roos :
|
Charlotte hield me tegen toen ik wilde gaan zitten. ‘Wat zei hij?’
‘Hij vond het zielig voor je dat je nachtmerries had gekregen van hem. Hij zei dat het hem speet.’
Charlotte trok een gek gezicht. ‘Dat is maar goed ook.’
‘Charlotte?’
‘Ja?’
‘Ga de volgende keer zelf maar naar hem toe, ik heb geen zin steeds contactpersoon te zijn.’
‘Moet dat echt?’
‘Ben je bang?’
‘Nee, natuurlijk niet! Trouwens, wat moet ik met hem. Roel mag de boom in.’
Ik begon te lachen.
‘Je gaat dat toch niet tegen hem zeggen, hè?’
‘Wat?’
‘Dat ik zei dat hij de boom in mag.’
‘Hé, goed idee!’
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 15:02:19
(Gew: 7 Nov 2011, 17:20:43)
|
Roos :
|
‘Nee, dat doe je niet!’ Charlotte trok me terug.
‘Dacht je echt dat ik dat ging doen?’
Charlotte haalde haar schouders op. ‘Ik zie jou er wel voor aan, hoor.’
‘O ja, bedankt. Mag ik nu gaan zitten?’
Charlotte liet me los en ik plofte neer op m’n stoel.
Ik pakte mijn mobiel en zette mijn muziek aan.
Het was mijn lievelingsnummer en onwillekeurig dacht ik bij dit nummer altijd aan Dominic.
Ik deed mijn ogen dicht en direct vloog er een beeld van Dominic door mijn hoofd.
Ik deed voorzichtig. Als ik nu goed naar dat beeld in mijn hoofd ging kijken, zou het langzaan vervagen. Dat was ik gewend. Dus heel voorzichtig richtte ik mijn ogen op zijn knappe gezicht. Het beeld begon te vervagen. Ik deed mijn ogen open en sloot ze weer, in de hoop zijn gezicht weer te zien. Het lukte niet.
Ik probeerde het anders. Ik wist precies hoe hij liep en stelde me zijn manier van lopen voor. Ik hoopte dat de rest van zijn lichaam me weer voor zou komen, maar dat was dit keer niet zo.
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 15:02:36
(Gew: 7 Nov 2011, 17:20:55)
|
Roos :
|
Ontevreden opende ik mijn ogen weer. Dominic.
Met mijn arm veegde ik de condens weer van het raam.
Donkere wolken vulden de lucht.
Ik keek naar de wijde lucht en stelde me voor de zoveelste keer voor hoe het was als ik zou kunnen vliegen.
Ik zakte weg in een lichte dagdroom waarin ik vleugels had.
Ik vloog over de hele wereld en zag al die mensen druk bezig onder mij. In mezelf lachte ik hen uit, om al die drukte. Ik deed mijn ogen open.
Het leek me echt fantastisch. Zwevend over de wolken. Geen plichten.
Vliegen.
De tekst van een liedje kwam weer in mijn gedachten.
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 15:04:05
|
Roos :
|
…ik wijs je de weg, je bent niet alleen…
kom en vlieg met me mee, over land over zee.
Want het avontuur ligt ginds achter de horizon.
Wie of wat je ook bent, dit is het moment,
het is nu of nooit, vlieg weg en kijk niet achterom.
Er ligt meer voorbij die grens dan je ooit denken kon…
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 15:33:19
(Gew: 7 Nov 2011, 17:21:16)
|
Roos :
|
Ik wist de tekst niet precies meer, maar toch…
Het zette me aan het denken. Vliegen, samen met Dominic! Dat zou wat zijn…
Met een schok belandde ik weer met beide benen op de wereld.
Weg vleugels, dacht ik.
Er ging een trilling door de bus. We reden weer.
Ik zuchtte. Toen ik naar buiten keek zag ik helemaal geen auto’s meer. Waar waren al die auto’s zo gauw gebleven?
Nu duurde het niet zo lang meer, of we waren op school.
De bus stopte voor de school en we stapten uit.
Ik had nog echt geen zin om naar binnen te gaan. Waarschijnlijk had de rest van onze bus daar ook geen zin in, want iedereen bleef nog lekker kletsen. Eén groepje ging apart staan om te roken. Niemand maakte aanstalten om de school in te gaan.
Dat was nog een voordeel van Roel: dit vond hij niet erg.
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 15:33:34
|
Roos :
|
Onze andere buschauffeurs Hennie, Knikkebol en BolletjepretFred zouden ons allang naar binnen hebben gestuurd.
Ik moest in mijn gedachten lachen om die naam: BolletjepretFred.
De man heette Fred en was een chagrijn… niet normaal meer. Bovendien had hij een uitgezakt gezicht hamburger gezicht. Vandaar dat bolletje. Maar wie er nou precies die naam had bedacht, wist niemand.
Knikkebol was Jan, ik dacht dat hij een tic had. De hele busreis hobbelde dat hoofd van hem heen en weer.
Ik had de trotse bedenker mogen zijn van de naam ‘knikkebol’.
Ja, ik was daar best trots op. Iedereen noemde hem nu Knikkebol.
We stonden al zo’n tien minuten buiten voor de schooldirectie ons eindelijk doorkreeg. Briesend van woede kwam er een conciërge naar buiten. Wij hadden hem Graatje genoemd, daar hij zo mager en klein was als een visgraat én hij heette Marco de Graaf. Tja, dan is het niet moeilijk.
|
|
OK
|
21 Oct 2011, 15:33:57
|
Roos :
|
Toen mijn broer Ricardo thuiskwam en Graatje voor het eerst op school had gezien, gaf hij deze beschrijving:
“Dat ventje,” zei hij, “Is net een struisvogel. Hij heeft een piepklein lijfje en zijn benen en armen zijn te kort voor zijn lijf, maar zijn handen zijn weer heel groot. De verhoudingen kloppen voor geen meter. Echt, mama, als je hem zou zien!
Als ik tegen hem blaas, ligt hij direct daar!” met zijn vinger had hij de bosrand aangewezen, driehonderd meter van ons huis af.
Mijn broer was nu van school af, maar als ik al zijn aanvaringen met Graatje zou vertellen, zou ik nog jaren bezig zijn.
Graatje kwam ons dus ophalen om naar binnen te gaan.
Ik wist dat hij diep in zijn hart bang voor ons en de andere conciërges was.
Wij bleven dus gewoon staan, toen hij ons dringend verzocht naar binnen te gaan.
Zuchtend draaide hij zich om en vertrok. Waarschijnlijk ging hij nu de hoofdconciërge halen, want hij wist dat we niet zouden luisteren.
Inderdaad kwam hij met De Reus aanzetten. De naam ‘De Reus’ paste precies bij die conciërge, maar dit keer hadden wij die niet bedacht.
De Reus was zijn officiële achternaam.
De Reus was heel wat harder en sterker, dus we lieten ons naar binnen leiden.
|
|
|
|
Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 2: My heart will go on and on...
|
|
|
|
|