|
** chatbox 4ever **
(Iedereen)
Eigenaar: Naomi
Verhaal begonnen door: Naomi
|
OK
|
17 May 2008, 10:38:12
|
Naomi :
|
-----***-----
|
|
|
17 May 2008, 10:38:12
(Gew: 31 Jan 2013, 20:11:00)
|
Chanella :
|
|
|
OK
|
17 May 2008, 11:48:36
|
Naomi :
|
Floor zet haar computer aan.
Ze gaat op de chat. als ze op de chat zit, komt plotseling iets in beeld er staat: kom om 21.00 naar het park. anders pak ik je familie...
Dit kon niet goed zijn...
|
|
OK
|
19 May 2008, 14:37:08
|
nanny :
|
Floor voelde zich heel erg bang worden. Wie was dit? En wat zou er gebeuren? Toch durfde ze niet ongehoorzaam te zijn. Wat als haar familie zou worden gepakt? In haar paniek dacht ze er niet aan het gewoon aan haar vader en moeder te vertellen. Ze had het gevoel dat ze dit geheim moest houden, anders zou er misschien nog iets veel vervelenders gebeuren.
Met bevende vingers typte ze in: 'OK'....
|
|
OK
|
20 May 2010, 18:28:47
(Gew: 20 May 2010, 18:38:07)
|
A writing girl... :
|
Meteen sluit de computer af Ze. Floor Loopt bevend Naar Beneden. Moeder zit beneden in de kamer. "Wat zie je wit, liefje! Henry, lieverd, zie je dat?" Vader loopt op Floor af. "Moet je niet naar bed? voel je je erg ziek?" De tweeling kijkt op van het blokkenspel dat ze deden. "Arme Floor. Je bent ziek denk ik!" Zegt Sander en zijn tweelingzusje Nienke kijkt met grote ogen naar haar zus. Ineens begint Floor te huilen. Ze heeft zo`n bezorgde, lieve familie! Ze wil haar familie toch niet kwijtraken? Moeder sluit Floor in haar armen. "Vader maakt warme kruik, dan ga je maar lekker naar bed!" Maar Floor schudt Haar hoofd geschrokken. Het is al bijna 21.00! Negen uur! "Nee, ik ga wel even buiten frisse lucht happen!" Floor loopt naar de deur en doet een dikke jas aan. Wat Zou ER VOOR iemand in het Park zijn ..?
|
|
OK
|
24 Jun 2010, 19:58:17
|
Roos :
|
Langzaam loopt Floor naar het park. Haar ouders hebben haar vaak gewaarschuwd voor deze buurt. Het is hier gevaarlijk, er wonen veel drugsgebruikers en alcoholisten. Daar is de ingang van het park. Waar zou diegene wachten?
|
|
OK
|
24 Jun 2010, 20:04:13
|
Roos :
|
Ze loopt door het hele park. Plotseling voelt ze wat in haar nek. Een grote hand pakt haar vast bij haar nek. Lopen! Beveelt hij. Bevend loopt Floor een eindje door. Daar, om de hoek brand een kampvuurtje. Er zitten enkele jongens omheen. Ze lachen luidt en wankelen heen en weer. Stomdronken. Aarzelend loopt Floor naar het vuurtje. Voor het vuurtje staat ze stil. Doorlopen! Beveelt de jongen. Moet ze nou door dat vuur heen? Denkt Floor angstig. De jongen geeft haar een duw. Ze springt en komt net aan de overkant neer. Haar enkels zijn nog in het vuurtje. Ze weet niet hoe snel ze er uit moet springen. Haar hele lichaam doet pijn. Geld! Zegt de jongen. Geef je geld! Aarzelend haalt Floor haar portemonnee uit haar zak. Ze weet dat er maar vijf euro in zit. Of nee, het geld dat ze van haar oma voor haar verjaardag had gekregen! Dat was 20 euro! De jongen haalt het geld uit haar portemonnee. Morgen ben je er weer, met meer geld. En owee als je ons verlinkt. We weten waar je woont en die familie van je...
|
|
OK
|
24 Jun 2010, 20:06:58
|
Roos :
|
De rillingen lopen over Floors rug. wegwezen! Angstig rent Floor weg. Haar hele lichaam doet pijn. Ze kan niet meer. Ze hijgt en heeft het benauwd. Net voor de deur van haar huis zakt ze in elkaar.
