'Robbert Jan en het geheimzinnige hotel.'
|
nanny, 28 Aug 2007, 07:02 am:
|
De afgelopen weken heb ik het boek 'Robbert Jan en het geheimzinnige hotel' gelezen. Dit is het laatste boek uit de Robbert Jan reeks.
Eerst een samenvatting van de inhoud:
Diana en Rogier zijn aan het inpakken voor een zomervakantie met hun moeder. Omdat hun vader niet mee kan, zal Juffrouw Peper mee gaan. Met zijn vieren zullen ze er met de caravan op uit trekken, en van plek naar plek reizen. De kinderen verheugen zich er heel erg op.
Maar helaas komt iets tussendoor. Onderweg krijgen ze bericht dat de zus van Rogiers moeder erg ziek is. Moeder moet haar vakantie afbreken, en laat de kinderen en juffrouw Peper in de caravan achter.
Gelukkig heeft Robbert Jan het bericht op de radio ook gehoord. Hij snapt direct wat er aan de hand is, en hij komt te hulp. De caravan zal naar een mooi plekje worden gesleept, en daar zullen Rogier en Diana, met Robbert Jan en Juffrouw Peper de vakantie verder doorbrengen. Al gauw wordt gekozen voor een plekje aan zee. Op hun zoektocht naar een geschikt hotel komen ze in een klein dorpje. De eigenaresse van de winkel daar wijst hun het hotel van haar zoon. Daar moeten ze eens een kijkje nemen. Dat doen ze. Het hotel heet 'Hotel de Duindistel' en staat op de top van een duin. Het heeft een prachtig uitzicht. Van dichtbij lijkt het op een oud kasteeltje. Het bevalt de kinderen uitstekend, en ze besluiten daar te blijven. De caravan wordt in de tuin gezet. Daar zullen de jongens in slapen. Diana en juffrouw Peper kiezen in het hotel een kamer uit. Ze vinden een kamer met een prachtig uitzicht, en besluiten die te nemen. Maar helaas probeert de eigenaresse van het hotel hun op andere gedachten te brengen. Volgens haar is een andere kamer veel beter. Maar juffrouw Peper is vasthoudend en kiest de kamer met het uitzicht. Zo begint de vakantie aan zee.
Besloten is dat Sproetje met zijn hond Crazy ook zullen komen. Sproetje is een wees en logeert om beurten bij famillieleden. Op dit ogenblik was hij net bij de tante die ziek geworden is. Daar kan hij nu niet meer blijven, en hij is maar al te blij dat hij naar zee mag. Hij arriveert de volgende ochtend onverwacht vroeg, en helemaal smerig. De onrust begint meteen. Omdat hij zijn eigen kleren niet bij zich heeft, besluit Sproetje in het dorp tweedehands kleren te kopen. Hij koopt een grote trui, en een vreemde pet, en ziet er daarin uit als een zwerver. De anderen lachen hem uit. En beledigd gaat Sproetje in zijn eentje in de duinen zitten. Hij heeft een brief van zijn schoolvriend in geheimschrift gekregen, en die gaat hij ontcijferen.
De jongen is hoogst verbaasd als plotseling een vreemde man op hem afkomt, en hem sommeert die brief af te geven. De man is ruw, en Sproetje doet maar wat hij vraagt. Maar het is vreemd. Maar de oplossing blijkt, wanneer de kinderen iemand zien lopen die net zo gekleed is als Sproetje was. Het lukt Sproetje contact met de jongen te maken, en hij weet de brief te krijgen die de man eigenlijk had willen hebben. Maar wat nu ?
In het dorp luisteren de kinderen een ruzie af. De man die Sproetjes brief zo ruw heeft afgepakt, is erachter gekomen dat het niet de goede brief was. Hij maakt ruzie met de vader van de jongen die de brief aan hem zou geven. De jongen wordt erbij gehaald, en spoedig weten de mannen dat iemand als Spoetje de brief moet hebben. Er worden dreigementen richting Sproetje geuit, maar ook horen de kinderen dat a.s. vrijdag iets gaat gebeuren.
Tot hun grote schrik ontdekken ze dat de man van de brief ook in hun hotel logeert. Sproetje zit er danig mee in zijn maag. Hij doet van alles om de mannen te ontlopen.
