'Recensies bij Bol.com.'
|
nanny, 12 Nov 2007, 12:18 pm:
|
Nu bol.com ook tweedehands boeken verkoopt, tref je er ook weer oude Enid Blyton boeken. Ik was verbaasd te zien dat bij deze boeken ook recensies zaten. Maar toen ik ze nieuwsgierig las, vielen ze behoorlijk tegen. Hieronder heb ik ze van de dolle tweeling verzameld, om je een beeld te geven:
De dolle tweeling naar kostschool
Als de verwende tweeling Ann en Pat op een kostschool door eigen gedrag in een isolement geraken, kiezen ze al gauw voor de vriendschap met klasgenootjes en voor aanpassing aan regels en gewoontes. Een oppervlakkig, wel vlot, maar slordig geschreven verhaal. Moralistisch, met overdreven zwart-witte geschetste figuren en een sterke nadruk op goed en kwaad. Prestatie en school-eer zijn van groot belang. Nederlandse kinderen zullen zich moeilijk kunnen identificeren met de kostschoolsfeer waar strenge regels heersen en van enige gelijkwaardigheid tussen volwassenen en kinderen geen sprake is. Ouderwetse rolpatronen vieren nog hoogtij. Saaie lay-out, geen illustraties. Nieuwe gekleurde, niet al te fraaie omslag die de leeftijd van de meisjes beter weergeeft. Vanaf ca. 10 jaar.
(Biblion recensie, K. De Jong-v.d. Bosse.)
De dolle tweeling op avontuur
NBD|Biblion:
De dolle tweeling beleeft weer van alles op hun Engelse kostschool voor 'keurige' meisjes. Dat de meisjes eigenlijk niet zo keurig zijn blijkt al gauw. Er wordt onderscheid gemaakt tussen sportief-niet-keurig en nuffig- of stiekum-niet-keurig. Het laatste is natuurlijk wel het ergste dat je kan zijn. Verhaal zonder veel diepgang, waarin truttigheid hoog in het vaandel staat. Binnen de kostschool spelen alleen vrijgezelle vrouwen en meisjes een rol en daarbuiten moeders, vaders en mannen al dan niet met goed of slecht bestempeld. Het taalgebruik is slecht; korte hoofdstukken, tamelijk kleine letter en ruime interlinie. De titel suggereert een heel ander soort verhaal. Suggestieve, verstrooiingslektuur voor ca. 9 à 10-jarigen. Nieuw, gekleurd omslag.
(Biblion recensie, T. Huijsmans.)
De dolle tweeling in de tweede:
NBD|Biblion:
Kostschoolverhaal waarin, in tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, ongeveer 10 meisjes afwisselend de hoofdrol vervullen. De vele dialogen eindigen vaak met "riep, jammerde, zuchtte, schaterde enz. ze uit"; ook uitroeptekens worden veelvuldig gebruikt. Door het steeds wisselen van perspektief en chronologie is het verhaal niet altijd even makkelijk te volgen. Aan het eind zijn de meisjes uit de 2e klas allemaal even aardig tegen elkaar en dikke vriendinnen, zo geworden door de goede en opvoedende invloed van de klas - ook al waren sommigen in het begin dom en lui, kattig of verlegen en teruggetrokken. Het kostschoolgegeven komt eigenlijk nauwelijks uit de verf- over huiswerk bijvoorbeeld wordt niet gepraat. De indruk bestaat dat deze situatie min of meer de kapstok is waaraan de gebeurtenissen zijn opgehangen. Pocketboekje, smalle bindmarges, nieuwe gekleurde omslagtekening. Niet spannend of opwindend maar het zal wel gelezen worden door kinderen vanaf ± 10 jaar.
(Biblion recensie, Redactie..)
De dolle tweeling in spanning
De plaats van handeling is een Engelse kostschool, de hoofdpersonen zijn enkele 16-jarige meisjes uit de vierde klas. Gebeurtenissen zoals ouderbezoek, verjaardagen, lerares dwarszitten, vormen het verhaal, met daartussendoor spanning oproepende elementen zoals een nachtelijke picknick, kleine diefstallen en een geheimzinnige broer. Zowel de omslag als de "streken" van de meisjes doen denken aan 10-jarigen. De dolle tweeling zit zelf niet in spanning (zoals de titel suggereert) maar maakt onopvallend deel uit van de klas. De opvallende figuren zijn stereotiepen: een lastige 'matrone', het rijke doch hooghartige meisjes, het arme meisje dat zich rijk voordoet, het originele type van wie nooit iets kwalijk genomen wordt. Bekend type verhaal dat zich in niets onderscheidt van andere boeken van deze auteur. Kleine druk, smalle bindmarge, nieuwe gekleurde omslagtekening.
(Biblion recensie, A. Freeman-Smulders.)
