|
** De prinses en het meisje van de straat **
(Nanine Kamp)
Eigenaar: Nanine Kamp
Verhaal begonnen door: Nanine Kamp
Aantal keer gelezen:
|
|
|
Hoofdstuk 3: In het paleis
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:07:54
(Gew: 3 Jan 2011, 08:25:25)
|
Nanine Kamp :
|
Henk nam Myrra mee naar het grote huis waar het meisje Aralyssia naar binnen had zien gaan. Maar hij ging niet naar de voordeur wat Myrra wel had verwacht. De man ging naar de zijkant van het huis, naar een kleine deur die daar open stond. Daar was alweer een andere man. Een deftige man, gekleed in een mooi pak.
"Alexis, dit is het straatkind voor de prinses," zei Henk kort tegen de man.
De deftige man knikte, en knikte Myrra toen toe.
"U kunt met mij meelopen, juffrouw," zei hij tegen het meisje.
Juffrouw! Myrra keek vreemd op. Nooit had iemand haar juffrouw genoemd. Maar ze herinnerde zich dat ze nu deftig was, en dus hoorde dat er wel een beetje bij. Ze besloot zich ook deftig te gedragen. Ze zei daarom niets, maar stapte gehoorzaam het huis binnen. Henk bleef buiten staan.
Myrra draaide zich verbaasd naar hem om.
"Gaat u niet mee?," vroeg ze aan Henk.
"Nee, oh nee!" antwoordde Henk haastig. "Ik blijf hier. Bij Alexis ben je in goede handen, hoor. Dag!"
"Dag," antwoordde Myrra wat onhandig. "Bedankt voor de jurk."
Toen draaide ze zich om en ging vlug achter Alexis aan, want die was alweer bijna verdwenen.
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:13:29
(Gew: 27 Sep 2010, 08:41:12)
|
Nanine Kamp :
|
Door een heleboel gangen en ruimtes liepen de man en Myrra. De tapijten op de vloer van het huis waren heel erg dik. Myrra's nieuwe schoenen zonken er diep in weg, en het meisje vroeg zich af of je wel met schoenen op deze tapijten mocht lopen. Wat zonde als dat mooie tapijt vuil werd! Ze keek naar de voeten van Alexis, maar die had ook schoenen aan en liep rustig verder. En dus bleef Myrra ook gewoon doorlopen. Maar ze vond het wel lux! Ze voelde zichzelf een hele prinses.
Al die tijd dat ze liepen, zei Alexis niets tegen het meisje. Myrra zag voornamelijk zijn rug, omdat ze steeds achter hem liep. Af en toe keek de man even om om te zien of Myrra hem nog volgde, maar zodra hij merkte dat dat het geval was, keek hij weer terug vooruit.
Eindelijk, na wat voor Myrra een hele tijd scheen, stond Alexis bij een deur stil, en klopte erop. Hij wachtte op antwoord van achter de deur, maar die kwam niet. Nogmaals klopte Alexis aan, maar weer kwam geen antwoord. Toen keek de man op zijn horloge die hij om zijn pols droeg. Hij knikte, en opende toen de deur. Voorzichtig keek hij de kamer rond. Toen ging hij in de deuropening staan, en nodigde Myrra uit langs hem naar binnen te komen.
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:19:24
(Gew: 22 Nov 2010, 10:56:29)
|
Nanine Kamp :
|
"De prinses is er nog niet," zei hij tegen haar. "Ze zal spoedig komen."
Wat verlegen liep Myrra op haar schoenen langs Alexis de kamer binnen. Ze kwam in een hele grote kamer van witte en roze kleuren, waar in het midden een tafel stond. Verder zag ze een heel groot bed, kasten, en heel veel speelgoed. Aan een kant van de kamer waren grote ramen met vitrages ervoor, waardoor het daglicht naar binnen scheen. Het zag er schitterend uit.
"Oh, wat mooi!" zei Myrra bewonderend. Maar er was niemand die haar hoorde. Achter haar had Alexis de deur zachtjes gesloten. Ze was alleen in de kamer.
