|
Uit: 'De rivier van avontuur': "Het lijkt wel of we naar de diepten van de aarde gaan," zei Philip tegen Jack. "Luister eens, wat is dat voor een geluid?" Ze luisterden allen en Tala verbleekte van schrik. "Dat is een waterval, een waterval!" riep hij, boven het gebrul van de rivier uit. Jack klemde zich in paniek aan Philip vast. "Hij heeft gelijk. We komen bij een waterval. Een reusachtige ondergrondse waterval. We zijn een stuk onder de grond nu, het is zo donker. Verdorie, Philip, de boot zal door de waterval worden meegesleurd en wij zullen te pletter slaan." Het geluid werd steeds luider in het rotsachtige ravijn. De meisjes drukten hun handen tegen hun oren, versteend van angst. Tala was ook erg bang, maar hij had nog steeds zijn hand op het stuur, en probeerde de boot in bedwang te houden. Hij gaf plotseling een gil. "We komen bij de waterval." De kinderen hoorden alleen nog maar het gebrul van de waterval voor hen. Ze zagen ook niets want het ravijn lag nu te diep om wat zonlicht door te laten. Ze konden zich alleen nog maar aan elkaar vastklampen. |
