|
** Het verhaal van Assepoester **
(Nanine Kamp)
Eigenaar: Nanine Kamp
Verhaal begonnen door: Nanine Kamp
|
|
|
Hoofdstuk 12: Geen echte dochter
|
|
|
14 May 2012, 08:07:35
(Gew: 18 Jun 2012, 11:28:06)
|
Nanine Kamp :
|
Op een dag kwamen Anna en Paula opgewonden thuis van hun bezoek aan Maurits en Johan.
"De baron gaat een groot feest geven!" vertelden ze verheugd aan hun moeder, "en wij zijn ook uitgenodigd!"
"Johan heeft me er van verteld," ging Anna verder. "Er komen een heleboel gasten. Hij zei dat ze ook de koning en de koningin uitgenodigd hebben."
"En de prins," zei Paula dromerig. "Denk je eens in, moeder. Ik kom oog in oog te staan met de prins."
"We moeten er heel goed uit zien," zei Anna. "Moeder, we hebben nieuwe jurken nodig. Die geef je ons toch wel, he?"
|
|
|
14 May 2012, 08:12:41
(Gew: 18 Jun 2012, 11:29:12)
|
Nanine Kamp :
|
Elisa was in haar nopjes. Haar dochters bij de adel op een feest!
"We gaan er voor zorgen dat jullie er beeldschoon uitzien," zei ze. "Natuurlijk krijgen jullie nieuwe jurken. Wanneer is het feest?"
"Volgende maand pas," zuchtte Paula. "Nog erg ver weg."
"Gelukkig maar," zei haar moeder, "anders hadden we alles moeten haasten. Nu kunnen we rustig op zoek gaan naar iets moois voor jullie tweeen."
"Jammer dat u niet meemag, moeder," zei Anna. "U zou het ook mooi gevonden hebben."
Maar Elisa schudde met haar hoofd.
"Het gaat om jullie twee," antwoordde ze moederlijk. "Ik vind het belangrijk dat jullie goed terechtkomen."
|
|
|
14 May 2012, 08:20:30
(Gew: 18 Jun 2012, 11:35:45)
|
Nanine Kamp :
|
De twee zusters hadden ineens iets om naar toe te leven. En ze leken over niets anders meer te kunnen praten. Het komende feest van de baron werd het hoofdonderwerp in huis. Voortdurend hadden Anna en Paula het erover. De twee meisjes keken modeboeken door, op zoek naar een geschikte jurk. Hun moeder herinnerde ze aan alle regels van de etikette die ze hun ooit geleerd had, en prentte haar dochters nog eens goed in hoe ze zich in aanwezigheid van een prins moesten gedragen. En onderling spraken de twee meisjes over wie ze zouden ontmoeten en met wie ze zouden gaan dansen. Cinderella vroeg zich af waarom zij niet uitgenodigd was. Ze waagte het een keer te vragen. Maar dat had ze beter niet kunnen doen. Een diepe stilte viel rond de tafel. Anna en Paula keken haar eerst verbaasd aan. Toen werden hun gezichten donker.
"Maurits en Johan kennen je niet eens," zei Anna beschuldigend tegen Cinderella. "Je hebt je nooit aan hun laten zien. Dan denk je toch niet dat ze je nu voor hun gaan feest uitnodigen?"
"Precies," knikte Paula die het roerend met haar zuster eens was. "Je hebt nooit om de jongens gegeven, Assepoester. Alleen nu, nu ze een feest geven, en een waarop zelfs de prins komt, wil je ineens met ze te maken hebben."
"Relaties moet je opbouwen, Assepoester," voegde Elisa er nog aan toe, nog altijd trots dat haar dochters uitgenodigd waren. "Je kunt niet verwachten dat mensen je alleen uitnodigen als er iets leuks is."
|
|
|
14 May 2012, 08:29:54
(Gew: 18 Jun 2012, 11:39:05)
|
Nanine Kamp :
|
"Maar, ik heb nooit de kans gehad om een relatie op te bouwen," wierp Cinderella hier tegen in. "Jullie laten me nooit meedoen. Jullie gaan altijd met z'n tweeen naar die jongens. Zonder mij!"