Het eerste wat Myrra deed, was naar het raam toelopen en naar buiten kijken. Het raam keek uit op de tuin van het huis, en het meisje zag de grote muur die om de tuin heen liep. Maar links kon ze de heuvels zien, en rechts zag ze een heleboel huizen. Dat moest Malidara zijn. Haar ogen zochten de torenspits van de kerk van de stad op. Ja, daar zag ze hem. Van hier kon ze hem nog net zien als ze haar hoofd heel ver boog. De torenspits van Malidara zag er vertrouwd uit. Myrra wist nu dat ze niet ver van haar geboortestad was.
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:22:55
(Gew: 15 Mar 2010, 09:44:39)
|
Nanine Kamp :
|
Toen keek het meisje de kamer rond. Tjonge, wat zag alles er prachtig uit. Alleen al die poppen. Myrra liep naar ze toe. Er was een plank waarop een stuk of acht prachtig geklede poppen zaten. Myrra bekeek de poppen zorgvuldig. Ze hadden allemaal glanzende haren, die mooi waren gekapt. En hun kleren waren piekfijn. Maar de jurk die Myrra aanhad, was ook piekfijn. Myrra ontdekte een spiegel en ging er voor staan. Daar was het meisje weer dat ze bij Gerada had gezien. Het deftige meisje dat zij was. Ja, ze was deftig nu. Myrra nam de uiteinden van de jurk in haar handen, en deed een paar passen, zoals ze deftige dames wel eens had zien doen. Maar opeens stond ze verschrikt stil. De deur van de kamer was opengegaan!
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:25:52
(Gew: 8 Jan 2011, 19:14:27)
|
Nanine Kamp :
|
Aralyssia, de prinses, was de kamer binnengekomen. Ze was net zo verschrikt Myrra te zien.
"Wat doe jij hier?," vroeg ze verbaasd aan het meisje. "In mijn kamer. Wie ben je?"
"Ik ben Myrra," antwoordde Myrra. "Ik heb bij je in de koets gezeten. Ik mocht met je mee, als ik een bad kreeg. Welnu, ik heb het bad gehad, en hier ben ik. Hoe vind je me?"
Trots draaide Myrra zich voor de prinses rond.
Aralyssia keek. Ze kon zich van het voorval in de koets weinig herinneren. Ja, er was een straatkind bij haar komen zitten. Maar Henk had die toch weggejaagd?
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:31:27
(Gew: 3 Jan 2011, 08:28:23)
|
Nanine Kamp :
|
"Je bent in ieder geval een stuk opgeknapt," antwoordde ze na een poosje stijf. "En je stinkt niet meer. Wat kom je doen?"
"Ik kom met jou spelen," antwoordde Myrra eenvoudig terwijl ze stopte met draaien.
"Dat kan niet," antwoordde Aralyssia meteen. "Ik moet mijn schoolwerk maken. Wat zei Alexis hiervan?"
"Alexis heeft me hierheen gebracht," zei Myrra. "En hij heeft nauwelijks wat tegen me gezegd."
"Ja," grinnikte Aralyssia opeens. "Alexis zegt niet veel."
De prinses werd weer ernstig.
"Maar ik moet echt mijn schoolwerk maken," zei ze.
"Mag ik met je meekijken?," vroeg Myrra hoopvol. "Misschien kan ik je helpen."
"Jij?" hoonde Aralyssia. "Volgens mij kun je nog niet eens lezen. Je bent toch een meisje van de straat?"
Myrra zweeg bedremmeld. Er viel een stilte in de kamer.
"OK," zei Aralyssia tenslotte. "Kom maar bij me aan tafel zitten. Dan mag je met me meekijken. Ik zal proberen je uit te leggen wat ik doe."
Opgewekt ging Myrra naar de tafel toe.
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:36:22
(Gew: 8 Jan 2011, 19:15:15)
|
Nanine Kamp :
|
De prinses liep ook naar de tafel toe, en ging op een stoel zitten.
"Neem jij die stoel maar," nodigde ze uit.
Myrra ging op de stoel naast de prinses zitten, en keek gespannen toe hoe Aralyssia allerlei boeken voor haar neerlegde. Toen dat was gebeurd, opende de prinses een van de boeken, en zocht de juiste pagina op.
"Dit is rekenen," zei het meisje tegen Myrra. "Kijk, deze sommen moet ik maken. Het zijn breuken. Taartpunten."
Myrra's ogen werden glazig toen ze de sommen zag die Aralyssia moest maken. Ze zag alleen maar getalletjes en streepjes. Het leek wel toverformules! Ze wist dat ze er niets van zou snappen. Dus deed ze geen moeite.
