|
Uit: 'De avontuurlijke vier doen een vreemde ontdekking': 'Oké, Tom, ga jij met de meisjes lunchen, dan blijf ik hier om de wacht te houden,' antwoordde Andy. 'Maak geen vuur, want dan zien die Duitsers de rook. Als je wat warms wilt maken, kun je het oliekacheltje gebruiken. Breng, als je wilt, voor mij maar een hapje mee.' 'Prima,' zei Tom gretig, en hij kroop achteruit over de rotsen tot hij niet meer kon worden gezien. Zijn zusjes volgden hem op de voet. Ze aten haastig en gunden zich geen tijd om iets warm te maken. Toen maakten ze een lunchpakket klaar voor Andy en gingen meteen weer naar hem toe. Ze waren nog maar net halverwege toen ze een vreemd, ronkend geluid hoorden. Alle drie bleven ze staan om te luisteren. 'Het watervliegtuig stijgt op!' riep Tom uit. 'Kijk, daar heb je het!' schreeuwde Jill. 'Laat je plat op de grond vallen, anders zien ze ons!' Jill had het toestel al in de gaten toen het nog maar net boven de rand van het klif te zien was. Ze lieten zich alle drie op de grond vallen en bleven liggen zonder zich te bewegen. Het vliegtuig ronkte over het eiland. Het steeg steeds hoger; op het laatst was er vanaf de grond alleen nog maar een stipje van te zien. 'Dat scheelde maar een haartje!' zei Tom. Hij ging rechtop zitten. 'Nou!' stemde Jill met hem in. 'Ik schrok me naar!' |