"Dat is fout! Je wilt zelf niet meedoen!" reageerde Anna fel. "Nietwaar, moeder? Wie heeft nooit zin in de lessen? Assepoester! Wie zit liever in de keuken? Assepoester. Terwijl wij hard met onze toekomst bezig zijn. En nu, nu onze investering vruchten begint af te werpen, kom je ineens ons beschuldigen. Niet waar, moeder? Bah, Assepoester. Wat ben je toch een naar kind!"
"Ik zit niet liever in de keuken!" riep Cinderella boos terug. "Helemaal niet! En ik wil wel graag mee op jullie tripjes. Jullie nemen me alleen nooit mee!"
"Nou is het genoeg, Assepoester," zei Elisa bestraffend. "Het is waar dat je je nooit voor mijn lessen geinteresseerd hebt. En het is onzin daar je zusters de schuld van te geven. Het ligt helemaal aan jezelf. Accepteer dat je uit ander hout gesneden bent, Assepoester. Per slot van rekening was je vader maar een koopman en je moeder van eenvoudige komaf."
Dit was te veel voor de arme Cinderella. Ze gooide haar servet neer, sprong van tafel en rende naar boven.
"Wat een manieren," hoorde ze Paula nog zeggen. "En dan ook nog te vragen of ze mee mag naar het feest. Bah, wat brutaal!"
|
|
|
14 May 2012, 08:33:26
(Gew: 18 Jun 2012, 11:40:24)
|
Nanine Kamp :
|
Dit was het dus voor Cinderella. De komende dagen moest ze blijven aaanhoren hoe haar stiefzusters over het feest praatten. Elisa pakte groot uit. Dit keer kocht ze geen jurken in de stad. Nee, ze liet een heuse kleermaker komen die de maten van de meisjes opmat en een jurk voor ieder op maat maakte! Paula en Anna mochten helemaal zelf bepalen hoe de jurk eruit zou zien, en ze konden niet ophouden met erover te praten. Het was een genot voor de meisjes om door alle stalen stof te gaandie de kleermaker voor hun had achtergelaten en te dromen over hoe hun jurken eruit zou komen te zien. Cinderella voelde zich altijd erg verdrietig als ze de meisjes zo hoorde praten. Echt buitengesloten. Zij mocht niet. Voor haar kleren was geen geld. Zij mocht alleen thuis zitten en poetsen.
Maar het ergste moest nog komen.
|
|
|
14 May 2012, 08:38:42
(Gew: 18 Jun 2012, 11:44:16)
|
Nanine Kamp :
|
De jurken waren bijna klaar, en Anna en Paula waren aan het dubben over de assecoires. Welke schoenen zouden ze aandoen? Welke sieraden zouden ze dragen? En wat zouden ze met hun haar doen? Ze keken alle modebladen nog eens door. Er was ook zoveel keus!
Op een middag had hun moeder een verrassing voor hun. Ze kwam met een kistje naar beneden.
"Laten we eens kijken of hier wat voor jullie bij zit," zei ze tegen haar dochters terwijl ze het kistje op tafel zette.
Ze opende het kistje, en toen herkende Cinderella de inhoud.
Sieraden! Dat waren de sieraden van haar moeder! Duidelijk zag ze de ketting die haar moeder vroeger elke dag had gedragen. Een paarlenketting was het, met mooie paarlen die zachtroze schenen.
"Die zijn van mijn moeder," stamelde het meisje uit.
"Precies," antwoordde Elisa. "En nu zijn ze van mij. Kijk maar eens goed rond, Anna en Paula. Er zit vast wat bij dat jullie kunnen gebruiken."
Anna en Paula hadden kreten van bewondering geslaakt toen hun moeder het kistje had geopend. Wat een mooie sieraden zater erin! Vlug begonnen de twee meisjes in het kistje te graaien. Cinderella keek met pijn in haar hart toe. Paula haalde een broche uit het kistje. Het was een veelkleurige vogel gelegd in zilver.