Aralyssia keek opzij, en zag Myrra's blik.
"Je snapt er niets van, hè?" zei ze.
Myrra schudde met haar hoofd.
Opeens kreeg Aralyssia een idee.
"Wacht, ik heb puzzels. Die zal je wel kunnen. Als jij nou gaat puzzelen, dan maak ik mijn schoolwerk."
Aralyssia stond vlug op, en liep naar een kast. Uit de kast pakte ze een doos met een puzzel erin.
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:40:55
(Gew: 3 Jan 2011, 08:29:30)
|
Nanine Kamp :
|
Ze bracht de doos terug naar de tafel, en zette hem voor Myrra neer.
"Kijk, het is heel simpel," zei ze terwijl ze de doos opende en de puzzel voor Myrra uitpakte. "Dit zijn allemaal stukjes. Die moeten tegen elkaar worden gelegd zodat ze samen het plaatje vormen dat je hier ziet."
Aralyssia wees naar de voorkant van de doos.
"Snap je het?"
"Ja," antwoordde Myrra. Ze dacht dat ze het snapte.
Het meisje ging aan de slag. Ze pakte stukjes, en paste ze aan elkaar. Ze had nog nooit een puzzel gemaakt, en in het begin wist ze niet wat ze moest doen. Maar Myrra was slim. Spoedig begreep ze dat ze niet alleen naar het plaatje moest kijken, maar ook naar de vorm die de stukjes hadden. IJverig puzzelde het meisje verder.
|
|
OK
|
23 Jan 2008, 09:45:59
(Gew: 3 Jan 2011, 08:32:01)
|
Nanine Kamp :
|
Naast haar zat Aralyssia haar schoolwerk te maken. Maar de prinses kon zich niet goed concentreren. Voortdurend moest ze aan Myrra naast haar denken. Wat deed het meisje hier? Ze had verteld dat ze door haar zelf was uitgenodigd. Was dat werkelijk zo? Had Aralyssia haar inderdaad uitgenodigd hier te komen? De prinses kon het zich niet meer herinneren. Maar als het wel zo was: wat moest ze met dat straatkind? En wat zouden haar ouders, de koning en de koningin, ervan zeggen als ze haar hier zagen? Een straatmeisje in hun paleis! Gelukkig zag Myrra er al een stuk beter uit, dan toen daarstraks in de koets. Maar toch, ze bleef een straatkind. Wie weet wat ze allemaal op haar kerfstok had! Aralyssia keek op naar het meisje naast haar dat druk zat te puzzelen. Wat voor iemand zou het zijn, die Myrra? Zo in haar jurk zag ze er wel aardig uit. Maar dit was niet haar eigen kleding. Hoe was ze aan de jurk gekomen? En wie zou haar dat bad hebben gegeven? Alexis? Aralyssia zag in gedachten Alexis al over een tobbe gebogen staan, druk aan het boenen, en met een schuimvlok op zijn deftige, zwarte pak; en ze moest stil lachen. Maar toen werd ze weer vlug ernstig. Lieve hemel, wat had ze op haar hals gehaald? Een straatkind in haar eigen kamer. Haar ouders zouden vast boos zijn!
|
|
OK
|
18 Feb 2008, 14:07:10
(Gew: 3 Jan 2011, 08:33:14)
|
Nanine Kamp :
|
Een poosje was het stil in de kamer. Myrra probeerde de puzzel op te lossen. Maar ze was niet gewend lang stil te zitten en spoedig begon het bij haar te kriebelen. Toen ook de puzzel niet lukte, gaf ze er de brui aan. Met een resoluut gebaar schoof ze alle stukjes opzij, en keek bij Aralyssia in haar schoolboek.
Die keek verbaasd op.
"Wat is er?" vroeg ze. "Lukt de puzzel niet?"
"Nee," antwoordde Myrra. "Kan jij zo lang stil blijven zitten? Ik heb wel weer genoeg gezeten. Ik wil naar buiten, rennen."
Aralyssia was opnieuw verbaasd. "Maar we zijn vandaag toch al buiten geweest?"
"Ik ben altijd buiten," vertelde Myrra. "De wereld is groot buiten, veel groter dan deze kamer. En er is altijd wel wat interessants bezig."
|
|
OK
|
18 Feb 2008, 14:11:57
(Gew: 8 Jan 2011, 19:15:47)
|
Nanine Kamp :
|
Aralyssia liet haar boeken in de steek.
