'Pitty's laatste kostschooljaar'
|
nanny, 3 Dec 2007, 04:33 pm:
|
Van 'Pitty's laatste kostschooljaar' herinnerde ik me niet veel meer. Samen met het eerste boek, lijkt dit laatste boek een beetje buiten de serie te vallen. Bij het eerste boek kwam dat omdat het verhaal toen nog moest opstarten. Belangrijke personages zoals Linda met haar zure-gezichten boek waren er nog niet, of deden nog niet echt mee zoals bij Irene het geval was. In dit laatste boek komt het omdat de aandacht verschuift naar de tweede klas, de klas waarin Pitty’s zusje Lizzie zit.
Ten opzichte van het vijfde deel van de serie hebben we weer een enorme sprong gemaakt. We komen terecht in het laatste trimester van de zesde klas. Het allerlaatste trimester dat Pitty op Malory Towers zal doorbrengen. Er wordt verteld dat Pitty sportleidster is geweest, meerdere malen klassenvertegenwoordigster en dat ze nu al weer twee trimesters leidster van de hele school is. Pitty is een belangrijk figuur op school geworden. Maar dit is nu haar laatste trimester, en Pitty heeft zich vast voorgenomen van iedere minuut te genieten en alles goed in zich op te nemen.
Ze verwacht niet dat er nieuwe meisjes in haar klas zullen zijn, maar tot haar verbazing zijn er twee nieuwe meisjes: Yvonne, een Franstalig nichtje van Mamzelle Rougier, en Amanda. Amanda’s school is afgebrand, en daarom heeft ze naar een andere school moeten omzien. Haar oude school was het summum op sportgebied, en Amanda is dan ook erg goed in sport. Zowel in tennis als in zwemmen. Met het zwemmen wil ze zelfs volgend jaar aan de Olympische spelen meedoen. Ze kijkt neer op de sportfaciliteiten van Malory Towers, en het prachtige zwembad van de school vindt ze veel te klein.
Eline is er ook weer. Haar moeder heeft besloten dat Eline na dit trimester naar een heel chique school in Zwitserland mag gaan. En Eline kan over niets anders praten. Haar vader wil het eigenlijk niet, maar Eline en haar moeder hebben hun zin doorgezet. Haar vader is hier heel down onder geworden. Maar Eline is zo boos op hem dat ze niet doorheeft dat er meer aan de hand is. Wanneer hij haar naar school brengt, neemt ze niet eens afscheid van hem.
Maar de meeste aandacht trekt een meisje uit de klas van Lizzie. Haar naam is Jo, en haar ouders zwemmen van het geld. Haar vader is erg luidruchtig, vol branie, en onverschillig voor Jo. Van hem mag Jo doen wat ze wil. En hij moedigt haar aan de slechtste van de klas te zijn.
Nu Pitty en haar vriendinnen in de zesde klas zitten, kunnen zij geen streken meer uithalen. Maar het gemis daarvan wordt ruimschoots goedgemaakt door de tweede klas, en Julie’s apparaatjes. De klas haalt diverse streken uit, waarvan een zelfs in de klas van de zesde! Het vuurwerk aan streken lijkt op een afscheidsschot, en ik denk dat dat precies is wat Enid heeft willen bereiken.
Amanda kijkt neer op het sportonderwijs van Malory Towers. Ze vertelt zelfs dat de school een belangrijk talent niet opmerkt. Wanneer de zesdeklassers vragen wie dat grote talent dan wel niet is, onthult Amanda dat het Julie, het nichtje van Alice is. Om te laten zien dat ze gelijk heeft zal Amanda Julie gaan trainen. Julie is inderdaad talentvol, maar ze is strijdlustig en niet gewend iemand te gehoorzamen. De trainingen zijn dan ook een bron van vermaak voor de toegestroomde toeschouwers. Maar Amanda kan wel trainen, zij het op een harde, afmattende manier. Julie, in het begin gevleid door de aandacht van de zesde klasser, houdt het een paar weken vol. Maar daarna krijgt ze ruzie met Amanda en stopt met de trainingen.