"Eeek," zei ze terwijl ze de broche omhoog hield. "Wat een clownsding! Dat dat ooit mode is geweest!"
En achteloos gooide het meisje de broche op tafel.
|
|
|
14 May 2012, 08:48:01
(Gew: 18 Jun 2012, 11:48:46)
|
Nanine Kamp :
|
Cinderella kon wel huilen. Haar moeders sierraden! Het meisje wilde het uitschreeuwen: "Dat mag niet! Deze zijn van mijn moeder!" Maar ze wist dat het niets zou helpen. Elisa vond zeker dat haar vader ze aan haar gegeven had. Maar had ze ook niet recht op een deel van de erfenis van haar moeder? En zeker op haar oude sierraden? Waren die eigenlijk niet veel meer voor haar dan voor Elisa? maar het hielp allemaal niets. Haar vader was weg, en zij was alleen tegenover Elisa en haar dochters. En het zou niets helpen als zij zou protesteren. Ze kon alleen maar toekijken.
Anna haalde de roze parelketting, die Cinderellas moeder vroeger altijd had gedragen, uit het kistje en hield hem voor haar hals.
"Hoe staat hij me, moeder?" vroeg ze aan haar moeder.
"Erg goed," antwoordde Elisa. Ze bekeek de ketting goedkeurend. "Morgen, als de kleermaken weer met jullie jurken langskomt, moet je hem maar even passen. Ik denk dat hij prachtig bij je jurk zal staan."
Anna legde de ketting neer, en graaide weer verder in het kistje. Cinderella zag de ketting liggen en wilde hem pakken. Ze wilde de paarlen voelen! Deze paarlen hadden om haar moeders hals gezeten. Bijna elke dag. Deze ketting was heel dicht bij haar moeder geweest! Maar Elisa zag wat ze wilde doen, en graaide de ketting voor haar neus weg.
"Afblijven, Assepoester," zei ze scherp. "Anna gaat deze ketting dragen."
|
|
|
14 May 2012, 08:54:49
(Gew: 18 Jun 2012, 11:57:34)
|
Nanine Kamp :
|
En toen was daar de avond van het feest. Elisa had zelf ook een afspraak. Ze zou de avond doorbrengen met een man die ze pas had leren kennen. Ze had hem bereid gevonden voorafgaand aan hun afspraakje haar twee dochters naar het landgoed van de baron te rijden. En zo zaten ze dan alledrie op de man te wachten. Anna en Paula waren helemaal klaar voor de avond. Ze droegen alletwee hun nieuwe jurken, en voor hun haar was vanmiddag iemand langs geweest. Elisa had kosten noch moeite voor haar dochters gespaard. De twee meisjes zagen er allebei prachtig uit.
Anna droeg de roze paarlen ketting die van Cinderellas moeder was geweest. Hij stond werkelijk prachtig bij haar jurk. Cinderella vond het vreselijk die ketting om de hals van haar stiefzuster te zien hangen.
"Laat dat toch!" zei haar stiefmoeder die de blik van het meisje had gezien. "Er gebeurt niets met die ketting. Anna mag hem toch wel dragen?"
Cinderella was niet in de woonkamer. Het meisje zat aan de keukentafel voor zich uit te staren. Straks als iedereen weg was, zou ze gaan sturen. Als dat zou lukken natuurlijk. Ze voelde zich rot. Iedereen zou een fijne avond hebben, behalve zijzelf.
|
|
|
14 May 2012, 08:55:30
|
Nanine Kamp :
|
Daar ging de bel. Cinderella hoorde hoe Elisa en haar stiefzusters in de woonkamer opstonden en naar de gang liepen. Even later sloeg de voordeur dicht, en daar waren ze vertrokken. Met moeders ketting.
|
|
|
14 May 2012, 09:00:43
(Gew: 18 Jun 2012, 11:59:09)
|
Nanine Kamp :
|
De volgende morgen duurde het erg lang voordat Elisa en haar twee dochters opstonden. Ze waren gisteravond pas erg laat thuis gekomen. Eindelijk lieten de drie feestgangers zich zien en werd er dan toch ontbeten. En daar wachtte een nieuwe schok voor Cinderella.