"Hoe is het dan, buiten?," vroeg ze. "Ik mag niet verder dan de tuin van dit huis. Ik heb dit eiland nog nauwelijks gezien. Vertel me eens, hoe is Malidara?"
"Oh, Malidara is enig!," riep Myrra uit blij dat ze een onderwerp had dat de prinses interesseerde. "Ik ben er geboren, en ik zou nooit ergens anders kunnen wonen. De witte huisjes zijn prachtig, en als het warm is, komt er van zee zo'n heerlijke koele bries."
Het meisje begon enthousiast over haar stad te vertellen. Aralyssia luisterde geïnteresseerd toe. Ze vergat haar schoolwerk.
|
|
OK
|
18 Feb 2008, 14:17:25
(Gew: 22 Nov 2010, 11:14:19)
|
Nanine Kamp :
|
De tijd verstreek terwijl Myrra vertelde en Aralyssia luisterde. Opeens ging de deur open.
"Liefje," klonk een stem de kamer in, "hoe was je dag?"
Beide meisjes schrokken op. Aralyssia kreeg een rode kleur. Ineens herinnerde ze zich dat ze haar schoolwerk had moeten maken.
Het was Aralyssia's moeder die binnen was gekomen, de koningin. Met een blik vol afschuw keek de vrouw naar Myrra.
"Ah, je bent er dus," zei ze ijzig tegen het meisje. "Ik hoorde over je, maar ik kon het niet geloven."
"Mam, dit is Myrra," haastte Aralyssia zich te zeggen. "Myrra, dit is mijn moeder."
Myrra knikte naar de koningin, in de volste overtuiging dat ze zo heel beleefd was. Maar dat werd haar niet in dank afgenomen.
De koningin keek tamelijk bits terug, en merkte koel op:
"Nou, manieren heb je niet al te veel, moet ik zeggen."
"Mam, dat moet je niet zeggen!" haastte Aralyssia zich. "Myrra leeft op straat. Weet zij veel van het protocol!"
|
|
OK
|
18 Feb 2008, 14:21:54
(Gew: 3 Jan 2011, 08:35:51)
|
Nanine Kamp :
|
"Een straatkind, precies," antwoordde de koningin. Ze keek Myrra streng aan. "Hoe ben je hier binnengekomen?"
Myrra keek verlegen naar de grond. Ineens was het meisje heel erg verlegen geworden. Ze vond die koele vrouw maar niets. Had Aralyssia zo'n moeder? Ze leek net zo erg als haar eigen moeder. Myrra sprak geen woord. Aralyssia hielp haar.
"Ik heb haar gevraagd. Toe mam, mag ze blijven?" vroeg de prinses. "Ze is van mijn leeftijd, en de enige vriendin die ik hier heb! Ze heeft me over Malidara verteld."
De koningin antwoordde niet, maar bleef Myrra strak aankijken. Die hield haar ogen op de grond gericht.
"Mam, ik ben hier eenzaam," ging Aralyssia verder. "Toe, mag Myrra hier blijven?"
Even keek de koningin haar dochter aan, maar toen keek ze weer naar Myrra.
"Heb je ouders?" informeerde ze.
"Ik heb een moeder, en een broer," antwoordde Myrra nog steeds met haar blik op de grond gericht. Het meisje voelde zich erg ongemakkelijk. Het liefst was ze nu heel hard het huis uitgerend. Maar ze wist niet hoe ze buiten kon komen!
|
|
OK
|
18 Feb 2008, 14:27:05
(Gew: 3 Jan 2011, 08:36:26)
|
Nanine Kamp :
|
"Waar wonen die?" ging Aralyssia's moeder met vragen door.
"Wij wonen niet," antwoordde Myrra verlegen. "We slapen onder een brug. Die hele grote, vlakbij de kerk."
De koningin begon medelijden met het meisje te krijgen.
"En wat kom je hier doen?" vroeg ze al wat vriendelijker.
"Ik wilde met de prinses spelen," antwoordde Myrra eerlijk en sloeg toen eindelijk haar ogen op. "Ik wilde vriendin met haar worden."