Sjonge, waar blijft Floor toch! Zegt Floors vader. Ga haar maar zoeken, zegt moeder ongerust. Vader trekt zijn jas aan en doet de deur open. Hè, de deur klemt! Er ligt iets voor! Hij duwt de deur open. Floor! Hij tilt haar op en legt haar op de bank. Moeder belt 112.
|
|
OK
|
24 Jun 2010, 20:08:51
(Gew: 25 Jun 2010, 17:35:08)
|
Roos :
|
De ambulance broeders komen er direct aan. Ze verzorgen het bewusteloze meisje en wikkelen stevig verband om haar voeten. Halverwege komt Floor weer bij. Ze kan wel thuis blijven, zegt een van de broeders. Als jullie maar goed op haar passen. Moeder knikt verdrietig. Wat zou er toch met Floor gebeurt zijn? Die nacht blijft Floor op de bank liggen. Haar ouders waken bij haar. Wat zou er toch gebeurt zijn? Opeens begint Floor te ijlen. Mag het niet zeggen... Nee, nee! Help! Niet mijn familie, alsjeblieft! Nee, nee, ik zal het niet zeggen, vuur!
|
|
OK
|
28 Jun 2010, 18:03:54
|
Nanine Kamp :
|
Het was een vreselijke nacht. Tegen de ochtend lijkt het of Floor wat beter wordt. De koorts zakt en haar hoofd wordt weer helder. Maar tegelijkertijd dringt het besef tot haar door: Ik moet vanavond weer naar het park! Onrustig schuift Floor op de bank heen en weer. Haar moeder vraagt: "Wat is er liefje?" Maar Floor schudt met haar hoofd, en ze valt weer achterover.
Met een gevoel van spijt kijkt ze naar haar voeten. Die zijn dik ingezwachteld. Alletwee. Ze kan niet lopen. Opnieuw schudt Floor heftig heen en weer als de paniek haar overvalt. Ze moet naar het park, vanavond! De rest van het geld brengen. Maar ze kan niet lopen!
"Liefje, wat is er?" vraagt haar moeder. "Moet je naar de WC?"
Maar Floor geeft geen antwoord. Koortsachtig denkt ze na. Opeens weet ze het.
"De computer," zegt ze met een schorre stem die ze zelf nauwelijks herkent tegen haar moeder. "Ik wil op de computer."
|
|
OK
|
12 Aug 2010, 00:12:19
(Gew: 14 Aug 2010, 21:41:58)
|
robin alblas :
|
'lieverd, dat kan nu echt niet hoor. je moet rusten!' Floor kijkt haar moeder aan. dan valt ze weg.
moeder slaapt die nacht naast haar, op een mastras naast Floor. 23:00, Floor schrikt wakker. ze probeert uit haar bed te stappen. 'Floor wat doe je' zegt haar moeder een beetje versuft, dan schrikt ook zij 'Floor, terug gaan liggen, je kan ng niet lopen!' ze duwd Floor weer onder haar dekens. 24:54, Floor's moeder hoort gestommel op de trap. ze kijkt om zich heen. niemand te zien. dan kijkt ze naar de bank waar Floor zou moeten liggen. 'Floor? waar ben je?' ze hoort gekreun van de trap af komen. daar staat Floor, half slapend en helemaal salp aan de trapleuning te hangen. met 1 been op de 1e tree. ze tirl Floor op en lecht haar terug. 3:12, Floor schreeuwt zo hard als ze kan en is helemaal rood. haar moeder wordt wakker en kalmeerd haar, Floor is helemaal doorweekt van aar zweet. ze haalt water en een washand. legt floor weer terug en ze vallen weer in slaap.
|
|
OK
|
12 Aug 2010, 00:18:22
|
robin alblas :
|
3:48, Floor zit recht op en probeert naar boven te lopen. dan voelt ze dat haar been het begeeft en valt ze hard naar beneden.
'Floor, hoor je me' 'geef alsjeblieft antwoord floor' 'lieverd, alsjeblieft, we houden van je maar geef antwoord' Floor voelt zich suf en wil slapen, ze hoort mensen naar haar roepen. haar beeld is wazig en ze valt weg.