Anna en Paula praatten tijdens het ontbijt natuurlijk honderd uit over het feest. De prins was ook gekomen, maar de twee meisjes hadden hem niet zo veel gezien. Hij was te veel in beslag genomen door andere mensen. Dat vonden ze wel jammer. Maar ze hadden zich toch wel vermaakt. Anna vertelde hoe ze met Johan had gedanst. En toen vertelde ze plotseling hoe haar ketting ineens afgegleden was!
|
|
|
14 May 2012, 09:05:33
(Gew: 18 Jun 2012, 12:02:01)
|
Nanine Kamp :
|
"Hij was gewoon kapot," zei ze tegen haar moeder. "Stom he? De paarlen rolden over de grond. Ik was er nog bijna over uitgegleden, maar Johan kon me nog net op tijd opzij trekken. Hij raapte alles voor me op. Het slotje was kapot en de paarlen waren van het snoer afgegleden. Ik hoop dat we alle paarlen weer hebben. We hebben nog zitten zoeken, maar niet meer kunnen vinden.
Een koude rilling trok door Cinderella heen toen ze dit hoorde. Met open ogen zat ze Anna aan te kijken. De ketting van haar moeder. Kapot?
Anna had niet door wat voor een schok dit voor Cinderella moest zijn. Ze ratelde verder.
"Balen was dat, want ik moest de rest van de avond zonder ketting doen, en dat voelde best wel bloot aan."
Cinderella keek ongerust van Anna naar Elisa, en weer terug naar Anna. Waar was de ketting nu?
Maar beide zagen Cinderella niet kijken. Ze waren verdiept in Anna's verhaal.
"Ik vroeg nog aan Johan of zijn moeder misschien een vervangende ketting had, maar daar ging hij niet op in. Jammer hè moeder? Anders had ik een ketting van een echte barones kunnen dragen. Dan had ik me pas chic gevoeld!"
|
|
|
14 May 2012, 09:09:03
(Gew: 18 Jun 2012, 12:05:33)
|
Nanine Kamp :
|
Eindelijk durfde Cinderella iets te zeggen.
"De ketting," stamelde ze. "Is hij echt kapot?"
Anna keek het meisje bevreemd aan.
"Ja, natuurlijk," zei ze. "Dat zit ik toch net te vertellen?"
"Maar," zei Cinderella, en ze voelde hoe haar lip trilde. "Het was de ketting van mijn moeder!"
Anna schudde met haar hoofd.
"Sorry hoor. Ik heb het niet expres gedaan. Het slotje was niet goed. Er is daar wat vanaf gebroken."
"Maar ik had hem graag zelf omgewild," ging Cinderella verder. "Die ketting droeg mij moeder altijd."
Rond de tafel viel een stilte.
"Zit je de stemming weer te bederven?" vroeg Paula. "We zijn aan het praten over het feest. Hou op met je gezeur over een ketting!"
Maar ze werd onderbroken door haar moeder.
"Waar is de ketting nu?" vroeg die aan Anna.
"Op mijn kamer, bij mijn jurk," antwoordde die. "De barones heeft de paarlen er weer aangeregen en een knoopje gemaakt. Maar ik kon de ketting niet meer aan."
"Haal hem eens even?" vroeg Elisa. "Ik wil zien hoe hij er uit ziet."
|
|
|
14 May 2012, 09:12:55
(Gew: 18 Jun 2012, 12:08:22)
|
Nanine Kamp :
|
"Moet dat nu?" vroeg Anna. "We waren over het feest aan het praten."
Maar haar moeder keek haar aan en zuchtend stond ze op.
Even later kwam ze met de ketting beneden.
"Kijk, het slotje is gebroken," zei ze terwijl ze de ketting aan haar moeder overhandigde. "Hier ontbreekt wat. We hebben het niet meer terug kunnen vinden."