De koningin keek eens keurend naar Myrra. Tot haar opluchting zag het meisje er schoon uit. Maar ze had wel iets brutaals over zich. En dat beviel de koningin niet.
Op de achtergrond smeekte Aralyssia: "Toe, mag Myrra blijven? Toe mam?"
De vrouw zuchtte diep.
"Heb je al gegeten?" vroeg ze aan Myrra.
Die schudde met haar hoofd.
"Nee? Blijf dan nog hier eten. Maar daarna moet je weer terug naar je brug. Alexis zal je wel naar buiten brengen."
|
|
OK
|
18 Feb 2008, 14:28:46
(Gew: 3 Jan 2011, 08:37:23)
|
Nanine Kamp :
|
De koningin draaide zich naar Aralyssia om.
"Hoe staat het met je huiswerk?," vroeg ze.
Het gezicht van de prinses dat blij en opgelucht had gestaan, betrok meteen.
"Nog niet af," bekende ze.
"Dan ga je daar nu aan zitten en maak het vlug af," beval de koningin haar dochter. "Je huiswerk moet niet onder je nieuwe vriendschap leiden."
|
|
OK
|
10 Mar 2008, 15:28:54
(Gew: 3 Jan 2011, 08:40:56)
|
Nanine Kamp :
|
De vrouw ging weer weg en liet de twee meisjes achter.
Aralyssia keek Myrra verontschuldigend aan.
"Ik moet mijn huiswerk maken," zei ze. "Sorry. Je mag met mijn speelgoed spelen, maar wees alsjeblieft stil. Ik zal hard doorwerken, dan kunnen we snel samen spelen."
Myrra knikte. Ze wist niet wat ze moest zeggen.
Aralyssia boog zich weer over haar boeken. Snel en slordig maakte de prinses haar sommen. Myrra wist niet goed wat ze moest doen. Daarom ging ze bij het raam staan, en keek erdoor naar buiten. Ze zag dat de zon al aan het dalen was. De hemel had een mooie gouden kleur gekregen, en even later viel die kleur ook over het land. De glans van de zon lichtte alles mooi op en gaf het een zachte warmte. Myrra keek verrukt toe. Ze hield van haar geboorteplek. En zo, in de gouden gloed van de dalende zon, zag het er nog mooier uit.
|
|
OK
|
10 Mar 2008, 15:32:02
(Gew: 3 Jan 2011, 08:40:41)
|
Nanine Kamp :
|
"Klaar," zei Aralyssia een poosje later met een zucht, en met een klap sloeg de prinses haar boeken dicht. "Ik ben blij dat het erop zit. Tjee, je hebt alleen maar naar buiten staan kijken. Zie je wat interessants?"
Vlug kwam de prinses ook bij het raam staan.
"Kijk," wees Myrra terwijl ze met een vinger naar de verzameling huisjes verderop wees. "Dat is Malidara. Wat is het mooi he?"
Aralyssia keek. Ook zij werd bevangen door de gouden kleur die zich over het land spreidde. Zwijgend keek ze toe. Maar nu was zij het die niet lang stil kon blijven.
"Kom, ik laat je mijn poppen zien," zei ze tegen Myrra. "Ze hebben allemaal namen. Mijn lievelingspop heet Elma. Ze is zo mooi! Ik heb een heleboel kleertjes voor haar. Kom mee, dan laat ik ze je zien!"
|
|
OK
|
10 Mar 2008, 15:37:36
(Gew: 8 Jan 2011, 19:25:59)
|
Nanine Kamp :
|
Myrra liep met Aralyssia mee naar de plank waarop de poppen zaten. Aralyssia wees haar elke pop aan en noemde haar naam. Het duizelde Myrra. Ze vergat de namen weer meteen, maar dat zei ze maar niet. Elma, Aralyssia's lievelingspop was inderdaad een erg mooie pop. Myrra had vaak gewenst dat zij zo'n mooie pop bezat. Aralyssia nam Elma van de plank, en opende toen een lade.
"Kijk," zei ze trots tegen Myrra. "Allemaal kleertjes."
Nieuwsgierig keek Myrra toe. De lade lag stampvol met poppenkleertjes. Voorzichtig stak het meisje haar hand erin, en haalde er een prachtig jurkje uit.
"Dat is Elma's lentejurk," zei Aralyssia lachend. "Kom, Elma gaat naar een feest. Een Risanne ook. Laten we ze mooi maken!"