'sorry mevrouw, maar we hebben Floor onderzocht, en ze is er erger aantoe dan we dachten' haar moeder begint te huilen. en rent naar Floor toe. 'Lieverd, alsjeblieft, blijf bij me, we houden zoveel van je!' de tweeling staat naast Floor bed en huilen kleine traantjes. Floor's vader zit op een stoel naast het bed met een kop koffie in zijn hand. er staat een grote monitor naast Floors bed om haar hard in de gaten te houden. 'mama, waarom heeft floor al die slangetjes' floors moeder kijkt vader aan met een ongeruste en vragende blik. dan komt er een arts binnen. hij neemt Sander op zijn schoot en gaat op floors bed zitten. hij wijst een voor een de slangetjes aan en verteld wat ze allemaal doen. Floor hoort alles, ze hoord de lieve dingen die iedereen tegen haar zegt, maar kan niet reageren
|
|
OK
|
12 Aug 2010, 00:22:02
|
robin alblas :
|
eigenlijk vidn ze het niet zo erg, ze vind het wel fijn om te luisteren. ze valt in slaap.
'mevrouw, we hebben niet zo goed nieuws' floors moeder komt net de kamer binnen en begint meteen te huilen. de tweeling rent naar het bed en gaan naast floor zitten. ze fluisteren dingen in haar oor 'floor, je gaat niet dood'.
floors moeder vraagt wat er aan de hand is, dan komt alles er uit 'vannochtend kreeg floor een aanval, we hebben haar moeten nekijken en hebben een mri scan gemaakt van haar hersenen' 'Floor is hersendood' floors moeder begint hard te huilen, de dokter accuseert zich ern loopt de kamer uit.
de rest van de weken is iedereen anders, iedereen is stil als ze bij me zijn.
|
|
OK
|
12 Aug 2010, 00:25:11
|
robin alblas :
|
de begrafenis wordt al geregeld, en iedereen komt langs om afscheid van mij te nemen. iedereen, zelfs de leraren van mijn school, al mijn vrienden en vrieninnen, mijn familie, de buren, zelfs de hele straat.
zoveel mensen, er komt zelfs een politie, hij komt mijn ouders nog eenigzins goed nieuws brengen, ze hebben mijn daders. de jongens die me dit hebben aangedaan. er was onderzoek gedaan, en meerdere meisjes hebben melding gedaan bij de politie die allemaal de zelfde verwondingen hadden als ik. het waren 6 jongens en 1 man. intotaal waren er 17 andere meisjes van mijn leeftijd slachtoffer geworden, ik was alleen de enige die het niet heeft overleefd. alle meisjes kwaen ook langs, en er hingen wel meer dna 100 kaartjes langs mijn bed. toen gebeurde het. ik wist dat die dag er aan zat te komen. maar ik wist niet dat hij al zo snel was!
|
|
OK
|
12 Aug 2010, 00:27:47
|
robin alblas :
|
ze ginegn me los halen van de beqademing en de hartbewaking, als laatst nam mijn gezin afscheid, iedereen gaf me een kus en zei iets liefs tegen me. ze gingen toen allemaal rond mijn bed zitten en keken naar me, tevreden met tranen in hun ogen. maar iedereen wist dat het goed zo was, dit was beter voor iedereen. anders had ik alleen nog maar meer moeten leiden. de zuster haalde alle draden van mij af en stopte de hartbewaking. niemand hoorde zo een geluid. toen gaven ze me een spuitje. ik kon alles zien. ik zat achter mijn familie, ik was al die tijd al niet meer in mijn lichaam. ik was al die tijd al bij hun. en dat zal ik ook altijd blijven!
|
|
|
31 Jan 2013, 20:10:49
|
Chanella :
|
Plz, ga door
|
|
|
26 Jun 2013, 12:03:06
(Gew: 26 Jun 2013, 17:31:49)
|
anne :
|
de volgende dag zat mijn vader naar het nieuws te kijken, toen er een verslag geven zei: de jongens en de man die 18 meisjes hebben bestolen en verwond waar er een nu dood is. zijn vervroegt vrij gelaten, waar de aanklagers niet blij mee zijn. mij moeder die was komen aanlopen begon hevig te vloeken, ik ga die woorden niet herhalen. toen mijn moeder naar mijn graf ging de volgende dag zag ze een van de jongens staan, ze ging naast hem staan en zei niks. toen de jongen op eens zei: die man was mijn vader en ik moest meedoen, ik wou echt niet dat zweer ik u! mijn moeder was verbaast en zei niks, toen de jongen veder ging en iets uit zijn tas haalde. tot mijn en mijn moeders grote verbazing, haalde hij er een grote prachtige witte roos uit. de verbazing werd nog groter toen hij zei: 'ik zat bij haar op school, en vond er wel leuk.' hij begon te huilen en legde de roos op de plek waar mijn hart zat, toen hij huilend weg liep. viel mijn moeders mond open, en ik stond hem na te staren.
|
|
|
|
Let op: U bent niet ingelogd! Log in
|
|
|
|
|