|
** Een verhaal over heksen **
(Iedereen)
Eigenaar: Nanine Kamp
Verhaal begonnen door: Nanine Kamp
|
OK
|
19 Nov 2007, 13:22:39
|
Nanine Kamp :
|
-----***-----
|
|
OK
|
19 Nov 2007, 13:23:55
|
Nanine Kamp :
|
Ver weg in het bos, woonde een heks in haar huisje. Het huisje lag goed verborgen tussen het groen. En nooit was er een sterveling geweest.
|
|
OK
|
19 Nov 2007, 13:37:42
(Gew: 2 Dec 2007, 10:01:35)
|
Nanine Kamp :
|
Dat was maar goed ook, want de heks was geen aardige heks. Ze was jaloers; en altijd als ze iemand zag, wilde ze zich wreken op die persoon.
|
|
OK
|
12 May 2008, 19:04:54
(Gew: 12 May 2008, 19:05:13)
|
shanice :
|
Op een dag liep er een klein jongetje door het bos.
En rook iets raars.
Hij volgde het spoor en kwam uit bij een oud vervallen huisje.
Hij kwam dichterbij.
En hij keek door het raampje, er was niemand thuis.
|
|
OK
|
19 May 2008, 14:23:38
|
nanny :
|
Binnen zag hij een vuurtje branden, en op dat vuurtje stond een enorme pot. Uit de pot kwamen vreemde, grijs-blauwe wolkjes, die een voor een - puf puf puf - naar boven stegen. Het jongetje werd heel nieuwsgierig. Hij liep om het huisje heen op zoek naar een deur, of iets anders om binnen te komen.
|
|
OK
|
30 Dec 2008, 16:58:53
|
Eline :
|
Toen hij de deur had gevonden twijfelde hij. Zijn moeder had hem gewaarschuwd niet van het pad af te gaan. Maar dat had hij toch al gedaan. Dan kon hij nu net zo goed naar binnen gaan. Bovendien, wat kon er gebeuren?
|
|
OK
|
30 Dec 2008, 21:38:18
|
Nanine Kamp :
|
Er was immers niemand thuis. Dat had hij heel goed gezien.
Toch twijfelde hij nog. En hij ging weer terug naar het raampje. Hij keek er door naar binnen. De hut zag er nog net zo uit als net: er was niemand te zien, en op het vuur stond de pot waaruit de grijs-blauwe wolkjes kwamen.
Het jongetje werd nu wel heel nieuwsgierig. Wie woonde hier? En hoe zag het er binnen verder uit? En waarom waren die wolkjes zo grappig?
|
|
OK
|
31 Dec 2008, 00:25:59
(Gew: 31 Dec 2008, 00:26:08)
|
cesarkoopman1 :
|
Ineens schrok Peter wakker, hij keek om zich heen en zag dat hij gewoon in zijn eigen bed lag. Niks hut, niks blauwe wolkjes.Hij moest gewoon naar school, net als iedere dag. Maar deze dag was anders hij voelde het......
|
|
OK
|
5 Jan 2009, 15:30:31
(Gew: 5 Jan 2009, 15:31:08)
|
Nanine Kamp :
|
Hij kon de blauwe wolkjes niet uit zijn hoofd krijgen. Ze trokken hem aan. Hij voelde dat hij er naar toe moest. Dat hij ze moest opzoeken. Dat hij het hutje in het bos moest opzoeken. Maar hoe zou hij dat kunnen doen? Het was een droom geweest! Het hutje bestond vast niet echt!
Met een zucht stond Peter op en begon zich aan te kleden.