De prinses pakte nog een pop van de plank, en gaf deze aan Myrra. Het was Risanne. Toen gingen de beide meisjes kleren uitzoeken.
"Het is een tuinfeest," zei Aralyssia tegen Myrra. "Elma en Risanne hebben luchtige, vrolijke jurken nodig."
Het was fantastisch om de lade door te spitten. Er waren zoveel leuke kleertjes dat Myrra niet goed wist wat ze moest kiezen.
"Je kunt passen," drong Aralyssia aan die Myrra zag twijfelen. "Dat is altijd het leukste, vind ik. Pak wat je leuk lijkt, en kijk of het Risanne staat."
|
|
OK
|
10 Mar 2008, 15:42:48
(Gew: 3 Jan 2011, 08:42:28)
|
Nanine Kamp :
|
Voorzichtig pakte Myrra een paar jurkjes. Ze vond ze prachtig! Met afschuw dacht ze aan de jurk die ze op straat had gedragen. Dat vuile, zakkerige ding. Ze wist niet eens waar hij nu was. Maar dat vond ze niet erg. Nu droeg ze heel wat betere kleding. Kleding die bij de kleertjes van deze pop hoorde. Ze hoorde erbij! Toen ze de jurkjes had gepakt, ging ze zitten en ging aan de slag. Voorzichtig trok ze de kleertjes van de pop uit. Risanne had zelfs ondergoed aan, zag ze! Wat was het allemaal mooi!
Zo, met alle mooie dingen van Aralyssia te spelen, was een hele belevenis voor het meisje dat tot dan toe alleen op straat had gespeeld. Myrra liet de kleertjes door haar vingers glijden, en genoot van de aanraking. Voorzichtig paste ze alles een voor een op de pop.
|
|
OK
|
10 Mar 2008, 15:45:50
(Gew: 27 Sep 2010, 09:28:41)
|
Nanine Kamp :
|
Zo speelden de twee meisjes een hele poos. Ze merkten niet dat de deur van de kamer zachtjes open ging en de koningin haar hoofd om de hoek stak. De vrouw was verbaasd de meisjes zo rustig spelend aan te treffen. Ook verbaasde het haar hoe voorzichtig Myrra met de spullen van haar dochter omging. Ze zag dat het meisje genoot. Het hart van de koningin over het straatkind werd wat milder. Als Myrra werkelijk zo was als ze nu deed, viel het allemaal nog wel mee. Zonder dat de twee meisjes haar hadden opgemerkt, trok de koningin zich weer terug en sloot de deur.
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:17:31
(Gew: 8 Jan 2011, 19:17:56)
|
Nanine Kamp :
|
Een poos later ging de deur opnieuw open. Alexis kwam de kamer binnen. Achter hem aan reed hij een klein tafeltje waarop een heel groot wit laken lag. Myrra keek met grote ogen toe. Wat was dit nu weer?
De prinses stootte het meisje aan.
"Kom, we moeten eten," zei ze tegen haar. "We eten kennelijk hier. Alexis, mag Myrra mee-eten?"
Alexis keek naar de prinses en maakte een kleine buiging.
"De juffrouw mag mee-eten," antwoordde hij stijfjes.
"Fijn!" zei Aralyssia. Ze graaide alle losse poppenkleertjes bij elkaar, en propte ze terug in de lade. Toen pakte ze Risanne uit Myrra's handen. Myrra vond het jammer dat ze de pop los moest laten. Ze had nog niet alle kleertjes gepast!
"Morgen gaan we verder," zei Aralyssia die Myrra's blik zag. "Vanavond mag het niet meer."
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:21:56
(Gew: 3 Jan 2011, 08:48:25)
|
Nanine Kamp :
|
Dat vond Myrra erg vreemd. Mochten ze niet meer verder spelen? Van wie dan niet? Oh, wacht! Van de koningin, die strenge vrouw, natuurlijk. Wat raar dat zij Aralyssia vertelde wat ze wel en wat ze niet mocht doen.
Myrra had wel door dat het er hier heel anders aan toeging dan dat zij gewend was. Aralyssia moest veel: huiswerk maken, eten, stoppen met spelen. Ze vroeg zich af hoe de prinses het allemaal leuk kon blijven vinden. Maar het mooie speelgoed maakte een hoop goed, vond ze.