De dolle tweeling overwint
NBD|Biblion:
Voortkabbelend verhaal over de belevenissen van de leerlingen van een Engelse kostschool, tijdens hun laatste trimester in de 5e klas. Thema: haat en nijd onder meiden, jaloezie en roddel. Karakters hangen samen met het uiterlijk (dik is dom en slecht, erg knap is sluw). De titel past niet bij het verhaal, want de dolle tweeling komt er nauwelijks in voor. Het geheel past niet meer in deze tijd, vanwege het ouderwetse taalgebruik, en de achterhaalde toestanden tussen de leerkrachten en de leerlingen onderling op de kostschool (oorspronkelijke druk 1945). Veel drukfouten, een kleine letter, een smalle bindmarge en een gekleurd omslag.
(Biblion recensie, Redactie..)
(Zoals je ziet, kon ik van een boekje de recensie niet vinden)
Je zal als verantwoorde ouder maar op deze recensies stuiten ! Dan schrik je je toch een hoedje!
Wat mij als eerste aan de recensies opviel, is dat niets wordt geschreven over Enid’s kunst om verhalen te vertellen. Het feit dat er iets in haar boeken is, dat er voor zorgt dat miljoenen kinderen van over de hele wereld haar boeken verslinden. Deze sterke eigenschap wordt niet onderkend en in plaats daarvan worden andere, oppervlakkiger punten genoemd. Zoals:
- Ouderwets, truttig (Tja, dat heb je met oude boeken)
- Moeilijk te identificeren met de kostschoolsfeer. (Hier komt het cultuurverschil tussen Engeland en Nederland tot uiting.)
- Slordig geschreven. (Inderdaad was Enid niet altijd netjes. Ook werden haar boeken nauwelijks gereviseerd voordat ze werden gedrukt. Dus er zijn diverse fouten in haar boeken.)
- Oppervlakkig, niet veel diepgang. (Ik denk dat voor kinderboeken toch een redelijke diepgang in de boekjes zit. De belevenissen van de meisjes, en de levenslessen die tussen de regels door worden verteld, hebben op mij altijd een diepe indruk gemaakt.)
- Stereotype hoofdpersonen (De kracht van Enid Blyton is dat zij veel aan de verbeelding overlaat. Met een paar woorden weet ze al een plaatje te schetsen die daarna in het hoofd van de lezer verder wordt gevormd. Dit is een krachtig instrument, omdat de lezer het beeld dat hij zo krijgt als de zijne beschouwd, en het zo meer zal koesteren. Voor de oppervlakkige lezer lijken de beschrijvingen van de personen daarmee stereotiep. Maar in werkelijkheid zijn ze dat niet. Wanneer je beter leest, zie je dat er wel degelijk diepgang in zit.)
- Karakters hangen samen met het uiterlijk (Ja, dit was een zwak punt van Enid. Waarschijnlijk ingegeven door de tijdgeest.)
- Titels passen niet bij het verhaal. (De titels zijn in de Nederlandse vertaling ongelukkig gekozen. In het Engels is van ‘Dolle tweeling’ geen sprake, maar heet de serie ‘St Clares’, naar de school genoemd, en is daarmee veel toepasselijker.)
Bij mij is de indruk ontstaan dat de boekjes door de recensenten oppervlakkig, en al met een bepaald beeld vooraf, zijn gelezen.
De recensies geven goed het beeld neer zoals door de zittende Nederlandse schrijverswereld over het werk van Enid Blyton wordt gedacht. En dat is jammer. De goede kanten van het werk van Enid worden genegeerd: haar kracht waarmee ze miljoenen lezers aan zich wist, en ook nog weet, te binden. Er wordt niet onderzocht waarin deze kracht ligt. Er wordt niet onderzocht wat precies in de boeken voor haar populariteit heeft gezorgd. Haar schrijfstijl wordt niet onderzocht. En dat is jammer, want hierdoor wordt de kracht niet hergebruikt om vandaag betere boeken te maken dan gisteren. En blijft een kans liggen.
Ja, sommige minpunten zijn waar. De cultuur in de boeken is een heel andere dan de cultuur nu en hier. Maar dat zijn punten waar je als lezer alleen maar van kan leren. Leren over het verschil tussen nu en vroeger. Tussen onze cultuur en die van een ander land. De boekjes zijn daarom niet voor mensen die alleen oppervlakkige boeken en boeken die volgens het huidige moderne stramien lopen, willen lezen. Maar voor mensen die bereid zijn zonder vooroordelen naar een bepaalde situatie te kijken. En daar het beste uit willen halen. Die ook in boeken die niet helemaal aansluiten bij het huidige leven hier, de goede punten kunnen zien.
Gelukkig waren de opmerkingen van klanten over de boekjes een stuk positiever. En daarmee zie je de grote kloof tussen de gevestigde schrijverswereld en de lezers.
|
Schrijf een antwoord:
|