Door een akkefietje met haar overvloedige geld, is Jo in problemen gekomen. Ze is radeloos, en ze loopt weg. Ze is van plan naar huis te reizen, maar zo ver komt ze niet. Ze wordt gevonden en terug gebracht naar school. Juffrouw Grayling is hard tegen haar. Ze heeft Jo’s vader gebeld, en ze verzoekt de man Jo mee naar huis te nemen. Op Malory Towers is ze niet langer meer welkom. Jo’s vader ziet in dat niet Jo, maar hijzelf de ware schuldige is, omdat hij Jo altijd heeft opgehitst tegen de school. Het lijkt erop dat de man zijn leven zal gaan beteren, en Jo een betere kans zal geven op een volgende school.
De volgende gebeurtenis is wanneer Amanda ’s ochtends vroeg gaat zwemmen in de open zee. Zwemmen in zee is niet toegestaan, omdat de stroming er heel sterk is; maar Amanda denkt dat ze het aankan. Maar ze blijkt het niet aan te kunnen, en wordt door de stroming meegesleurd naar de rotsen. Net op tijd wordt ze gered door Julie die ’s ochtends ook vroeg was opgestaan en haar in de zee heeft gezien. Maar er kon niet worden voorkomen dat Amanda toch de rotsen gevoelig raakte en haar been heeft opengehaald. Ze kan voorlopig niet meer sporten, en misschien wel helemaal niet meer. Maar Amanda is moedig. (Ik vind haar zelfs erg moedig.) Ze klaagt niet over haar lot en besluit de lagere klassen te helpen met hun trainingen. Julie doet ook weer mee, en dankzij Amanda’s inspanningen wint Malory Towers een heleboel wedstrijden.
Dan komt er slecht nieuws voor Eline. Haar vader ligt in het ziekenhuis, en men vreest voor zijn leven. Eline moet haastig van Malory Towers vertrekken. Gelukkig blijft haar vader in leven, maar Eline kan niet naar de dure school in Zwitserland toe. Ze moet een baantje zoeken en genoegen nemen met veel minder.
En dan breekt de laatste dag aan, met de bekende chaos. De dag waarop Pitty afscheid neemt van Malory Towers, en wij van haar.
Dit boek is duidelijk een afscheid van de serie: alles wordt in dit boek afgesloten. Maar eigenlijk vind ik dat het merendeel al afgesloten is en dat dit boek een soort mosterd na de maaltijd is. Het is dan ook niet voor niets dat het boek meer over de tweede dan over de zesde klas gaat. Het verhaal van Pitty zelf is ook al in deel vijf afgesloten. Pitty heeft haar hoogtepunt gehad bij de musical in de vijfde, en in dit boek speelt ze dan ook nog nauwelijks een rol. Ze is alleen nu leidster van de school, wat ik beschouw als een soort bevestiging van haar eerdere hoogtepunten. Maar enkele open eindjes zijn er nog wel.
Daar is de zaak met Eline, die als een rode draad door alle delen heen heeft gespeeld. In alle delen heeft Eline flauw gedaan, en steeds heeft ze de kous op de kop gekregen. Maar alle keren heeft dat haar niet veranderd. Ook in dit boek geeft ze er blijk van er nog steeds niets van te snappen. Dit keer zijn er geen nieuwe meisjes om mee flauw te doen, maar nu schept ze op over haar Zwitserse school. Dit opscheppen eindigt in de dramatische gebeurtenis van haar vader. En het is te hopen dat Eline nu wel zal veranderen. Maar ik verwacht van niet. Vreemd genoeg blijft Marlene op de achtergrond. Ten eerste horen we niets van haar, ze is immers toch even flauw. En dus moet over haar persoontje toch ook sappige verhalen te vertellen zijn. Maar daar horen we niets van. En ten tweede horen we niets meer van de vriendschap tussen de beide meisjes. Deze lijkt niet meer te bestaan, hoewel ik vanuit deel vijf wel zou verwachten dat Marlene zou doorgaan met klitten aan Eline.
