|
Uit: 'Pitty naar kostschool': Na het souper gingen alle eerste-klassers, gehoorzaam aan het bevel van Matrone, naar de slaapzalen boven. Pitty was verrukt van de kamer. Hij was lang, met over de hele lengte ramen, die tot Pitty's vreugde, uitzagen op zee. Ze bleef staan om te luisteren naar het verre geruis van de golven tegen de kust en om naar de trage deining van de blauwe zee te kijken. Wat was het hier prachtig! "Schiet eens op, droomster!" klonk de stem van Alice. "Matrone is zo hier, hoor." Pitty draaide zich om. Ze keek de kamer rond. Er stonden tien bedden, alleen door een wit gordijn van elkaar gescheiden, dat naar believen open en dicht geschoven kon worden. Ieder meisje had een wit bed met een gekleurd dekbed. De dekbedden hadden verschillende kleuren en Pitty vond het een vrolijk gezicht, toen ze de rijen langs keek. In ieder hokje stonden een hangkast en een commode met een spiegel erboven. Aan ieder eind van de kamer waren wasbakken met koud en warm water. De meisjes pakten bedrijvig hun valiezen uit. Pitty deed het hare open en vouwde haar pyjama uit. Toen nam ze haar washandje, tandenborstel en tandpasta. Over een stang opzij van de commode hing een schone handdoek klaar. Wat leuk met al die meisjes hier te slapen, dacht Pitty. We zullen pret hebben als we 's avonds met elkaar praten. |