Alexis had het eten op tafel gezet. Aralyssia stond op en trok Myrra met zich mee.
"Kom mee, naar de tafel," zei ze blij. "We gaan eten, Myrra. Jij ook. Wat eten we vandaag, Alexis?"
Myrra kwam verlegen achter Aralyssia aan. Het eten rook heerlijk, en ze had wel trek. Maar ook was ze wat bang. Ze was altijd gewend op straat te eten, en wist niet hoe het er in de huizen aan toeging. Vast zouden daar ook allerlei regels voor zijn! Regels, die zij niet kende. Ze zou fouten gaan maken. Dat wist ze nu al! Maar het meisje nam voor zich zo netjes mogelijk te gedragen. Hopelijk viel het dan mee.
De eerste fout kwam meteen. De prinses nam plaats op de plek waar ze ook haar huiswerk had gemaakt en Myrra wilde op de stoel naast haar kruipen waar zij net had gezeten, maar Alexis hield het meisje tegen.
"U zit daar, juffrouw," zei hij tegen haar.
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:21:56
(Gew: 24 Mar 2008, 11:27:54)
|
Nanine Kamp :
|
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:25:56
(Gew: 3 Jan 2011, 08:52:50)
|
Nanine Kamp :
|
Myrra keek op. De man wees met zijn hand naar de stoel tegenover Aralyssia, waar ook een bord op tafel stond. Aralyssia giechelde.
"Je moet zitten waar het bord staat, suffie!" zei ze lachend tegen Myrra.
Myrra voelde zich nog onhandiger worden. Maar gehoorzaam liep ze om de tafel heen en nam plaats op de andere stoel. Toen ze er zat, legde Alexis een opgevouwen servet op haar schoot. Het meisje keek verbaasd omlaag, maar zei niets. Toen haalde Alexis de deksels van de schalen die op tafel tussen de twee meisjes stonden.
Tjonge, wat een heerlijk geur kwam er toen tevoorschijn! Myrra begon te watertanden. Aralyssia keek echter met een minzame blik in de schalen.
"Doe die maar," zei ze tegen Alexis terwijl ze naar een van de schalen wees.
Alexis pakte Aralyssia's bord en begon deze toen vanuit verschillende schalen vol te scheppen. Toen hij daarmee klaar was, wendde hij zich tot Myrra.
"U wenst?," vroeg hij haar.
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:31:20
(Gew: 3 Jan 2011, 08:56:25)
|
Nanine Kamp :
|
Myrra keek de man met grote, onschuldige ogen aan. Ze wist niet welk antwoord nu van haar werd verwacht. Aralyssia kwam het meisje te hulp.
"Je moet zeggen wat je wilt eten," zei ze tegen Myrra. "Van welke schaal wil je wat hebben?"
"Oh," zei Myrra. Ze keek vlug in de schalen. Maar alles zag er prima uit, en alle schalen roken lekker. Ze wist niet wat ze moest kiezen.
"Doe deze maar," zei ze tenslotte terwijl ze naar een schaal met heerlijk ruikende, bruine soep wees.
Aralyssia grinnikte. "Dat is de jus! Alexis, geef Myrra maar hetzelfde als mij."
Alexis schepte op, en verliet toen de kamer. Myrra keek op het bord dat ze had gekregen. Ze zag groente en vlees. Maar alles was een beetje papperig. Dat werd lastig eten! Schuin keek ze toe hoe Aralyssia het deed. Die gebruikte haar vork en mes op een kunstige manier. Twijfelend pakte Myrra ook haar vork en mes op, en probeerde ze toen net zo te gebruiken als Aralyssia deed. Maar het was de eerste keer dat ze een vork en mes hanteerde, en ze kon er niet mee uit de voeten.
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:36:44
(Gew: 27 Sep 2010, 09:40:55)
|
Nanine Kamp :
|
Aralyssia keek geamuseerd toe.
"Lukt het?" informeerde ze.
Myrra keek op en schudde met haar hoofd van 'nee'.
"Neem de lepel maar," adviseerde Aralyssia. "Dat eet een stuk makkelijker."
Ha, de lepel! Die kende Myrra. Ze was blij dat ze hem kon gebruiken. Met haar rechterhand pakte ze de lepel en toen kon ze eten.