Onderweg naar school dacht hij nog eens over zijn droom na. En weer kreeg hij dat gevoel over zich. Hij moest naar de blauwe wolkjes! Hij moest ze opzoeken!
|
|
OK
|
17 Aug 2010, 20:11:29
|
Roos :
|
Hij werd gestoord in zijn gedachten doordat Jasper plotseling voor hem stond. Jasper was zijn beste vriend. Hé, wat jammer nou! Nu kon hij niet meer ongezien wegglippen, want zijn vriend zou hij hem achter na komen. Langzaam liepen ze naar het schoolgebouw. Peter pijnigde zijn hersens. Hoe kwam hij hier uit? Hij móest naar de blauwe wolkjes! Hij keek zo afwezig onder de les dat de lerares zei: Peter! Wat ius er met jou? Je bent er helemaal niet bij! Peter schrok op. Huh? Euh... Ben je ziek of zo? Je ziet er zo wit uit! De lerares keek hem bezorgd aan. Met een ruk schoot Peter overeind. Dat was het! Als hij ziek was, mocht hij naar huis en dan... Hij streek over zijn hoofd en zei met een zielige stem: Ik heb hoofdpijn en ik heb het soms koud en dan weer heet. Dan heb je koorts, ga maar naar huis, joh! Peter knikte opgelucht en hij verliet het schoolgebouw.
|
|
OK
|
17 Aug 2010, 20:16:15
|
Roos :
|
Hij trilde van opwinding. Hij werd door iets getrokken... Hij liep, maar toch leek het alsof hij zélf niet liep! Alsof iemand steeds zijn voeten verzette in de richting van de blauwe wolkjes... Hij begon steeds harder te lopen, op het laatst rende hij. Hij hijgde en rustte even uit. Peter keek om zich heen. Waar was hij eigenlijk...? Hier was hij nog nooit geweest! Hoe moest hij straks nou naar huis toe gaan? Hij voelde een sterke drang om op te staan en door te lopen. Na een tijdje stevig door gelopen te hebben, bleef Peter stokstijf staan. Daar was een open plek, met een huisje, met blauwe wolkjes die uit de schoorsteen kwamen! Langzaam liep hij naar het huisje. Behoedzaam keek hij door een van de ruitjes, maar meteen trok hij zijn hoofd weer weg, om even later weer voorzichtig naar binnen te gluren. Daar stond een ketel!
|
|
OK
|
17 Aug 2010, 20:22:47
|
Roos :
|
In die ketel zat een soort brij, die pruttelde. Het leek er op dat niemand thuis was. Dus liep Peter voorzichtig naar de deur en opende die. Hij zat niet op slot. Hij zette één voet over de drempel... toen de tweede... Hij verzette nog een stap. Plotseling voelde hij zich vreselijk bang worden. Wat was er aan de hand?! Hij hoorde iets hijgen; was het de wind? Langzaam draaide hij zijn hoofd naar achteren. Wat was daar aan de hand!! Er klonk een harde knal. Voordat de Peter zijn hoofd helemaal omgedraaid had, wist hij het. De deur! Nu kon hij niet meer weg! Hij werd overspoeld door angst. Peter greep de deurkruk, er zat geen beweging in. Hij had de neiging om hard te gaan huilen. Waar was hij nu weer in beland? Wat was dit eigenlijk voor huisje? Oh, hij wilde terug naar zijn ouders! Terug naar zijn moeder! Maar dat kon niet... Toen klonk er een onheilspellend gelach. De rillingen liepen over Peters rug. Hij sprong achteruit, niet nadenkend dat hij tegen de deur aanviel. Vol angst keek hij naar de gedaante die de trap af kwam...