Cinderlla nam de ketting van haar stiefmoeder met trillende handen over en bekeek hem. Ze zag het gebroken slotje.
"Kan hij worden gemaakt?" vroeg ze aan Elisa.
"Oh dat altijd," antwoordde haar stiefmoeder luchtig. "Het slotje is van zilver. Een edelsmit kan hem weer repareren."
"Maar ja," ging ze even later door. "Dat kost geld, en dat hebben we nu niet."
Ze zuchtte en nam de ketting weer van Cinderella over. "Het is zonde, het was een mooie ketting."
Cinderella keek verschrikt. "Wordt hij niet gemaakt? Maar ik had hem willen dragen!"
Paula lachte scherp. "Wanneer?"
"Mijn moeder droeg hem elke dag," zei Cinderella.
|
|
|
14 May 2012, 09:15:29
(Gew: 18 Jun 2012, 12:12:45)
|
Nanine Kamp :
|
"Zo? In het dagelijks werk? Als je de vloer aan het dweilen bent, dat lijkt me niet erg praktisch," zei Elisa. "Wat raar dat je moeder hem altijd droeg. Maar het kan nu toch niet. Ik heb er geen geld voor om hem te laten maken."
Cinderella keek haar woordloos aan. Elisa zag haar blik en zei scherp.
"Wat heb je toch? De ketting is er toch nog? We stoppen hem gewoon weer terug in het kistje, en later als we weer geld hebben, repareren we hem wel meer."
Cinderella slikte.
"Mag ik hem bij me hebben?" vroeg ze.
haar stiefmoeder keek haar twee dochters aan.
"Ja, geef maar," zei Anna. "Hij is toch kapot, ik kan hem toch niet meer dragen."
En dus gaf Elisa de ketting aan Cinderella. Cinderella nam de ketting aan en omklemde hem met haar vingers. Ze zou hem nooit meer laten gaan. Wat jammer dat hij kapot was!
Maar wat Cinderella het meest erg vond, was dat Anna wel de ketting had gedragen en zij hem door haar niet meer kon dragen. Haar sierraad! De ketting van haar moeder!
|
|
|
14 May 2012, 09:25:57
(Gew: 18 Jun 2012, 12:13:07)
|
Nanine Kamp :
|
Elisa en haar dochters begonnen Cinderella steeds vreemder te vinden. En ze begonnen zich ook steeds meer aan haar te ergeren.
Ze trekt zich terug, zei Anna toen ze het een keer over haar hadden.
Het lijkt alsof ze niets met ons te maken wil hebben.
Ze is gewoon anders dan wij, zei Paula. En dan beschuldigde ze ons nog ervan dat we haar niet genoeg erbij getrokken hebben. Maar ze wil zelf gewoon nooit. Ik vind haar een raar kind.
Cinderella's stiefzusters kregen het idee dat Cinderella hun haatte. Ze begonnen haar te wantrouwen.
Ik weet het niet, zei Anna. Maar volgens mij voert ze wat in haar schild. Ze wil natuurlijk wraak nemen op die ketting.
Het gevolg was dat de twee stiefzusters goed op Cinderella gingen letten. Ze merkten precies op wanneer Cinderella wat fout had gedaan. Die arme Cinderella kreeg het nu heel zwaar te verduren. Vorotdurend hadden de twee stiefzusters kritiek op haar. Niets was meer goed wat ze deed.
|
|
|
14 May 2012, 09:30:49
(Gew: 14 May 2012, 09:31:17)
|
Nanine Kamp :
|
Cinderella was hier erg verdrietig over. Bij het graf van haar vader en moeder zat ze stil en wenste dat ze een beter leven kon hebben. Een leven met een toekomst. Een leven zonder haar stiefmoeder en zonder Anna en Paula. Ze wenste een leven waarin haar inspanningen tot iets zouden kunnen leiden, in plaats van alleen tot geklaag. Dit leven wat ze nu had, dat wilde ze niet! Maar ze zag niet hoe ze hier ooit uit kon stappen.
|
|
|
|
Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 13: ...
|
|
|
|
|