Het eten was heerlijk. Myrra at een heleboel. Door de jaren heen had ze geleerd goed te eten op de momenten dat voedsel voorradig was, en ook nu volgde ze deze regel instinctief. Pas een hele poos nadat Aralyssia haar bestek had neergelegd, was Myrra klaar.
"Volgens mij plof je gewoon," zei Aralyssia die verbaasd naar het meisje had zitten kijken. "Ik heb nog nooit iemand zo veel zien eten! Ik hoop dat je nog een plek over hebt voor het toetje."
Er stond een leuk, zilveren tafelbelletje naast de prinses op tafel. Aralyssia pakte het belletje op en rinkelde er mee. Het gaf een prettig geluid.
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:41:09
(Gew: 8 Jan 2011, 19:18:35)
|
Nanine Kamp :
|
Onmiddellijk ging de deur van de kamer weer open, en Alexis kwam naar binnen.
"Het lijkt wel alsof die man de hele tijd achter de deur heeft staan wachten!" dacht Myrra verwonderd. Ze besefte niet dat dat ook zo was en dat het de taak van de man was.
Alexis begon de boel af te ruimen. Ondertussen zei hij geen woord. Hij zette alles op het karretje en toen reed hij het karretje de kamer uit.
"En nu?" vroeg Myrra aan Aralyssia toen Alexis weg was. Ze wilde de tafel verlaten. Het meisje voelde haar buik een beetje. Ze had ook wel erg veel gegeten!
"Sst, hij kom zo weer terug," antwoordde Aralyssia. "We zijn nog niet klaar. We hebben nog een toetje. Hopelijk heb je er plek voor."
En inderdaad kwam Alexis niet lang daarna opnieuw binnen. Op zijn beide handen droeg hij borden die hij voor de meisjes op tafel zette. Myrra keek naar het bord dat voor haar was neergezet, en zag dat er een lekkere pudding op stond. Ha lekker, pudding! Dat kende ze wel, maar ze kwam ze maar zelden tegen. Puddingen werden meestal door de mensen zelf al helemaal opgegeten. Daar bleef niet vaak wat van over. Het meisje wilde lekker gaan eten, maar toen speelde haar buik ineens op, en ze besefte dat ze het niet moest doen.
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:44:20
(Gew: 3 Jan 2011, 08:59:04)
|
Nanine Kamp :
|
Aralyssia stak haar lepel in haar pudding en begon er van te eten. Maar Myrra liet haar lepel liggen.
"Hoef je hem niet?" vroeg Aralyssia toen ze zag dat Myrra niet at. "Hij is lekker hoor."
Maar Myrra schudde met haar hoofd van 'nee'.
"OK," antwoordde Aralyssia. "Ik eet wel verder. Vertel me ondertussen nog wat over Malidara. Wonen er veel kinderen?"
Ha, Malidara! Daar kon Myrra wel uren over vertellen. Enthousiast begon het meisje weer over 'haar stad' te praten. Aralyssia luisterde toe, terwijl ze langzaam van haar pudding at.
|
|
OK
|
17 Mar 2008, 10:48:49
(Gew: 3 Jan 2011, 09:01:35)
|
Nanine Kamp :
|
Na het eten kwam Alexis opnieuw en Myrra moest met hem mee. Myrra besefte dat dit het einde was. Verlegen gaf het straatmeisje de prinses een hand. Ze had dit andere mensen vaak zien doen en vermoedde dat het beleefd was.
"Bedankt voor het spelen," zei ze tegen de prinses.
"Dag," zei Aralyssia terug. "Ik vond het erg leuk. Kom je morgen weer? Dan spelen we verder met de poppen."
Myrra haalde haar schouders op en keek Alexis vragend aan. Maar die bleef strak voor zich uit kijken.
"Ik zal mijn moeder vragen of je vaker bij ons mag spelen," zei Aralyssia tenslotte. "Kom gewoon nog eens langs."
Myrra knikte, maar ze wist niet of ze dat zou doen. Aralyssia was leuk, maar al die volwassenen die om het meisje heen zwermden, vond ze maar eng. Ze waren allemaal zo statig, en zo koud!
Het straatmeisje besefte op dat moment nog niet dat ze de prinses spoedig al weer terug zou zien. En nog wel heel veel eerder dan ze nu verwachtte!
|
|
|
|
Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 4: Verraad in de nacht
|
|
|
|
|