Nu zo terugkijkend, vind ik Eline geen echt persoon. Ze heeft zo vaak de kous op haar kop gekregen. En aan het eind heeft ze zelfs een spiegel voorgekregen. Regelmatig lazen we dat Eline probeerde zichzelf te veranderen. Maar elke keer aan het begin van een nieuw deel, viel ze toch weer terug in haar oude rol. Ik denk dat dat niet kan. Eline zelf moet het terugkerend patroon in haar daden toch ook zijn opgevallen. Daarom denk ik dat Eline de personage is geweest die door Enid is gebruikt om de rol van slechterik te spelen. De benodigde karaktereigenschappen waren steeds zo gelijk dat Enid ervoor heeft gekozen hiervoor steeds dezelfde figuur te nemen. En dat was Eline. Eline’s afrekening wordt aan het eind heel dramatisch neergezet: Juffrouw Grayling probeert aan het begin van het trimester via Pitty haar nog een maal tot andere gedachten te brengen; en dan laat ze het meisje over aan het lot, die dan ook genadeloos toeslaat. Sommige zien dit als een conclusie vanuit de hele serie, maar ik zie het meer als weer een situatie waarin een slechterik nodig was, en waar Eline die rol prachtig kon vervullen.
Onverwacht, en waarschijnlijk niet eens bewust, zag ik nog een verbinding tussen het eerste en laatste deel, die in het laatste deel werd afgesloten In het eerste deel heeft Pitty een ernstig gesprek met Juffrouw Pott wanneer Pitty’s werk slechter en slechter wordt. Juffrouw Pott vertelt Pitty dat het belangrijk is je op een ding te concentreren. Alleen zo kun je resultaten boeken. Tijdens de hele periode dat ik met deze serie bezig ben geweest, heb ik veel over deze uitspraak zitten puzzelen. Wat bedoelde Enid met dat je je op een ding moet concentreren? Mag je dan niet meerdere zaken naast elkaar doen? En wat met hobby’s naast je werk?
Pas in dit zesde deel zag ik eindelijk het antwoord. En wel in de gebeurtenissen met Julie. Julie barst van de talenten. Ze kan goed zijn in werkelijk alles, als ze het maar goed oppakt. Maar Julie pakt niets op. Ze fiets fluitend door het leven, en ziet haar talenten vooral als gemak. En dus eindigt ze als middelmatig. Met de sport laat Enid Blyton zien wat een verschil het maakt als je je talenten serieus neemt. Julie gaat trainen, en opeens zit ze op een veel hoger niveau dan wie dan ook van haar klasgenoten ooit kan bereiken. Enid’s statement in het eerste boek gaat dan ook niet over het doen van slechts een ding, maar het gaat over toewijding aan je talenten. Dat je je talenten niet moet zien als zaken die handig zijn om te hebben, maar dat je er serieus aan moet werken. En zo zit in de serie onverwacht een les die ik nog niet eerder had gezien. En zo wordt ook Julie’s case in dit deel afgehecht.
Jo’s zaak, hoe interessant hij ook is, vind ik in deze serie eigenlijk niet thuishoren. Hij staat los van het grote verhaal, en speelt zich bovendien ook nog in een andere klas af. Het lijkt erop dat deze zaak als bladvulling is gebruikt. Ook Yvonne lijkt te zijn opgevoerd om t.z.t. als bladvulling te kunnen gebruiken. Helaas is dat niet nodig geweest, en zo is Yvonne, hoe veelbelovend ook, altijd op de achtergrond gebleven. Dat is jammer Bij Yvonne denken we allemaal meteen aan Claudine van de Dolle Tweeling serie. En bij de introductie zat ik dan ook alvast te smullen van de gebeurtenissen die de meisjes met Yvonne zouden beleven. Maar deze gebeurtenissen zijn niet gekomen. En dat is jammer.
Maar de serie zou niet compleet zijn geweest wanneer we Pitty niet in de zesde klas zouden hebben gezien, en dat is het hoofddoel van dit boek geweest.
|
Schrijf een antwoord:
|