|
|
OK
|
17 Aug 2010, 20:28:55
|
Roos :
|
Weer lachte de schim. De schim was nu zo dicht genaderd dat Peter kon zien wat het was: Een vrouw. Een hele knappe zelfs. Wat deed die hier? Wat was dit? Hij trilde over al zijn ledematen. Hij wilde weg; vluchten! De vrouw kwam steeds naderbij en greep toen Peters handen en sleurde hem naar een stoel. Daar werd hij vastgebonden. De vrouw liet hem even alleen, zodat Peter weer rustig na kon denken. Hier was geen ontkomen aan, bedacht hij. Hij kon beter er achter gaan komen wat en wie die vrouw was! Misschien kreeg hij later een kans tot vluchten? Weg van die vrouw? Weg van die ketel waar de blauwe wolkjes uitkwamen en waar die vrouw nu in zat te roeren? Langzaam deed hij zijn mond open, maar er kwam geen geluid uit. Hij hoestte even. Met schorre stem zei hij: Wie... wie bent u...? De vrouw stootte weer dat vreselijke lachje uit. Ik ben Isabella! Zei ze dreigend met een stem die niet bij haar uiterlijk pastte. Je wilt zeker weten waarom je hier bent? Vervolgde de vrouw. Verbijsterd knikte Peter.
|
|
OK
|
17 Aug 2010, 20:38:12
|
Roos :
|
Nu als je het zo graag wilt weten... Je komt hier toch niet weg, dus ik kan het je net zo goed vertellen. Peter schrok. Was deze vrouw dan toch een heks... wilde ze hem omtoveren of iets dergelijks? Ik woonde vroeger in jullie stad, vertelde Isabella verder. Maar ik werd er verdreven, dat is al erg lang geleden. Jouw ouders waren nog niet geboren. Echt een heks! Dacht Peter, hoe kan ze anders ouders zijn dan mijn ouders en toch zo jong en knap er uit zien? Ik werd hier dus verdreven, maar nu ben ik terug om wraak te nemen! Door mijn toverbrouwsel zullen alle kinderen uit de omstreken hierheen komen, uit zich zelf. Niemand zal ze tegen kunnen houden. Ik zal ze hier houden en ze opleiden tot heksen, tovenaars, losgeld voor ze vragen... Alles! Hun ouders zullen ze niet terug zien vóór ze een flink bedrag te hebben betaald. En jíj! Jij bent de eerste, het eerste domme kind dat naar me toe komt... Ze lachte gemeen. Jóú wacht het verschrikkelijke... Zei ze met angstaanjagende stem. Jou wacht het verschrikkelijkste, omdat je de eerst bent... Peter kroop in elkaar van angst. Waar had dat mens het over?
|
|
OK
|
20 Aug 2010, 22:21:50
|
Nanine Kamp :
|
Maar Isabella zei niets meer. Ze boog zich naar haar pot en roerde erin verder. Wolkjes stegen eruit. De blauwe wolkjes die Peter zo aangetrokken hadden. Peter sloot zijn ogen toen hij ze zag. Waarom hij? Wat had hij fout gedaan?
Tot zijn schrik merkte hij dat zelfs het sluiten van zijn ogen niet werkte. Daar waren de wolkjes weer! Als in een droom stegen de wolkjes voor hem omhoog. Omhoog, omhoog. En toen ook weer naar beneden. Ze begonnen te draaien, te tollen, en Peter merkte dat hij zijn bewustzijn verloor.
|
|
OK
|
20 Aug 2010, 22:27:59
(Gew: 20 Aug 2010, 22:30:57)
|
Nanine Kamp :
|
Toen Peter weer wakker werd, merkte hij dat hij in een kooitje zat. Nou ja, kooitje...? Het ding was vreselijk groot. Peter keek om zich heen, maar viel toen bijna voorover. Verschrikt strekte hijn armen uit. Maar toen merkte hij dat hij geen armen meer had, maar vleugels! Grote, wijde vleugels van vlees. Niet van veren, zoals hij ze van de vogels kende. Het leken meer een soort zwemvliezen. En toen wist hij wat voor vleugels het waren. Van een vleermuis! Peter schrok geweldig. De heks had hem toch niet in een vleermuis veranderd? Zou ze dit bedoeld hebben toen ze hem vertelde dat hij het allerverschrikkelijkste zou krijgen?
|
|
|
|
Let op: U bent niet ingelogd! Log in
|
|
|
|
|