Wanneer de kinderen op een middag op het strand liggen, ontdekken ze de mannen weer. De mannen verdwijnen in wat een lange gang door de duinen blijkt te zijn. Robbert Jan en Rogier besluiten de komende nacht de gang in de gaten te houden. En als iedereen slaapt, staan zij weer op. Inderdaad wordt in de nacht met een boot dozen aan land gebracht. De mannen verdwijnen met de dozen in de onderaardse gang, en de jongens sluipen hun achterna. Ze weten zich te verstoppen wanneer de mannen terugkeren, en gaan daarna verder op onderzoek uit. Daar, aan het eind van de gang, vinden ze wat de mannen aan land hebben gebracht, en een verrassende ontknoping volgt.
'Robbert Jan en het geheimzinnige hotel' is alleen als hardcover in de Omega-serie verschenen. Dat is jammer, want de boeken in deze serie zijn ingekort ten opzichte van het Engelse origineel. En je merkt dat vaak eigen zinnen zijn gebruikt. Ook is veel aan de tekst veranderd om het Hollandser te laten zijn. Zo zal het hotel in het originele Engelse boek helemaal niet op een duintop staan, maar op de top van een klif. En een lange gang in de duinen, lijkt mij heel moeilijk met al dat zand. Toch heeft het duinlandschap ook wel iets. Bij mij brengen beschrijvingen over duinen altijd goede herinneringen naar boven, en een hotel dat 'De Duindistel' heet klinkt heel mooi. Zo heeft het boek wel het goede gevoel voor mij.
Het avontuur zelf vond ik een beetje rommelig. In het begin is een hoop gedoe over een geheimzinnige brief, maar later verdwijnt deze brief helemaal in de vergetelheid. En er is nergens een direct gevaar, alleen wanneer Sproetje door een van de mannen dreigt afgerammeld te worden en Crazy hem te hulp schiet. Voor de rest is het verhaal tam. Ook vind ik het jammer dat aan het eind Crazy iets te laat begint met blaffen. Dat had hij veel eerder moeten doen. Daardoor komt de eind-oplossing nogal 'gemaakt' over, en dat was echt niet de opzet. Iets eerder blaffen van Crazy had dat kunnen verhelpen, denk ik.
Tot slot een stukje dat ik heel mooi vond. Sproetje is net door Juffrouw Peper grondig in bad gestopt. De juffrouw is nu weg, en Sproetje moet de boel opruimen:
Crazy rende jankend naar de deur. Opeens was hij bang, dat z'n baasje hem toch nog in bad wilde doen.
"Ik ben nog niet klaar, ouwe jongen, nog even geduld," zei Sproetje terwijl hij in het bad keek, waarin het vuile water een zwarte streep achtergelaten had. "Kom eens kijken, Crazy, hoe moet ik dat schoon krijgen?"
Crazy zette z'n voorpoten op de badrand en keek aandachtig naar het vuile water. Kijken vond hij best, als hij er maar niet in hoefde. Het was voor Crazy onbegrijpelijk waarom iemand in bad ging.
Opeens boog Sproetje zich over Crazy heen en snuifde eens extra goed. "Zeg, jij ruikt helemaal niet fris," zei hij. "Het lijkt me een goed idee om jou ook in bad te stoppen, dan kun jij meteen het bad schoonmaken..."
|
|
Leonie, 6 Sep 2007, 11:00 pm:
|
Ik vond het boek idd ook tegenvallen.
De rest van de Robbert Jan reeks was veel en veel leuker om te lezen.
Bovendien vind ik het voor geen meter staan in mn boekenkast, die ene hardcover. Het past er gewoon echt niet bij!
|
|
nanny, 10 Sep 2007, 08:22 am:
|
Hallo Leonie !
Ik zelf vond 'en de geheimzinnige Mr X' iets erger. Er is daar nauwelijks sprake van een mysterie, en als er dan een komt, verklapt Robbert Jan meteen hoe het zit. Dat is heel erg jammer. Wat ik wel leuk aan dat boek vond, waren de winterse taferelen. Gloeiend van het spelen in de kou binnen komen en dan meteen aan tafel voor een heerlijke maaltijd. Jeugdherinneringen ! Nu moet ik eerst zelf voor die maaltijd zorgen :-(
Maar deze twee boeken zijn echt de mindere boeken. De eerste vier boeken uit de serie zijn hardstikke leuk.
Wat betreft het staan in de boekenkast: ik vind de boeken met de harde kaft leuker dan de pockets, dus ik spaar die. En zo heb ik zelf dat probleem niet. Maar het allerbeste zijn die oude prisma-boeken, omdat daar de originele tekst meer is aangehouden. Jammer dat deze alleen van de eerste drie RJ-boeken zijn.......
Groetjes !
nanny
|
Schrijf een antwoord:
|